BAR TABURESİ

scene ten

Selam,yeni bölümümüz ile geldim.
Bu bölümde biraz kısa olacak fakat dokuz ve onuncu bölümler olay ağırlıklı bölümler.
Bu yüzden kısalar.

İyi okumalar dilerim.

🌪

➛Batu Akdeniz,
Eksik.

"Bir uçurum kenarındayız sevgilim. Fazla yakınsın uçuruma,korkuyorum gideceksin diye. Sen gitme diye önüne geçiyorum ama sen beni uçurumdan aşağı itiyorsun. Katilim oluveriyorsun sevgilim,yaşama tutunmak için tuttuğum ellerinle beni ölüme sürüklüyorsun. Üstelik ben hala yaşıyorum."

🌪

Üç yıl önce;

Yüzümde ki tebessüm ile birlikte yürümeye devam ettim. Gözlerim sırtıyla kesiştiğinde adımlarımı hızlandırdım ve yanına geçerek koluna vurdum.

"Sen niye beni beklemiyorsun?"diye kızdım.

"Arkamdan geldiğini biliyorum."dedi gülerek.

"Bekle beni yoksa gelmem bir daha arkandan falan."dedim triple.

"Gerçekten gelmez misin?"dedi ve bir süre gözlerimin içine bakmakla oyalandı.

Cevapsız kaldığı dakikalarda dudaklarının kenarı hafifçe kıvrıldı ve elleri saçlarımı buldu. Saçlarımı karıştırdıktan sonra tek yaptığı şey kollarını bedenime sarıp kendine çekerek sarılmak oldu.

"Ama sen beklersin beni,gitmezsin. Değil mi?"diye sordum boğuk çıkan sesimle.

"Beklerim."dedi kulağıma doğru.

Gözlerimi kısa bir süreliğine kapattım ve geri açtım. Bir süre o şekilde kaldık fakat daha sonra yavaşça geri çekildim. Başımı kaldırarak gözlerinin içine baktığımda çok geçmeden gülümsedim.

Ardından dayanamayarak,"Hadi dondurma yiyelim.'dedim heyecanla ve hızlı adımlarla onu geride bırakarak ilerlemeye başladım. Güldüğünü hissedebilmiştim.

Dondurmacının olduğu yere doğru yürüyorduk ki çok geçmeden yanımda bitti. Elleri tekrardan saçlarımı bulduğunda sahte bir öfkeyle elini saçlarımdan çekmeye çalıştım fakat o elini çekmemekte kararlıydı.

"Saçımı bırakır mısın Atlas ya?"dedim bıkkınca. Bıkmıştım çünkü sürekli saçlarımla oynuyordu ve saçlarımla oynadığında uykum geliyordu. Bunu da yeni fark etmiştim,sadece Atlas saçlarımla oynadığından.

"Bırakmam."dediğinde ofladım ama kafamı yan tarafa çevirerek gülümsedim. Saçlarımla oynamasından hoşlandığımı biliyordu. Bu yüzden ne kadar hoşlanmıyor gibi davranırsam davranayım,oynamayı bırakmıyordu.

Çok geçmeden dondurmacının önünde durduk. Ben bir şey söyleyemeden Atlas önüme geçmişti.

"Bir sade,birde limonlu iki külah alabilir miyiz?"

Biliyordu. En sevdiğim dondurmayı da biliyordu. Oysa söyleyip söylemediğimi bile hatırlamıyordum. Birlikte olmamızın üzerinden aylar geçmesine rağmen hala yüzümde ki aptal sırıtışımın silinmeyeceği hareketler yapıyordu. Ve ben o sırıtışla beraber gözlerinin içine bakıyordum.

Pişman olmaktan korkarak.

Ama korkum,sevgimi aşamıyordu. Pişman olacaksam da bu sevgiyi yaşamalıydım. Onu tam anlamıyla hissetmeli ve her dakikamı onunla doldurmalıydım. Belki de çok daha fazlasını yapmışımdır.