HAYALİ FORVET

"4.Bölüm"

Önyargıları yıkmak atomu parçalamaktan zordur.

Gördüğüm en saçma duvar yazısıydı, okula geldiğimden beri bu yazıyı düşünüyordum. Kafam hep başka yerlerde olduğu için bir türlü kendimi toparlıyamıyordum. Akın'a haksızlık yapmıştım, bunun zaten farkındaydım ama onunda bana trip atar gibi gitmesi sinir bozucuydu.

Masama vurulan elle olduğum yerde sıçradım "Dışarı çık Aden" bu Muhsin denen hoca benimle kafayı bozmuştu. "Neden" sesim bir fısıldayış olsada hoca duymuştu. "Neden diye sorman yokmu birde,.dersi dinlemeye sorulara cevap vermeye zahmet bile etmiyorsun. Dışarı çık" daha fazla uzatmaya gerek görmeden ayağa kalktım ve çantamı, kitabımı alıp dışarı çıktım.

Bu olaydan kesinlikle annemin haberi olucaktı. Annem ile bu öğretmen fazla yakınlardı bu sayede annemin yaptığım her şeyden haberi oluyordu. Annemin bana hâlâ küçük bir çocukmuşum muamelesi yapması gururumu zedeliyordu.

Bahçeye çıkıp banklardan birine oturdum. Ağrıyan başıma patmaklarımla hafif masaj yapmaya başladım. Baş ağrısından saç diplerim acıyordu. Ağlamamak için dişlerimi sıkıp ayağımı sallıyordum, biraz oturduktan sonra ders çıkışı olmuş herkes yavaş yavaş kampüsün bahçesine gelmeye başlamıştı.

Yanıma birisi kendini sertçe bıraktığında bunun Aysima olduğunu zaten anlamıştım. "Bebeğim" bir elini omzuna atıp yanağımla oynamaya başladı. "Nefret ediyorum bu adamdan"  koluna astığı çantasını çıkartıp önüne bıraktı. "Annem ağzıma edicek zaten" oflayarak başımı geriye doğru attığımda birisi alnıma şaplak attı. Anın verdiği şokla ilk başta ne olduğunu anlıyamadım ama sonra bunun Asım olduğunu kavrayabilmiştim.

"Asım cidden defol şurdan sinirlerim bozuk zaten"  yüzündeki o iğrenç gülüş benim her sinirli hareketimde daha çok büyüyordu. En olmaması gereken insanın önünde sınıftan atılmıştım, beni onun dilinden kurtarabilene tebrik vardı. "Sıkma canını be güzelim" elini omzuma attığımda sinirle ittirdim. "Git şurdan be yılışık" Aysima benden daha sinirliydi zaten bu çocuğa.

"Bağırma bana" doyerek yükseldi Asım.   O sırada Aysima ayağa kalktığında bende onunla birlikte ayaklandım. "Tamam Aysima gel gidelim" ama o tabi ki beni dinlemedi "Bıktım senin şu liseli tavırlarından artık" Asım iyice üzerimize yürüdüğünde gerilemek zorunda kaldık çünkü iri yarı bir çocuktu ve ne olursa olsun korkuyordum.

"Bağırma lan bana" sinirden yüzü kıpkırmızı olmuştu. Etrafdaki herkesin gözleri bizim üzerimizdeydi, kimse yanımıza yaklaşmıyordu çünkü çok şebek davransada herkes Asım'ın ne kadar sinirli ve kavgacı biri olduğunu biliyordu. Aysima gene dilini tutamadı "Paşama bak kendisine bağırılınca nasılda kuyruğuna basılmış köpek gibi havlıyor"  bunu dediği anda Asım hızla onun saçlarına yapıştı.

"Bırak" diyerek hızla koluna yapıştım. Bir yandan Aysima'nın çenesini tutuyordu. Şakağındaki damarlar sinirden ortaya çıkmıştı, Aysima çığlık atarken bile laf atmaya devam ediyordu "Gücün bana yetiyor değil mi piç kurusu" hızla dizine tekmeyi geçirdim ama bu sefer sınırı bana yönelmişti. "Bırak canını acıtıyorsun" dizine tekrar vurdum ama o kadar sinirliydi ki asla bırakmıyordu.

"Yardım etsenize" diye etrafdakilere bağırdım. Kimse kampüsün yıldız çocuğuna bir şey demeye cesaret edemiyordu. "Asım bırak yeter"  Aysima'nın yüzünü sıkmaya devam ederken diğer eliyle kolunu sıktı. Yaşlar gözlerimden akmaya başladı "Lan bıraksana şerefsiz gücün kızamı yetiyor" olduğum yerde ayaklarımı yere vurarak çığlık atıyordum.

Arkadan birisi Asım'ın saçlarına yapıştığında kafası geriye doğru kaydı "Ne oluyor lan" onu arkaya çeken ve yüzüne yumruğu yapıştıran kişi Çınar'dı. "Senin kolunu kırar götüne sokarım orospu evladı" yumruğu tekrar Asım'ın suratını buldu. Şuan nasıl bir işin içinde kalmıştım bilmiyordum, midem sinirden bulanıyordu.