SELENOPHİLE

17.BÖLÜM

Medya: JONY - ты меня пленила.

(Bölümde var isteyenler için Türkçe çevrili videosunu koydum medyaya.)

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın:)

İyi okumalar.
_________________________________________

@selenophile: Umut. (08.27)

@umutfeza: Efendim. (08.34)

@selenophile: Sıranın altına kitap koydum okula gidince al onu. (08.34)

@umutfeza: Ne? (08.34)

@selenophile: Kitap okumayı sevmediğini biliyorum fakat sevebileceğini düşündüm. (08.34)

@selenophile: Hem sende karşılıksız sevmiyorsun musun? Hoşuna gider oku. (08.35)

@selenophile: Altını çizdiğim, hoşuma giden yerler var kitapta. (08.35)

@selenophile: Sana hitaf ediyorum. (08.35)

(Görüldü)

@umutfeza: Kitabı sen mi koydun sıraya? (08.41)

@selenophile: Evet. (08.41)

@umutfeza: Sınıftan birine sorsam kim olduğunu söyler yani. (08.41)

@selenophile: Dün akşam okul çıkışı sınıf boşalınca koydum boşuna yorma kendini. (08.41)

(Görüldü)

Sınıf camından dışarıya bakıp gelip gelmediğini kontrol ediyordum. Hemen gelebilir misiniz acaba beyefendi?

Çok gerginim. Acaba kitabı okur mu? Okursa sever mi? Yada okurken o kızı mı düşünür? Lütfen düşünmesin.

Sadece ona duygularımı ifade edemediğim için altı çizili kitap vermek istemiştim fakat pişman olmaya başlıyordum. Kafamı kaldırıp camdan dışarıya bakmaya devam ettim.

UMUTTTT. Umut geldiiii.

Camdan ayrılıp koridara çıktım. "A" şubesinin oraya gittim ve koridordaki camın altındaki kalorifere yaslandım. Kulaklığımı kulağıma takıp müzik dinliyormuşum gibi yapıp telefona boş boş bakmaya başladım. Gözüm bir yandan da koridordaydı. Burdan inşallah sırası gözüküyordur ve kapıyı kapatmazlar.

Göz ucuyla koridoru dikizlerken Umut'u gördüm. Wolf bakışlım yaaa sabah sabah çok tatlı. Umut sınıfa girince şahin gözlerimle onu izlemeye çalıştım. En önde otursaydın ölür müydün? Sırasına geçti, çantasını koydu ve kitabı aldı. Gerginlikten saçlarımı yolmaya başlamıştım. Kitaba bakıp telefonu eline aldı, bir süre sonra bana bildirim gelmişti.

@umutfeza: Bugün adımı sen koy? (08.46)

@selenophile: Evet. (08.46)

@selenophile: Sevdiğim bir yazarın kitabı. Kitapta sevmediğim yerler vardı fakat alıntıları çok güzeldi, platonik aşık bir kız. (08.46)

(Yazar notu: N.g. Kabal çok sevdiğim bir yazar bu kitabı da okudum sevmediğim yerler vardı Ayla'ya zaten kendi düşüncelerimi yazdım fakat alıntılarını çok seviyorum. Sevmediğim yer var derken kötüleme yoktur sevdiğim bir yazar zaten. Demek istediğim her hangi bir kötüleme yoktur belirteyim♡)

@umutfeza: Tmm belki okurum. (08.47)

@selenophile: Sonra geri alacağım sakın kitabıma birşey yapma bozuşuruz, kafanı kırarım. (08.47)

@umutfeza: Tamammmm. (08.47)

Görüldü atıp telefonu kapattım başımı kaldırıp son kez Umut'a bakıp sınıfa yürümeye başladım. Sınıfa giderken aklıma gelen şey ile adımlarım duraksadı. İnstagrama girip mesaj kısmını açtım.

@selenophile: jony - ты меня пленила. (08.49)

@selenophile: Okurken dinleyebilirsin. (08.49)

@selenophile: Yani istersen tabii. (08.49)

(Görüldü)

Öküz.

Sınıfa yürümeye devam ettim.

🌙

Bahçede çimlerin üstüne oturup duvara yaslandım. Okulda en sevdiğim yer bahçeydi. Çimlere oturup bahçedeki insanları izlemek ve müzik dinlemeyi çok seviyordum. Kulaklıklarımı takıp playlistimi açtım ve canım sıkılıncaya kadar tekrarladığım gündelik rutinim öğrenci seyretme işime odaklandım.

Arkadaş grupları. Aşırı imrendiğim arkadaşlıklar ve arkadaş grupları.

Böyle kişileri izlemek her seferinde beni çok üzüyordu. Arkadaşlarım vardı fakat o dizilerdeki yada kitaplardaki gibi arayıp durduğun, bir derdin olduğunda anlattığın, hep buluştuğun, buluşmak için haftalar önce ayarlama yapmayıp bir telefon açıp "buluşalım mı?" diyebileceğin, onun için her şeyini verebileceğin bir arkadaş. Önceliğinin sen olduğu bir arkadaş.

Ben kimsenin önceliği değildim. Ben ikinci yada üçüncü plandaki kişiydim. Benden önce tercih ettikleri kişi yanlarında olmayınca yanlarında olan, önceki kişinin işi varsa buluşulan kişiydim.

Ve ben bunu biliyordum. Evet bunu çok iyi biliyordum fakat yalnız kalamazdım. Yalnız kalmaktan korkardım ben.

Etrafım sahteydi fakat benim bu sahteliğe ihtiyacım vardı.

Etraftaki gerçek gibi görünen -ki hiçbirşey göründüğü gibi değildir- fakat mutlu, olabildiğince gerçekçi görünen arkadaşlıkları tebessümle izleyip müziğin melankolik havasıyla gözlerimi kapatıp hayal kurmaya başladım.

Sevildiğim bir hayal. Bu hayal dünyası benim tutanağımdı. Gerçekleşmeyeceklerse bile -ki çoğunun gerçekleşeceğine inanmıyorum- benim mutluluk kaynağımdı.

Fakat maalesef ki gerçek Dünya'ya dönmem gerekiyordu. Üzse bile gözlerimi açtım ve gerçek Dünya'ya geri döndüm. Bahçe de gözlerimi gezdirdim ve onun gözlerini gördüm.

Onun gözleri bahçedeki yüzlerce çift gözün arasından "ben burdayım!" diye çığlık atıyordu.

Onun toprak kahvesi gözleri.

(Bu göz benzetmelerine bayılıyorummmmm AAAAAAAAA)

O gözlerde benim verdiğim kitaba bakıyordu.

(Bu kitabı yazarken noktalama işaretleri beni çok yoruyor. Virgül bu kadar zor değil ama hadi yaaa hep virgül koyacak yer görüyorum. Görmeyip kaçırabiliyorum bilenler yazabilir. Anlayışla karşılarsanız sevinirim.)

Benim verdiğim kitabı okuyordu.

Heyecandan kocaman sırıtıp direkt instagrama girdim fakat sonra fikrimi değiştirip instagramdan çıkıp telefonumu kapattım.

Derin nefes alıp ayağa kalktım ve üstüme yapışan toprağı silkeledim. Telefonumu ve kulaklığımı cebime atıp derin derin nefes alıp ona doğru yürümeye başladım.
_________________________________________

Veee bitti😁

Bölüm nasıldı?

Ortalama yazma kelimem daha fazla yazdım. Daha yazılacak çok kelime var ve onları yazarsam bölüm çok uzun olur ayrıca atmam daha uzun sürer fakat zaten uzun zamandır atmıyorum bölüm.

Bugün adımı sen koy kitabı bizimkinin aşkı için çok uygun olur diye düşündüm ki böyle çok var aklıma gelen kitap, dizi, şarkı.

Sonraki bölümde görüşürüzzzz.