HAYALİ FORVET

"12.Bölüm"

Ortama büyük bir sessizlik hakimken, bende az önce duymuş olduğum sözleri idrak etmeye çalışıyordum. Kafam tamamen karışmıştı. Ceylin'im uzun yıllardır Hamza ile sevgili olduğunu sanıyordum, peki bu dediği nasıl mümkün olabiliyordu.

Sinirlerimin gerildiğini hissettim. Gözümün önünde ona karşı ilanı aşk yapması beni kesinlikle sinirlendirmişti. Kıskançlık tüm vücudumu etkisi altına alırken tırnaklarımı avuç içime bastırdım. "Ne dedin sen" şok ve sitem dolu bu ses Hamza'ya aitti. Az önce sevgilisinin başka bir erkeğe ilanı aşk edişini dinlemiş olmalıydı.

Ceylin bu sesi duyduğu anda ağlaması şiddetlendi. "Ben" olduğu yerde zangır zangır titriyordu. "Bakın bili-" onun lafını bölen ise başka bir kız sesiydi. "Nasıl yıllardır Akın'a aşık olup, Hamza'yı ona yaklaşmak için kullandığınımı anlatıcaksın" bu ses Ecem'e aitti. Tuvaletin bir kaç metre ötesinde kollarını göğsünde birleştirmiş Ceylin'e küçümser bakışlar atıyordu.

"Kes sesini" diye bağırdı Ceylin. Ecem yavaş adımlarla ona doğru yürürken yüzünde bariz bir nefret duygusu vardı. "Oyunlarından çok sıkıldım Ceylin, ciddi manada. Artık katlanamıyorum" artık onunda sesi yükselmişti. Ecem bir anda Akın'a döndü. "Biz seninle sevgiliyken Ceylin meğersem seni seviyormuş. Aklına gelen dahiyane fikir ise, sana yaklaşmak için Hamza ile sevgili olmaktı." Yüzünü iğrenir bir şekilde buruşturdu.

"Sırf senin için benim ailemin tüm özelini öğrendi. Benim yanımda oldu, bende güvenip ona her şeyimi anlattım" Ecem'in kalbi kırılmıştı. "Sonra geldi ve o öğrendiği şeylerle beni vurdu, en hassas noktalarımdan. Akın'dan ayrılıcaksın, onu kendinden nefret ettiriceksin" alaylı bir şekilde güldü Ecem. "Ne kadar basit bir hareketdi değilmi, o zamanlar daha lisede olan, annesini kaybettiği için karışık duygularla boğuşan arkadaşına sana iyi gelen tek insandan uzaklaş demek" Ceylin'in olduğu tarafa bakmıyordu bile.

"Ama sonra geldi ve dediki, Aden diye bir kız var. Ben seziyorum bir şeyler olucak, sen gel. Hem onlar olamasın ama sizde tekrardan olmayın" etrafdaki herkes şok olmuş gözlerle Ecem'i dinliyordu. "Aynı bir kukla gibiyim. Gel, git. Oyala, ayrıl" gözünden bir damla yaş geldi. "Çok saçma, o kadar saçmaki. Hâlâ bile idrak etmekte zorlanıyorum çoğu şeyi"  gözleri sonra beni buldu.

"Yaptığım saçma imalar her şey için özür diliyorum Aden. Bizim Akın ile tek ortak noktamız sadece arkadaşlarımız, sen sakın kendini üzme" yüzündeki sıcacık gülümseme şimdiya kadar onun hakkında düşündüğüm şeyler için beni pişman etmeye yetmişti. "Nasıl böyle bir insan olabilirsin sen ya" Diye bağırdı Hamza. "Sen beni kendine nasıl oyuncak edebilirsin, sevgimi nasıl kullanabilirsin" Ceylin ağlıyordu ama baktığı tek kişi Akın'dı.

Ciddi manada onu bir takıntı haline getirmiş olmalıydı.

"Lan sen ne sandın, benden sonra en yakın arkadaşım birde seninlemi olucaktı" sinirle elini saçlarından geçirdi. "Ne pis bir kafa yapısı ya bu, ne iğrenç bir zihniyet" üzerindeki tişörtü tutup silkti. "Şuan seni sevdiğim için kendimden iğreniyorum" Ceylin'in yüzündeki bütün masumiyet parçalandı, aksine yerini iğrenç bir gülümseme ve küçümser bakışlar aldı. Bir kahkaha attığında hepimiz şok ile ona bakıyorduk.

Bu kızın ciddi sorunları olmalıydı.

"Üç yıl boyunca hiç farkedemedin ama" resmen bundan dolayı kendiyle gurur duyuyordu. "Sizin bu kadar aptal olduğunuzu inan bilmiyordum" elini saçlarına götürüp kulağının arkasına sıkıştırdı. Bu konuşma şeklinden midem bulandırıyordu, takındığı bu halde ondan git gide iğrenmeme sebep olurken aynı zamanda sinirlerim bozulmuştu. Bir insan başka birisi için nasıl birinin duygularıyla oynayabilirdi.

"Umrumda değilsin Hamza, ben seni siktim attım bu kadar" tekrar kahkaha attı. "Kullandım seni, sende anlamadın. Beni sevdiğine değilde aptal oluşuna üzül" Herkes öyle şok olmuştuki onun bu hallerine kimse tek bir söz edemiyordu. Nasılda güzel oynamıştı, yüzümüze bakıp gülümserken arkamızdan ne işler çevirmişti.