SELENOPHİLE

18.BÖLÜM

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn:))

700 okunma olduk AAAAAAAAAAA💓💗

YENİ KAPAK NASILLL?

İyi okumalarrr♡
_________________________________________

Derin nefesler alarak yanına yürüdüm. Ne desem, ne desem?

"Oha kitap mı okuyorsun?"

Salak bunu mu demek için gittin.

Başını kitaptan kaldırıp bana baktı ve kahkaha attı.

"Garip dimi? Bir daha elimde kitap göremezsin keyfini çıkar."

"Vay vay vay"

Gülerek yanına oturdum.

"Eee hangi kitabı okuyorsun."

Kitabın kapağını kaldırdı.

"Daha önce okudun mu bu kitabı?"

"Evet."

Şaşırdı. "Gerçekten mi?"

"Niye yalan söyleyeyim sana?"

"Kitabı ilk defa gördüm okumuş olacağını düşünmemiştim."

"Sen bilmiyorsun diye kimse bilmeyecek mi?"

Gözlerime baktı. Bir kaç saniye sessiz bir şekilde sadece gözlerime baktı ve kafasını salladı.

"Haklısın."

Güldüm ve elimle saçımı geriye attım.

"Ben her zaman haklıyım."

Güldü, o gülünce bende güldüm.

"Eee kitabı bilmiyorsan niye okuyorsun?"

"Biri verdi okumam için güzelmiş."

Anladım bâbında kafamı salladım.

"Sence kitap nasıl, güzel mi?"

Kafamı salladım.

"Evet beğendim, okunur. Sende hızlıca oku bitirince de bana söyle."

"İnstagram'ını versene.".

"He." Ne saçmalıyordu bu?

"Kitabı bitirince yazarım sana okulda bulmak zor oluyor."

"Telefonunu ver."

"Yanımda değil."

"Tamam da dur bekle bir."

Etrafa bakındım. Ve ayağa kalkıp ders çalışan insanların yanına gittim. Kütüphane mi dolu acaba yoksa kim bu seste ders çalışır.

"Pardon tükenmez kaleminiz varmı?"

Başını kaldırıp biraz şaşkın biraz da anlam ararcasına yüzüme baktı.

"Tabii, siyah olur mu?"

"Farketmez."

Kalemi bana uzattı. "Teşekkür ederim hemen geri getireceğim."

Hemen Umut'un yanına gittim.

"Kolunu uzat."

Hızla başını kaldırdı şaşkınlığı yüzünden okunuyordu. "Ne?"

"Kolunu uzat işte merak etme yemeyeceğim seni."

Abuk subuk şeyler diyip durma salakkkk.

Kendi irademle söylemiyordum yoksa asla böyle davranmam.

Kolunu uzattı. Kalemin kapağını açtım ve kapşonunu sıyırdım.

"İnstagram'ım"

İnstagram'ımı yazarken kendimden nefret ettim.

"Hiç böyle birşey yapacağını düşünmemiştim "

İnan bende düşünmezdim.

Eline bakıp güldü.

Yine güldü. Bana gülüyordu ve bu beni parçalıyordu. Mutlu olmam gerekirken neden üzgündüm ben? Ama bu ben değilim bana gülmüyor, gerçek bana gülmüyor, gerçek beni sevmiyor. Ama yinede bende güldüm, gülümsememle sakladım acılarımı fakat hep umut ettim biri gelip birgün gülümsememin sahte olduğunu farkedecek, benim acılarımı bulup onları saracak diye. Fakat kimse farketmedi, kimse anlamak istemedi beni.

Sonra bir süre sessizlik oldu.

Ayağa kalktım ve üzerimdeki toprağı elimle silkeledim.

"Neyse ben gidiyorum sana iyi okumalar."

Kafasını salladı ve kitaba yeniden odaklandı.

Bende arkamı dönüp kalemi aldığım kızın yanına gittim.

"Teşekkür ederim."

Küçük bir tebessüm ettim o da benim tebessümüme karşılık verdi.

"Rica ederim."

Arkamı dönüp sınıfa doğru yürüdüm.

 
                                🌙

Odama kapısını açıp içeri girdim. Çantamı direkt yana atıp üstümü değiştirdim ve yatağıma yatıp yorganın altına girdim. Evdeki en favori yerim yatağım elimde olsa gün boyu burda dururum. Telefonumu açıp wifiye bağlandım. İnstagram bildirimini görünce üstten bildirime baktım, gördüğüm yazıyla gözlerim sonuna kadar açıldı ve kafamı yastıktan kaldırdım.

         (@umutfeza size istek attı)

        Onayla ✅                 Reddet❎

İnstagram'a girip isteği onayladım ve bende ona istek attım. Hesabı kapalıydı ve "selenophile" hesabından attığım isteği kabul etmemişti. İsteğimi kabul ettiğini görünce direk hesabına girdim. Hiç gönderisi yoktu fakat öne çıkaranları vardı. Hemen öne çıkaranlarına baktım.

Öne çıkaranlarına bakınırken kafamı kaldırdım ve aynayla göz göze geldim. Gülümsüyordum. Gülümsemem yavaş yavaş soldu. Ne zamandır kendimi bu kadar kaptırmıştım?

Gerçekleşmeyecek şeyleri seviyor, onlarla mutlu oluyordum, ne kadar acınası biriyim. Hayal Dünya'nı bu kadar abartma Ayla burası gerçek Dünya ve burada hayatımızı biz yönetemiyoruz, burada daimi mutluluk yok.

Hesabından çıkıp telefonu kapattım. Kafamı yastığa koyup yorganı başımın üstüne kadar çekip gözlerimi kapattım ve cenin pozisyonu aldım. Kendimi uyumaya zorladım.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, ne yapsam sonu kötü olacakmış gibi hissediyorum, ne yapsam pişman olacakmışım gibi hissediyorum ki bu zamana kadar yaptığım çoğu şeyden pişmanlık duydum.

Uyu, bir daha uyanamayacakmışsın gibi uyu, her şeyi boşverip sadece uyu. Ben dertlerinden uyuyarak kaçabileceğini sanan biriydim ama şunu çok iyi biliyordum ki dertler artacak, artacak, artacak ve en sonunda altında ezilen ben olacağım.
_________________________________________

Bölüm nasıldı?

Herhangi birinin sözünü, kitabını paylaştığımda yada şarkı koyunca sanki zorla reklam yapıyormuşum gibi hissediyorum çok anormal biriyim galiba skdkskskks. Sadece kitaba uyacağını düşündüğüm şeyleri koyuyorum haricinde birşey koymuyorum sevdiğim bir şey olsada.

Ve niye size anlatıyorum bunları. Çünküüü kitabı yazdığımı kimse bilmiyor ve ben birilerine birşey sormadan birşey yapınca çok geriliyorum o yüzden saçma sapan şeyler yazıyor olabilirim inanın ne yaptığımla hiçbir fikrim yok.

Sonraki bölümde görüşürüz.