BAR TABURESİ

scene twenty three

Selam,kısa bir aradan sonra yeni bölümümüz ile geldim. Asıl kilit bölümümüz bu bölümdü.

Bu bölümümüz kırk oya ve yirmi yoruma ulaştığında yeni bölüm gelecek.

İyi okumalar dilerim.

🌪

➛Göksel,
Acıyor.

"Soğuk bir gecede,ateş oldum. Kimsesizliğimde boğuldum,ihanetin acısıyla sancıdım. Senden gelen acı,geçmez sandım. Bir daha asla senin olamam sandım. Fakat sen beni kollarının arasına aldın ve her şeyin geçeceğini söyledin. Eline bir kalem aldın ve asla dediğim her şeyin üzerini karaladın. Gözyaşlarım mürekkebi siler sandım,gözyaşlarımı sildin. O mürekkep ile her şeyi yeniden yazdın fakat atladığın bir şey vardı. Tarih her zaman tekerrür ederdi sevgilim,birhaberdin."

🌪

Durmaksızın yağan yağmura aldırmadan sert adımlarla ilerliyordum karanlık sokaklarda. Sadece cızırtılı sokak lambasının aydınlattığı sokakta ilerlerken gözlerimin önündeki perde bir anda çekildiğinden kendimi gerçeklerin aydınlığında kör olmuş gibi hissediyordum.

Sırılsıklam olmuş kıyafetlerim değildi bu gece beni üşüten,en yakın arkadaşım sandığım kişinin acımasız ihanetiydi. Şimdi damarlarımda hissettiğim o zehir;şüphe,kıskıvrak avlıyordu beni. Bir kenara bırakmak zorunda kaldığım nedenler ve nasıllar zihnimi kamçılarken sakin kalmak ise çok zordu.

Sinirden titreyen ellerimi ceketimin cebine sokarak ısınmaya çalıştım fakat kalbim bedenimi soğuturken ısınmak imkansızdı. Zaten en yakın arkadaşınızı eski sevgilinizle öpüşürken gördükten sonra ısınamazdınız da,hava ne kadar sıcak olursa olsun.

Hayatım boyunca acıdan sancıyan kalbim,bedenimi yakıyor gibi hissetmiştim. Faka yandığımı hissederken bile üşüyordum. Acı;öyle yoğundu ki tanımını yapamıyor,duygu durumlarım arasında bir sayfa açamıyordum ona.

Ve artık bundan sonra ki hayatım boyunca da yaşarken yandığımı ama soğuktan titrediğimi hissedecektim.

Bir süre daha ilerledikten sonra nihayetinde adımlarım yavaşladı ve çok geçmeden durdu. Soğuktan akan burnumu çektim ve kızarmış gözlerimle bir süre evinin kapısını izledim. Fakat çok geçmeden tekrardan ilerlemeye başladım ve hızla kapıyı çaldım. Hiç durmadan kapıyı çalmaya devam ederken dolan gözlerimi yok saymaya çalışıyordum.

Açılan kapıyla birlikte gözlerim gözleriyle kesişti. Yeşil harelerinden hiç bir şey anlamadığı belli oluyordu. Belki de o hatırlamıyordu bile? Acaba ne zamana aitti bu video? Kendini kandırma İdil.

İzel,Atlas'ı öptü.

Sanırım kusacaktım.

O görüntü aklıma her geldiğinde yine her açıdan boğulacakmış gibi hissediyordum çünkü çaresizliğin beraberinde gelen çıkmazdaydım ve çıkmazdaki araf,ruhumu kamçılıyordu.

O görüntü aklıma her geldiğinde midem bulanıyordu çünkü her şeyden önce biz bir insandık ve herhangi bir insanın bu derece iğrenç duygular besleyip böylesine güzel rol yapabilmesi midemi bulandırmaya yetiyordu.

Gözlerinin içine bakarken tüm bedenimi ele geçiren bir dürtü ile gözümden bir damla yaş aktı fakat saniyeler içinde yok ederek üzerine doğru yürümeye başladım. O,geriye doğru adımladı fakat ben arkamdan kapıyı kapatarak üzerine yürümeye devam ettim. Çok geçmeden tam karşısında durduğumda o da durmuştu.