KARACA |Gerçek Ailem

1.Bölüm

Başladığınız tarihi benimle paylaşır mısınız ?

...ah şu yalnızlık , kemik gibi ne yana dönsen batar  
                     -Cahit zarifoğlu

Karaca'dan

O evden çıkalı 5 yıl olmuştu. 5 koca yılda seslerini dahi duymadım onların onlarda beni merak etmediler aslında...

Abim , herşeyim... O olmasaydı ne yapardım bilmiyorum. Yanına aldığından beri bana hem anne hem baba oldu. Hep yan yanaydık. Hedefime ulaşmamda en büyük destekçim oldu . Ben Karaca her gün dayak yiyen , odasından çıkmaması için hapis edilen , en lüks kıyafetlerin , en güzel evlerde büyüyen sevgisiz ilgisiz kalan Karaca...

Teğmen oldum , Teğmen Karaca Sağlam

Çok çirkin bi çocuk değildim aslında başta güzel değilim diye sevmediler beni dedim . Annem babam abim yeşil gözlü hafif kumral insanlardı , benzemiyordum onlara, Sırma gibi uzun siyah saçlarım , beyaz tenim , kapkara gözlerim vardı benim onlardan aldığım tek özelliğim uzun boyumdu sanırım 172 boyumla gayet dikkat çekiciydim .

Buraya gelmek için çok çabaladım . Ama durmadım . Hayat karşıma çok engel çıkardı pes etmedim . En büyük destekçim abim Binbaşı Karan Sağlam... Görenin heybetinden korktuğu yeşil gözleri bi bana parlayan canım abim

Şimdi ayrılık vaktiydi ilk görev yerime gidiyordum. Bir time atanmıştım. Sudan çıkmış balık gibiydim. Ama istediğim yerseydim ne olursa olsun duramazdım.

Abimden öğrendiğim kadarıyla babam işlerine daha çok önem vermiş ilerlemiş iyice , Annem üzülüyormuş ondan ayrı olmamıza , ama neyi değiştirir ki bu neler yaşadık o evde keşke evimizde mutlu olabilseydik ama olmadı . Biz aile olamadık

Uçağımın kalkmasına yakın havalimanındaydık . En zor ana gelmişti sıra " Abi arkamdan çok ağlama olur mu ?" Dedim . Gamzelerini göstere göstere güldü

"Güzelim , mendilimi hazırladım da geldim. Artık sen gidince ağlar mıyım , halay mı çekerim . Ona bakacağız" dedi.

"Özlersin beni ama bak . Ben gidince buralarda kızlara yüz vermek yok . Kıskanırım ben seni , ben gider gitmez bulma kimseyi olur mu ?"dedim üzgünce...

Kaşları çatıldı " ya sen oralarda bulursan birini ben naparım Kara kız , sen onu söyle asıl bana" dediğine güldüm ve saçlarımı okşayarak devam etti " burdan atlayıp gelmem uzun sürmez haberin olsun . Beni delirtme Karaca"

Sinsice sırıttım " E Abi evde kalacak halim yok ya elbette bulacağım birini" dedim

Yanağımı sıkıp " Karaca hanım bize gelince siz kıskanıyorsunuz, size gelince hemen buluyorsunuz birini, yok öyle dünya. Gavat mıyım kızım ben ? Her gün arıyorum sende açıyorsun. Her şeyi bileceğim bitanem tamam mı ?"

Öptüm yanağından " Tamam yakışıklım görevde olmazsam açarım telefonumu çıkmadanda ararım seni , sende dikkat et kendine Samet abilere çok takılma onların ne bok yediği belli değil" dedim

Gülüşü büyüdü " tamam asenam , onada tamam" dedi

Uçak saati geldi . Sarıldım sımsıkı özleyecektim onu , uzun zamandır yan yanaydık ve bu veda biraz can sıkıcıydı . Boynuna doladığım ellerim iyice sıkılaştı . Belimdeki ellerini sabitledi iyice şakağımdan uzunca öptü " Seninle gurur duyuyorum güzelim sakın yalnız hissetme kendini olur mu ? Bir telefonunda ordayım bebeğim"

Ayrıldığımızda gözlerimde ki yaşları sildim . Valizlerimi elime alıp uçak kısmına geçtim . Dönüp yakışıklıma el salladım . Yüzü mahsunca bakıyordu. Yerdim . Elini salladı bana kalbim delice atıyordu . Yeni bir hayata başlamak heyecan verici olsada abim olmadan ne yapacağımı düşünerek uçağa bindim