Pagtutuos Ng Libog (Libog O Pag-ibig?)

KABANATA 7

LEXY's POV

Argh! Kainis! Panaginip lang pala ang lahat. Akala ko pa naman nag-kiss na kami ni Tito Hector. Nakakaasar!

Pero para talagang totoo. Damang-dama ko ang mga labi niya sa labi ko. Argh!

Anong oras na ba at parang napakahaba ng panaginip ko? Pati 'yong tungkol sa sikat na club ay panaginip lang at hindi rin kami nag-date ng boyfriend ko. Nakakapang-init ng ulo!

Pagtingin ko sa aking alarm clock ay nakita kong hapon na pala. Hay…

Oh my gosh… Kumukulo na ang tiyan ko. Makakain na nga. Pero hindi na ko kakain ng kanin. Magme-merienda na lang ako sa pinakamalapit na convenience store.

Pagkatapos kong maligo ay nagpaalam ako sa mga magulang ko na pupunta ng convenience store. Since malapit lang naman ay lalakarin ko na lang. Makakapag-exercise pa ako.

Si Joshua 'yon, ah. As usual, mag-isa na naman siya sa park at nakakunot ang noo. Oo nga pala. Si Joshua ay kinakapatid ko. Ninong niya si Papa. Kahit kinakapatid ko siya ay hindi ko siya close. Suplado kasi. Laging magkasalubong 'yong mga kilay niya. Mukhang monster. Parang may sariling mundo.

Tiningnan ko siya ulit. 'Yong ibang girls sa park ay halatang nagpapapansin sa kanya. Pero deadma lang siya. Nakapikit habang naka-earphone at nakikinig ng music sa cellphone niya. Ganyan siya. Deadma sa lahat ng bagay. Pero gwapo naman talaga. Suplado nga lang.

Araaaaay!

Ang sakit, ah. Bumunggo lang naman ako sa poste. Shocks! 'Yong dibdib ko. Hindi kasi ako tumitingin sa dinadaanan ko. Nakakahiya. May nakakita ba?

Lumingon-lingon ako sa paligid. Mukha namang safe ako hanggang mapatingin ako kay Joshua. Fudge! Nakatingin siya sa akin. Paniguradong aanga-anga na naman ang tingin niya sa akin. Kainis!

Mga ilang minuto lang ay nasa convenience store na ako at sinimulang kainin ang in-order kong food.

Pwe! Ang pangit ng lasa!

Napatingin sa akin lahat ng kumakain sa convenience store na iyon. Hindi rahil maganda ako, kundi rahil idinura ko ang doughnut na kinakain ko. Ang pangit naman kasi talaga ng lasa. Bakit ko pa kasi ito binili? Sana nag-stick na lang ako sa favorite flavor ko. May experiment-experiment pa akong nalalaman.

Lexy: Okay na po. Tapos na po ang show. Lilinisin ko na lang 'yong mga idinura ko. Mga chismoso!

Inirapan ko silang lahat. Akala mo naman big deal ang ginawa ko. Nakakasuka naman talaga ang lasa.

Junk food na nga lang ang kakainin ko. Masarap pa.

Hmmm… Alin kaya rito? Pili. Pili. Pili.

Lilipat na sana ako sa kabilang rack nang paglingon ko ay may nakaharang sa daraanan ko. Pag-angat ko ng ulo ay si Mr. Suplado pala. Tumitingin-tingin din siya ng mga junk foods. Parang wala itong nakikita sa paligid habang binubusisi ang bawat junk food na makita. Tinitingnan niya siguro ang expiry date. Hanep!

Nang makapili na ako ng kakainin ay bumalik na ako sa aking table na in-occupy ko kanina. Puno na ang convenience store. Taimtim akong nagba-browse sa aking social media accounts nang may maramdaman akong presensya sa harap ko. Dahan-dahan kong iniangat ang aking ulo at BOOM! May naki-table sa akin at umupo sa tapat ko.

Si Joshua aka Mr. Suplado!

Ice cream pala ang binili niya. Magkasalubong ang kilay niya habang nilalantakan niya ang ice cream. Take note, 'yong half gallon at may baon siyang spoon. Sunud-sunod ang subo niya. Buti natutunawan siya sa ginagawa niya. In fairness kay kumag, gwapo talaga siya. I'm sure kapag sinanay niya ang sariling ngumiti at paghiwalayin ang dalawa niyang kilay, mas marami pang magkakagusto sa kanya.