KALBİMİN ATEŞİ

SÖNMEYEN ATEŞ

Gelen kişiye bakmak için döndüğümde hiç görmek istenileceğim birisi

Şivan : ne o yıllar sonra kalan intikamını almak için mi geldin ?
Bu sözü beni sinir etsede beli etmeden gülümsedim

Berfu: intikam almak bilinçsiz aptal insanların işi kulakların duymuş ama anlamakta sorun yaşamışsın galiba dedem istediği için geldim

Şivan : benimde bu yalana inanmamı bekliyorsun.... Aynı annenin kızı olmuşsun aslında seni o gece yok etmeliydim
İyice sinirlerim gerilmişti
Berfu: sen büyük bir korkaksın küçük savunmasız bir kızı yok etmek istedin ama bundan sonra elinden geleni ardına koyma çünkü benim kaybedecek hiçbirleyim yok şivan hanım ve ayrıca annemin adını ağzına bidaha sakın alma perişan ederim seni

Bu sözleri benden duymayı hiç beklemediği belliydi gözleri büyümüş ve kızarmaya başlamıştı

Şivan: oğlumdan uzak duracaksın ve en kısa sürede bu aileden defolup gideceksin ve birdaha geri dönmeyeceksin

Sinirleri bozulsun diye birazdaha gülümsedim hata ufak bir kahkaha attım

Berfu: ooo şivan hanım benden baya korkmuşsunuz gelmem bile sizi bu kadar rahatsız ettiyse ama sizin açınızdan işin kötü yanı ney biliyor musun ben geldim bu ailenin kızıyım şurdan şuraya gitmiyorum ve sen herhün öldürdüğün kadının kızıyla aynı sofraya oturacaksın ve bu arada oğlunda susarak senden hiç bir farkı yok gözümde sizden nefret ediyorum ikinizde yerin dibine girin umrumda değilsiniz ..... ama ben sen değilim ben sizi Allah'a havale ettim ağzım ah etmesene kalbimin ahı illaki sizi bir gün mahvedecek ve o gün benim hergün yandığımdan daha çok yanacaksınız bana yalvaracaksın şivan hanım ayaklarıma kapanacaksınız yardım et diye

arkamı dönüp tam gidiyordum ki bozacının şahidi şıracı efendi Fırat beyimiz kapıda belirdi soran gözlerle bakıyordu

Berfu: geç kaldın şıracı merak ettiklerini annenize sorarsanız
Diyip fıratın yanından geçip gitmiştim

Hızlı bir şekilde kendimi saklayacak bir yere gitmem lazımdı nereye gitmeliydim tabi yaaa eskidende hep bana destek olmasada anneanneme giderdim bütün herşeyi anlatırdım ama hiç bir tepki vermezdi oda en az benim kadar yaralıydı ama o yaşı gereği daha çok etkilenmişti hızlı adımlarla odasına doğru yol aldım arkamdan dilnaz ile Kağan abim seslendi ama bakmamıştım

kapının önüne geldim ama küçükken bilmesemde Şuan mesleğim gereği biliyordum ona kötü hiç bir şey anlatmamam gerekiyordu tepki vermesede psikolojikmen daha kötü oluyordu yıllardır konuşmuyordu sadece boşluğa bakıyordu kimseyle göz göze bile gelmiyordu hemen kendimi toparladım tepki vermeyeceğini biliyordum ama hafifçe kapıyı elimle tıkladım

Kapıyı açtım içeri girdim yatağında oturuyordu boynunu sağdaki pencereden dışarı bakıyordu benim boncuk gözlüm sadece gözler hariç o da annem gibiydi yüz şekli dudak yapısı teninin beyazlığı ama saçları artık bembeyaz olmuş usul usul yanına gittim onun beni görecek şekilde bakış açısına geçtim elini öptüm kafamı kaldırdım ama bu inanılmaz bir şeydi bana bakıyordu ağzını hafif kıpırdatmıştı tepki veriyordu yada bana öyle geliyordu

Ninem: mihrivan yavrum annem seni çok özledim yavrum kuzum benim annem sen öldün dediler hep kimseye inanmadım benim kızım annesini bırakıp gitmezdi ben sana inandım hep
Şuan kadar şaşkınım ki yıllar sonra dönmem büyük bir mucizeye dönüşmüştü ama bu şaşkınlığımı gizlemem gerekiyordu Ona karşı inkar etmemem gerekiyordu çünkü tekrardan eski haline dönmesi an meseleydi boynumu arkaya çevirdiğimde Kağan abim ve dilnaz ablam , Fırat kapıdan bana bakıyordu ellerini ağzına götürmüş sevinç çığlıkları atmamaya çalışıyordu onlarda şaşkın bir o kadar mutlulardı anneannem bir anda bana sarılıp öpüp koklamaya başlamıştı yüzümü boynumu ellerimi sonra saçlarımı koklayıp sevdi sımsıkı sarıldı bırakmayacak gibi
Berfu: geldim annnem bende seni çok özledim ama herşeyden öte kalbim hep seninleydi