Sen O Çocuk Musun?

1~ İstanbul'a Doğru

Multimedya Derin...
Lanet olasıca okulun ilk günüydü. O koskoca yazdan sonra yine erken kalkmak herkes gibi bana da zor geliyordu. Bu okula gitmemin iki sebebi var zaten biri 3 yaşımızdan beri ayrılmadığım Su ve Masal diğeri de babamın bu okulda okumamı çok istemesiydi. Fakat bu okula beni bağlayan tek şey sadece canımdan çok değerli olan arkadaşlarım.

Şimdi bana neden sadece tek bir sebebin var diyeceksiniz çünkü babam Su ve Masal' ın babasıyla birlikte bir trafik kazasında hayatını kaybetti. Aslında babam Su ve Masal' ın babalarına göre daha fazla dayandı fakat daha fazla hayata tutunamadı. İşte bu yüzden Su ve Masal benim bu hayatta annemden sonra güvendiğim kardeşlerim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Derin hadi hayatım kahvaltı hazır." Annemin aşağıdan bağırmasıyla o tatlı uykumdan uyanmak zorunda kaldım. Uyanıp yatakta telefonuma biraz baktıktan sonra yüzümü yıkayıp aşağıya indim. Annemin yanağına kocaman sulu bir öpücük kondurduktan sonra hemen yerime oturdum. Dün akşam yemeği yemediğim için kurt gibi açtım.
" Yeni okulun için hazır mısın hayatım?" Annemin sorusuyla ne diyeceğimi şaşırdım. Çünkü Batu Kaan ve Emir'den ayrılacağım için çok üzülüyordum ama bir yandan da İstanbul'a Masal ve Su ile gideceğim için çok heyecanlaydım.
"Yani normal hissediyorum daha çok İstanbul'a gideceğim için heyecanlıyım anne ama seni burda bırakmak hiç istemiyorum." Annem bana şefkatli gülümsemesini atarak "Canım kızım beni düşünmene gerek yok sen iyi eğitim al da gerisi benim için hiç önemli değil hem banu teyzen ve didem teyzen bana çok iyi bakarlar, sen hiç merak etme hayatım." dedi annem.
Kahvaltımızı bitirdikten sonra hemen odama koşup valizimi hazırlamaya başladım. Aynı zamanda Masal ve Su ile görüntülü konuşuyorduk. Orada yapacağımız pijama partilerini konuştuk. Masal daha çok yeni okulumuzda tanışacağımız yakışıklı çocuklar hakkında konuşup duruyordu. Su ve ben pek erkek meraklısı değildik ama yakışıklı gördüğümüzde biz de bakardık sonuçta güzele bakmak sevaptır.

Yarın uçağımız var ve Kordon'da son kez koşuya çıkmak istedim hemen üstüme spor kıyafetlerimi giydim kulaklığımı aldım ve anneme haber vererek evden çıktım. Denizin o muhteşem kokusunu içime çektim ve koşmaya başladım. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım bile 2,5 saattir koştuğumu yeni farkettim. Hemen eve döndüm annem yemeği hazırlıyordu. Bende hızlıca duş alıp yemeğe oturdum.
"Derin bak güzel kızım orada birbirinize emanetsiniz. Lütfen birbirinize sahip çıkın ve ne olursa olsun saati farketmez beni derhal arayın." dedi her zamanki annelik görevini yerine getirerek.
"Canım annem mesaj alınmıştır sen hiç merak etme asıl benim aklım sende kalacak ama banu teyze ve didem teyze yanında bir şey olursa sende beni ara saat kaç olursa olsun." dedim be kalkıp anneme sarıldım. 10 dakika boyunca öyle kaldık.
Sofrayı hemen topladıktan sonra annemden izin isteyip odama çekildim. Yarın için biraz fazla heyecanlıydım galiba. Bu heyecanıma yenik düşerek derin bir uykuya daldım. Sonuçta yarın yeni hayatımın ilk günüydüydü.

Evettt ilk bölüm bitti ilk kitabım olduğu için biraz sıkılmış olabilirsiniz ama daha eğlenceli ve heyecanlı olacağına emin olabilirsiniz. Sizi seviyorummm .. <3