Herkesin hayran olduğu ve nadiren öğrenci yetiştirdiği ile bilinen efendi Sangsu'nun, yine herkesin bildiği fakat asla görmedikleri 'safkan büyücü' özelliğine sahip öğrencisi Jeon Jeongguk, bir gün büyücülerin intikamı için kurt adamların olduğu ka...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
umarim bolum hosunuza gider
...
"Efendim." Dedi Jungkook henüz kendisine dönmemiş olan efendisinin önünde eğilirken.
"Doğrulabilirsin Jeon."
Jungkook tepkisiz bir şekilde bakışlarını efendi Sangsu'nun üzerinde gezdirirken, daha fazla sessizliğe tahamülü kalmamış gibi aniden öne doğru bir hamle yaptı ve kendisine çay koymakta olan efendisini bile afallatacak derecede hızlı bir şekilde karşısına oturdu.
"Artık bu işi bitirmek istiyorum, efendim."
Nedenleri vardı.
Jungkook içindeki bazı çatışmalara katlanamıyordu. Annesinin kanını taşıyacak olan o mührü çabucak alıp belli yanında Jimin ile oralardan gitmek istiyordu çünkü boğulduğunu hissediyordu.
Fakat bunu düşünürken bile boğazı düğümlendi.
Geride bırakacağı pek bir şey olmazdı rakat Taehyung'dan ve ailesinden intikam almak istiyordu aynı zamanda. Henüz bir şeylerin farkında değildi haklı olarak. Çocukluğu ve hâlâ daha devam eden yetişkinlik yıllarında etrafında yalnızca efendi Sangsu ve Teyzesi vardı ve bu nedenle birçok duygudan mahrum kalmıştı. Hatta çoğunu yalnızca isimsel olarak bildiğini bile söyleyebiliriz.
"Tek çözüm var ve biliyorsun ki o da mührü almak."
Jungkook'un elleri kucağında yumruk haline geldi. Turuncu kumaş avuç içlerindeki baskıyı yumuşatsa dahi içindeki o karmakarışık duygu seli gibi sert sıkıyordu parmaklarını. Boğazını temizledi. "Biliyorum,"
"Biliyorum efendim, fakat içimde benimle birlikte her geçen gün yeşeren bir his var ve ben buna bir isim koyamıyorum. Yalnızca o his beni ele geçirmeden bu olaylara bir son vermek istiyorum. Bunun için ise bize daha sağlam bir plan gerekiyor."
Efendi Sangsu sakalını sıvazladı, gözleri dağ manzarasını boylu boyunca gösteren pencereye dalmıştı. Jungkook onun düşündüğünü anladı, ama kendisi ağlayacak gibiydi. Çok garip ve aynı zamanda çok yalnız hissediyordu. Bu gece görmüş olduğu rüyası da bunun bir getirisiydi elbette.
"Aklımda bir şeyler var, ama bu sefer ciddi anlamda hoşuna gitmeyecek."
...
Burada ne işimin olduğunu bilmiyordum.
Sırtımdaki sırt çantamı bile Jimin ile yaşadığımız eve bırakmadan gelmiştim saray kapısına. Neyseki önceki gelişimde girişi daha kolay olan bir yer bulmuştum da kimsenin başına bela olamadan girmiştim içeri.
