İzge," Siz şöyle oturun, ben sizi tam vaktinde alacağım."
Ferdi kafasını sallayarak koltuğa oturduğunda İzge tekrardan ona döndü.
İzge," Bir şey içer misiniz?"
Ferdi," Hayır, teşekkürler."
Bir süre sonra Ferdi sıkıntı içinde İzge'ye döndü.
Ferdi," Doktor Hanım nerede?"
İzge," Bahçede Atilla Hoca ile kahve içiyor."
Ferdi tekrardan oflayarak önüne döndü ve parmakları ile oynamaya başladı.
En nihayetinde seans vakti gelmişti, Tutku bahçe kapısından girerek bekleme salonundaki Ferdi'nin yanına ulaştı.
Tutku," Ferdi hoş geldin, hadi odaya geçelim."
Ferdi Tutku'ya bakmadan ayağı kalktı ve geçmesi için Tutku'ya yol verdi, odaya girdiklerinde ikisi de yavaşça yerlerini aldı.
Ferdi," Çok beklettin beni."
Tutku şaşkınlıkla Ferdi'ye döndü.
Tutku," Hayır, tam vaktinde geldim."
Ferdi," Yalan mı söylüyorum ben?"
Tutku," Öyle bir şey demedim Ferdi, erken gelen sensin."
Ferdi," Olabilir, bahçede oturacağına beni daha erken alabilirdin."
Tutku," Ferdi, seni özellikle bekletmediğimi biliyorsun değil mi?"
Ferdi göz ucu ile Tutku'ya baktı, haklıydı, o da farkındaydı, biliyordu. Hafifçe kafasını sallayarak onayladı Tutku'yu ve ardından bu haline ofladı.
Ferdi," Sinirlerim bozuk biraz."
Tutku," Fark ettim, ne oldu?"
Ferdi," Bir şey olmadı aslında, kendi kendime bozuluyorum. Buraya gelmeden yani seninle tanışmadan bir kaç gün önce o kadar duygusuzdum ki, hayata karşı donuktum."
Ferdi," Şimdi ise bunca duyguyu aynı anda yaşamak hiç iyi gelmedi."
Tutku," Ne tür bir duygusuzluk? Anlatır mısın?"
Ferdi kafasını salladı ve kendini açıklamak üzere derin bir nefes alarak dudaklarını dili ile ıslattı.
Ferdi," Olaydan sonra arkadaşlarım iyi hissetmem için pek çok şey yaptılar, bir çok yere götürdüler beni."
Ferdi," Oradaki kadınlar bana yaklaşıyor, takılmayı teklif ediyorlardı ama bu sorulara içimdeki o donukluktan bir yanıt gelmiyordu."
Ferdi," O dönemde bazı yarı farkındalık anlarında bilincime tam varmadan içimde özlemini çektiğim şey azrulardan ziyade arzulama arzusuydu; daha güçlü, daha bağımsız, daha tutkulu, daha doyumsuz istek duyma, daha yoğun yaşama belki de acı çekme ihtiyacıydı."
Ferdi," Doğrudan yakınımda olan şeylerle bile aramda camdan bir duvar vardı ve kendi irademle onu yıkacak gücü bulamıyordum."
Tutku," Sence bunun geçmişinden anılar, yaşananlar ve duyulanlar ile bir benzerliği var mı? Küçük Ferdi bu kadar hissiz bulundu mu?"
Ferdi," Belki, hissiz değildim ama artık aldığım darbelerden acı hissetmiyordum, ne fiziksel ne ruhsal. Sinirlerim uyuşmuştu artık, belki onlar bile varlığının farkında değildi."
Tutku," Hislerin nerede devreye giriyordu?"
Ferdi tişörtünün yakasına parmağını sokarak salladı, vücudunun hava ile temas haline geçmesini sağladı, içindeki harareti yelledi.
Ferdi," Korktuğumda o kadar yoğun olurdu ki hislerim.."
Tutku," Neyden korkarsın?"
Ferdi," Karanlıktan ve.. ve."
Tutku," Ve?"
Ferdi," Yalnız kalmaktan."
Tutku elindeki kalemi çevirmeye başlayarak Ferdi'nin tişörtünün içine giren parmaklara baktı, stresten kızarmıştı tırnaklarının altındaki deri.
Tutku," Bu ikisini aynı anda yaşadığın bir an olmalı, anlat bana."
Ferdi," Daha kendime anlatamadım, sana nasıl anlatacağım Doktor Hanım?"
Tutku," Sana güveniyorum, yaparsın sen."
Ferdi yerinde dikleşerek gözlerini kapattı ve anlatacağı anıların veya kabus mu demeliyim? anıların gözünün önünden geçmesi ile derin nefes aldı.
*
**
***
Kısa oldu kusura bakmayın.
Ferdi'nin son posttan sonra darmaduman oldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
