Gorkem kendisine her baktığında Leyya'nin yanaklarının kırmızı olduğunu goruyordu ve bundan çok hoslaniyordu. Yuzune bi tebessüm geliyordu Gorkem'in. Gorkem muhabbet etmeye çalışıyordu , sorular soruyodu ona. "Ee Leyya bana kendinden biraz bahseder misin ?" dedi. "Tabi" dedi Leyya utangaç ifadesiyle. "Mimarlik bölümü 2.sınıf ogrencisiyim pek fazla gezmeyi sevmem,kitap okumayı ve muzik dinlemeyi çok seviyorum. Ailem kalabalık değil ben,babam ve abim yasiyoruz. Annem 2 yıl önce trafik kazasında öldü." dedi ve onu söylerken aglamisti Leyya. Çünkü; Annesi her aklına geldiğinde onunla yaşadıklarını hatırlar ve huzunlenirdi. Yuzu düşerek "ozur dilerim seni uzduysem" dedi Görkem. "Önemli değil nereden bilebilirdin ki,uzulme" dedi tebessüm ederek.
"Ee sen anlat bakalım neler yaparsin." diye sordu. "Benimde öyle pek fazla sahsahli bi hayatım yok aslinda. Spor yapmayı severim, resim yapmayı ve futbol oynamayı çok severim yanı senin anlicagin sporu severim" dedi gülümseyerek."benimde fazla kalabalık bi ailem yok bi kız kardeşim var 9 yasında bide annem babam." dedi. Onlar muhabbet ederken gece yarısı olmuştu Leyya'nin çok uykusu gelmisti. "Gorkem ben yatiyorum Çünkü; baya yoruldum dinlenmem lazım biraz,sende yat uyu erken kalkicaz yarin." dedi. Gorkem de "tamam iyi uykular yatarim bende birazdan"dedi ve öylece günü bitirmislerdi.
