KARACA |Gerçek Ailem

Geçmiş...

5 sene önce...

Bir pencerenin kenarında oturup yol kenarını izlemek , bir otobüsün camında vedalaşan insanları izlemek, bir okulda birbirine sarılan iki sevgiliyi izlemek , bir huzur evinde sohbet eden iki koca delikanlıyı izlemek yada televizyonda son derece saçma bir sabah programı izlemek şuan hepsini yapıyor olmak isterdim ama şuan ne mi yapıyordum ? Hayatımın ellerimden kayıp gidişini izliyorum.

Bile bile, her şeyin mahvolacağını bile izliyorum...

Bağırarak üzerime gelen kişiye baktım. Beni bu yaşına kadar büyüten aileme baktım , bir amaç uğruna bu yaşıma kadar hedeflediğim tek şeyin olmasına izin verilmemesine üstüne bana uygulanan şiddete baktım uzun uzun...

9 yaşında bir okul gününde ziyarete gelen , bizlere seminer verip konuşan , yüzümüze sımsıcak bakıp gülen askerler sayesinde istedim hep asker olmayı kafaya koymuştum. Yapacaktımda ama ailem hiç istemedi.

"Hâlâ mı aynı konu Karaca , bizi anlamıyor musun? Anlamak mı istemiyorsun ? Sen oku diye onlarca para döktüm sen istedin diye en iyi liselerde okudun . Ne için ? Asker olmak için mi ? "dedi babam

Ailem...

Annem , babam ve abim... onlarla hiç anlaşamazdım . Abim dışında... ilk kavgamız değildi üzerime dökülen ketcap yüzünden dayak yedim annemden , Bir çocuk bunu hakeder mi gerçekten? Babam deseniz kendi halindeydi holding sorunları düşündüğü tek şey sokak çocukları vakıflarına koşturup durmak , onuda sonrada anladık ya... Kendi çocuğunu sevmeyen sokak çocuğunu sever miydi ?

Onlarla mutlu değildim . Abim dışında dedim ya o ayrıydı , o benim dünyam , bir göz yaşıma dünyayı yıkardı ama oda bu evde çok durmadı . Görev yeri değişince bu evde kalmak istemedi. Beni burdan çok kurtarmak istedi ama yapamadı gücü yetmedi...

" Evet baba! Ben 1 hafta sonra reşitim istesenizde , istemesenizde , ben asker olacağım! Siz ne dediğinizin farkında mısınız ? Ne demek evlenmek ? Ben sizin anlaşmanızın bağlayıcısı olmayacağım . Gerçekten , abimin bundan haberi var mı ? "

" Ne O yine onunla mı tehdit edeceksiniz?" Dedi annem

" Ne tehditinden bahsediyorsun be, abim o benim! Size dünyayı dar eder , yine sizin elinize bırakmazda bakmayın reşit değilim ama çok az kaldı . Evlenmekmiş deli misiniz siz!? "

" Kendine gel! Karşında baban var senin haddini bilmezsen ben bildiririm "dedi annem

" BİLDİRSENSE! Ne duruyorsun? Yüzüm gözüm mor her şeyi bıraktım , inanın tek kuruş paranızı istemiyorum. Sadece abimin yanına gitmek istiyorum" gözümden dökülen yaşları hırkamın kollarına silerken tek şey vardı aklımda; abime sarılmak tek isteğim buydu.

" Karaca! Odana çık! istemeye gelmeyecek olsalar ben sana yapacağı biliyordum da inan şuan onlara rezil olmamak için elimi kaldırmıyorum. Kendi rızanla çık odaya "

Onlara rezil olmak istemiyorlardı... Peki ben bu yaşıma kadar neden benim hiç arkadaşım olmadı? Neden kimse benimle isteyerek aynı sıraya oturmadı ? Neden kimse bana acımak dışında bakmadı ? Yüzümde ki izleri vücudumdaki yaralara küçümseyerek bakanlar neden , noldu sana, diye soramadı ?

Hızla merdivenlerden çıktım . Ultra lüks evimizde ki muazzam gösterişli odamın içerisine girdim. Kısa bir duş alıp odaya yeniden döndüğümde makyaj masasına geçtim . Kimin için süslecektim! Yüzümdeki izleri kapatsam yeterliydi .

Hemen üzerime balıkçı yaka bir siyah kazak ve siyah kot pantolon giydim. Aşağıya inmek için adımladım . Muazzam bir sofra bekliyordu . Ha kimin için mi? Bir ortaklık uğruna henüz reşit olmayan biriyle evlenmeyi kabul eden bir adam ve ailesi için...

" Ne duruyorsun orda ? Surata bak! Onlar geldiğinde de bu suratını görmek istemiyorum. Kendine gel yüzün gülsün."

" Tamam anne " dedim. Ne diyebilirdim ki

Aradan geçen 20 dakika! Duvarlar üstüme üstüme gelmeye başlamıştı. Doğup büyüdüğüm bu ev mezar gibi geliyordu gözüme, düşüncelermi bölen kapı zili oldu.

Yardımcımız Ayşe teyze , kapıya bakmaya giderken, üzerlerindeki en şık kıyafetlerini düzelten anne babama baktım. Gerçekten insan hayret ediyordu şu hallerine...

Ayşe teyze kapıyı açmasıyla ikisininde yüzleri soldu . Baktıkları yöne bakınca gözlerime inanamadım . Gelmişti.... Benim için yeminini bozmuştu. Tüm heybetiyle yeşillerin içinde bana bakıyordu. Hızla yerimden kalkıp ona koştum.

"ABİMM" Sıkı sıkı sarıldım . O an dünya durdu benim için 'kurtuldum' dedim içimden. Bitti...

"Geçti meleğim, bitti bak ben burdayım"

En acemi olduğum kitabım. Diğer kitaplarıma şans verebilir ve beni sadece bu kitabımla değerlendirmediğiniz için teşekkür ederim. Beğenmediğiniz takdirde okumayınız.