saat akşam 9:15 ti komidinin üstünde duran telefonum çalınca uyandım arayana bakıncaya kadar gözümü açamadım ama dedem arıyordu hemen açtım telefonu
Berfu: alo efendim dede
Dede : kızım gelmişsin haber vermiyorsun
Berfu: evet geldim dedeçiğim yorgunluktan uyuya kalmışım kusura bakmayın
Dede : ozaman müsaitsen aşağıya inde gül yüzünü göreyim güzel torunum
Berfu : dede burdamısın
Dede : müdür odasındayım hadi gel
Tamam diyip kapatım telefonu hemen üzerime pantolon giydim üzerime kazak giydim ayakkabılarımı giyip telefonu ve anahtarı cebime koyup müdür odasının yolunu tuttum kapının önüne geldim yavaşça tıkladım ve gir sesini duyunca içeri girdim dedem karşımda müdür beyin koltuğunda oturuyordu müdür beyse ayaktaydı müdür bey izin isteyip dışarı çıktı ben dedemin elini öptüm direk oda gözlerimin kenarlarına Buse kondurdu sımsıkı sarıldı saçlarımı kokladı gözlerimin içine derin derini baktı eliyle karşı tarafa duran koltuğu gösterdiKarşısındaki koltuğa geçip oturdum
Dedem bir an duygu boşalması yaşadı gözlerindeki yaşlara hakim olamadı resmen karşımda küçük bir çocuk gibiydi
Hemen gidip birdaha sarıldım ellerini sıkı sıkı tuttum
Berfu: dede ben sen ağlayasın diye gelmedim böyle yaparsan olmaz ki
Dede: seni böyle yıllar sonra görünce ... o kadar çok annene benzemişsin ki sanki sen değil annen yanımda gibi iyi ki geldin kapanmamış yarama merhem oldun sen benim en değerlimsin en kıymetlimsin sen bana emanetsin sana birşey olsa ne yaparım ben sana kıyıpta nasıl yaban elere gönderdim
Berfu : dede sakın kendine kızma ben kendim istedim hem fena mı oldu bak sayende çok güçlü ayaklarının üzerinde durmayı başaran bir kadın oldum
Dede: orası doğru ama artık gitme berfu
Berfu : gitmeyeceğim dedeciğim
Konuyu dağıtmak için anneannemi sordum keşke sormasaydım
Dede: sen gitmeden önce de aynıydı sen gittikten sonra da aynı hiç bir gelişme yok annenin ölümünden sonra hiç bir hayati fonksiyon eğilimine geçmiyor annenin ölümünü halle kabullenemedi öyle donuk bir hayat yaşıyor
Kendi içimden anneannem içinde elimden gelen her şeyi yapacaktım
Dede: ben artık kalkayım evdekiler bekler kızım sende yat dinlen yarın konakta görüşürüz sabah 8 de gelirsin geç kalma küçükhanım
Berfu : tamam dede o saate göre gelirim dikkat et kendine
Yanaklarımdan öpüp kapıya kadar geçirdim hemen yemek siparişi verdim yemekleri beklerken ailedeki kişilerin sosyal medya hesaplarına bakmaya başladım Kağan abim en büyüğümüzdü hesabına bakarken atığı son gönderide duraksadım Hazar Kağan abim yanındaki.... Fıratı
Fırat lisedeyken bir tık zayıftı ama şimdi gördüğüm kadarıyla en uzun oydu yapılı bir vücut kahve dalgalı saçlar hiç görmediğim sakalar bambaşka biri olmuş ama gözleri aynıydı
Yemeğimi yerken 10 yıllda ne çok şey değişmişti ama sanki burdan dün gitmiş gibiydim ozamanların küçükleri yetişkin olmuşlardı daha fazla düşünmek istemedim hem artık uyumam gerekiyordu.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMİN ATEŞİ
Ficção AdolescenteÇok büyük bir aşiret içinde doğup ama tek başına zorlu mücadele vermiş bir kızın hayatı BERFU ATSAOY OLMAK
