I Will protect Mine (Mafia series 1)

Chapter 5. Mine

Chapter 5.
Mine

Na sisilawan ako sa liwanag ng araw. Kaya parang hindi kona mabuksan ang aking mga mata. Masakit pa ang aking ulo. I can't forget what happened yesterday.

Nagmulat ako ng aking mga mata. Bumungad kaagad sa akin ang kulay abo na bubung. And black walls. Napansin ko na nasa ibang bahay ako. Kaninong bahay ba ito? Natandaan ko na kasama ko kahapon si Raphael. Teka?.. Nasaan siya? Tila na miss ko siya.

Nilibot ko ang paningin. May isang cabinet sa gilid nito kulay black ito. and I saw a lamp next to the bed. At isa din itong kulay itim. and I saw a clock hanging on the wall. and I saw that it was 7:12 in the morning. and it is also color black. Na pansin ko na mahilig pala ang taong ito sa kulay itim. Hindi kaya si Raphael ang may-ari nito? Wala naman kasi akong ibang nakasama kahapon kundi si Raphael lang. Siya lang. At wala ng iba.

Napansin kong iba na ang aking damit dahil uniporme ang aking sout kahapon. Ako ay babangon na sa kama. I put my feet down. Naka apak na ako sa kulay abo na tiles. Tila nahilo ako sa biglaang pagka upo ko. Hinilot ko ang aking batok para mabawasan manlang ang aking pagsakit ng ulo. At nawala naman kaagad iyon.

Tatayo na ako. Nawala naman kasi ang pagsakit ng aking ulo. Akmang tatayo ng ako, when my head hurt. Nahilo ako bigla. "Akk..." Hawak-hawak ko ang aking ulo na namimilipit sa sakit. Parang umiikot ang aking paningin. Subrang sakit na ng aking ulo. Parang matutumba nako dahil sa subrang dizzy. Babalik na sana ako sa pagkakaupo ngunit may humawak na braso sa beywang ko.

Pinaupo ako nito ng dahan-dahan. "Baby, Don't leave your bed first, hindi kapa magaling." He rubs my hair. Tumingin ako kay Raphael na tumititig sa akin. I saw the worry in his eyes. Feeling ko safe ako sa kanya. kay Raphael pala ang bahay na ito. Mahilig pala siya sa itim ha.

Pinagsiklop niya ang aking dalawang kamay. "Baby, sorry" niyakap niya ako. Tila nakitaan ako ng awa sa kanya. Habang yakap-yakap ako ay hinagod ko ang kanyang likod. I don't know how he feels. I can't read his movements, and his eyes.

Naalala ko ang mga alaalang bumabalik sa aking nakaraan. Gusto kong malaman niya na siya parin ang mahal ko. Gusto kong humingi ng tawad sa kanya. Nagsisisi talaga ako. Nang dahil sa akin ay nawala ang aming anak.

But I don't believe that our daughter is gone. Hindi ko siya nakitang saktan nong kunin siya sa akin ni Vaness. That girl! Humanda ka at hahanapin kita. You will pay! Kayo ni juanito.. Wala na akong balak tawagin siyang itay.

Pero gusto ko parin ituloy ang plano ko. Gusto kong bumalik sa bahay. Gusto ko silang kausapin na parang ako parin ito. Ang anak nilang walang maalala. Gusto kong malaman kung sa kanila ba ang anak ko. Alam ko na hindi patay ang anak ko. Nararamdaman ko iyon. Bukas mismo babalik ako sa bahay at itutuloy ang plano.

Hinawi ko ang kamay niya sa pagkakasiklop non sa akin at niyakap siya. "Raphael? " tawag ko sa kanya. Gusto kong malaman niya na may naalala na ako. Na mahal ko parin siya. Na hindi ako nag bago.

Kinalas niya ang pagkakayakap ko sa kanya. Tinitignan niya ako. Hindi manlang siya na gulat ng malaman ko ang tunay niyang pangalan. His rough hand touched my chin. "Yes baby?" Now alam niya na siguro na may naalala na ako. Halata naman e.

Lumuha na ang aking mata. "I remembered something. but not too much" mahina lamang ang aking sagot dahil sa subrang pagsisi "nagsisisi ako" iyak ko habang naka yuko.