Merhaba arkadaşlar inşallah okurken sıkılmadan okuyacağınız bölümler olur yorum oylama yaparsanız çok sevinirim bu bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz şimdiden çok merak ediyorum 💭 İyi okumalar ✍🏻
Üniversiteyi yeni bitirdim şuanda kalmış olduğum öğrenci evimdeyim valizimi eşyalarımı topluyorum Didem'de bana yardım ediyordu . Didem manisalı o da bir ailenin tek kızıydı İstanbulda aynı liseyi okumuştuk özel yurta kalmıştık ve çok yakın iki dost olmuştuk sonra aynı bölümü kazanmış doktor olmuştuk üniversite hayatım boyunca onunla aynı evi paylaşmıştım bu durum beni hep mutlu etti onu tanımak kardeşim olması ayrı bir duygu halbuki farklı kültürlerin insanı kan bağı olmamasına rağmen kardeş gibiydi şimdi ise ev arkadaşım meslektaşım Didem'den ayrılmak zorunda kaldım çok zor 10 yıllık dostum ailem oldu valizlerimi yerleştirdim . Didem hep güçlü bir kızdı benden sonrada öyle olacaktı hayatına burda devam edecekti ne kadar uzakta da olsam her zaman ilk zorlukta yanında olacaktım
DİDEM: bana ara ara yaz haber ver herzaman yanındayım Mardin'e varınca ara beni mutlaka BERFU : merak etme haber vereceğim çok üzülme mutlaka görüşelim seni Mardinede bekliyorum canım benim seni çok seviyorum iyiki varsın dikkat et kendine bir şey olursa ilk bana haber ver.
Sarıldım Didem'e gözleri dolu doluydu ama bir yandanda gülümsüyordu ağlamamak için kendimi sıkıyordum parmaklarımı yumruk yapıp avucuma baskı uyguluyordum arabamla yola çıkıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabayı dedem üniversite yi bitirdiğim için hediye olarak vermişti.Yol uzun İstanbuldan Mardin'e yol boyunca siz tekrar tekrar bir şarkıyı dinlermiydiniz ben dinledim
hem türk hem kürt bir ailenin kızıyım Kürtlere göre türktüm, Türklere göre Kürt'üm aralarında ırk ayrımını sorun etmeyen bir aşkın çoçuğuydum annem mihrivan hanım aşiret kızı dedemin haşmet ağanın tek kızı değerlisi 3 dayımın ablası babam Mehmet bey İstanbul beyfendisi bir ailenin tek oğlu babaannem ve dedem ben doğumadan önce vefat etmişlerdi bir ailenin tek çocuğuydum ama ben onları 1 yaşımda kaybettim. 23 yaşındaydım Dedemin araya dostlarını koyarak Mardin hastanesine atandım Mardin'e dönmeyi hiç istemiyordum ama hem necdet dayımın oğlu Hazar abim yurt dışından dönmüştü kız arkadaşıyla evleneceklerdi düğünleri vardı hem 10 yılın sonunda dedem artık kızının emanetini yanında olmasını istiyordu artık dönme vaktiydi en azından onların içi rahat edecekti ama içimdeki huzursuzluklar acılar nasıl olacaktı bilemiyordum küçük kız ordan kaçmak uzaklara gitmek için ne çabalar sarf ettmişti şimdi tekrardan yeni bir hayata düzene başlama vaktiydi. O küçük kız artık küçük değildi kendini bütün zorluklara hazırlamıştı zaten kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştı hem nereye kadar kaçacaktı artık o küçük kız yoktu Berfu vardı.....
