SELENOPHİLE

16.BÖLÜM

Kitaba yeni başlayan kişiler sayısı gitgide artarken oy verenler ve yorum yapanlar hep aynı kişiler ve okunma sayısına oranlarsak bu sayılar beni üzüyor o yüzden oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın♡

500 okunmayı geçtiğimizi söylemeden 600 okunmayı da geçmişiz💖

İyi okumalarr.
_________________________________________

Sınav haftası. Sınav haftasının tam ortasındayım. Sınavların zor olması yetmezmiş gibi bir de başka sınıfta tanımadığım insanlarla sınava giriyordum.

Ben kara kara sınavda ne yapacağımı düşünürken biri sırtıma dokundu.

"Ayla al."

Elindeki sınıf listesini aldım ve gideceğim sınıfa baktım.

9/F

Ahhh 9 ların katına inmeye uğraşıcaktım bir de.

"Hangi sınıftasın?"

"9/F. Sen?"

Sırıttı.

"11/D"

"Ahhh çok şanslısın hemen yan sınıf ben iki kat aşağı ineceğim."

Eliyle sırtımı sıvazladı.

"Allah kurtarsın."

Dudaklarımı büzüp kedi bakışı attım. Omuz silkip ders çalışmaya devam etti.
O'na dil çıkardım ve ders çalışmaya devam ettim. Aslında çalıştım fakat anlamakta güçlük çekiyordum. Lise matematiğinin hayatıma katkısı hep eksiydi gereksiz beynimi dolduruyordum. Ben hayatı sorgularken zil çalmıştı. Aha sıçtık şimdi çok güzel. Sıramı toplayıp kalem kutumu alıp aşağıya kalktım.

"Sınavda başarılar Zehroş'um."

Gülümsedi.

"Sanada başarılar bebeğim."

Koridordaki öğrenci yığınının altında kalmamaya çalışarak 9/F ye gittim. Sınıf: 9/F sıra numarası: 16. 16 numaralı sıra neyseki orta sıralara denk geliyordu. Sıraya oturup stresten kendimi kemirmeye başladım.

Ya sınavdan düşük alırsam? Matematim önemli bir ders bundan kalırsam ortalamam düşer. Ailem bana kızar. Ya üniversite sınavında da matematik yapamazsam? Hayatım kayar. Ben biterim. Neden bu kadar aptal olmak zorundayım ki?

Tırnaklarımı yiyerek ayaklarımı sallamaya başladım. Çevremdeki herkes ayaklarımı sallamamdan rahatsızdı fakat elimde olan birşey değildi. Saate baktığımda 3 dk sonra zil çalacağını gördüm ve derin nefesler almaya çalıştım. Sakin ol Alya sakin ol Alya.

O sırada Umut'u gördüm.

Kafamı sağa ve sola salladım. İyicene delirmeye başlamıştım. Birazdan matematik sınavı vardı ve ben hala Umut'u düşünüyordum ki düşünmeyi abartıp halüsinasyon görmeye başlamıştım.

Yani ben öyle düşünüyordum ta ki sınıftaki sıralardan birine oturana kadar. Şuan görüş açımda olan bir adet Umut Feza, kalbim ve eğitim hayatım için çok tehlikeliydi.

Umut'a bakmayı kesip sırayla barışmaya devam ettim. Sakin ol kızım alt üstü aynı sınıfta sınava gireceksiniz bu kadar heyecan yapacak birşey yok. Derin derin nefesler alıyordum. Tamam alamıyordum ama çalışıyordum.

Gözüm Umut'a kayıyordu fakat göz göze gelmek istemiyorum. Bakma, bakma, bakma.

O sırada öğretmen sınıfa girdi.

"Oturun çocuklar. Geç kaldım biraz hemen dağıtıyorum."

Teker teker sınav kağıtlarını dağıttı. Artık matematik ve ben baş başa kalmıştık.