Forgetting HIM

First Day of Class

Chapter Three

Oo! Ako na! Ako na yung kinakabahan! Ikaw ba naman papasukin sa isang school na wala pang isang week ako nagising. Sabi kasi nung Mama ko na mas okay daw yun para mas may chance na maalala ko yung dati.

Pero sana naman ipinaghanda man lang ako ng isang buwan para magpahinga o kaya makapagisip.Sabagay dito ang chance na makikita ko yung Clyde Francisco na yun... Kaya lang di talaga makatarungan! Pero siyempre hindi na ako nakipag areglo dahi kait nanay ko pa yun nararamdaman ko pa rin yung awkward.

*Flashback

"So papasok ka na sa monday? Sa monday na yung pasukan." Tanong ni Trixie nang maka get over na kami sa diary incident.

"Ano na ba ngayon?" tanong ko. Siguro hindi pa naman ako papasukin dahil kakagising ko lang.

"Thursday. Tatlong araw na lang." Sabi ni Nikki na mukhang maayos nang kausapin.

"Gusto ko talaga makita siya..." by siya means yung mystery guy sa diary ko.

Napatingin kami sa pintuan ng bumukas ito.

"Cara! Gising ka na pala! Pauwi na sila Mama at Papa... May meeting pa kasi eh.Busy pa ata yung dalawang yun. So ano, may masakit ba sayo? Masakit ba yung ulo mo?" Nakita ko kung gaano yung pagka sincere yung pag-aalala niya.

Sino ba 'to?

"If you're asking in your head kung sino yang lalaki na yan. It's your brother. Nagulat din kami na may brother ka. You're really a secretive person. At sikat siya sa school natin kahit nakagraduate na siya! Si Tris yung pangalan niya. Ang pogiii~" bulong ni Trixie.

"Am Kuya Tris... Walang naaalala si Cara so~ aalis na kami. Bye Caraaa!" sabi ni Trixie at kasama niyang umalis si Nikki na hindi man lang nagbbye. Tss!

Mga traydor sila! iwanan ba ako sa isang stranger! Okaaay kuya ko naman 'to kaya lang. Wala akong naaalala.

"Okay ka lang?" Tinitigan ko sya, aba't ang gaganda siguro ng lahi namin! Siya yung klaseng lalake na hindi mo makikita lang basta-basta na naglalakad sa kalsada, rare ba kumbaga! At kung may chance na makita mo siya swerte ka! Mapapa head turn ka!

Bigla siyang umupo siya sa gilid ng kama ko.

I nodded. Alam kong nasesense niya na awkward ako.

"So ako ang only brother mo Tris na lang itawag mo sa akin, hindi ako sanay magkuya ka eh." i smiled. Mukhang magkakasundo naman kami kagad.

Biglang may kumatok. May isang matandang babae at lalaki na nasa 40 's na ata.But masasabi ko na they still look good. mukha silang mag asawang artista.

Flashback ended***

Dun ko nakilala na magulang ko pala sila. There were really nice. Kaya nagtataka talaga ako kung bakit ganito ako? Ano bang ipinakain sa akin at naging demonyo ako?! Namaaan. May malaki tuloy akong problema.

Buti na lang pinayagan ako ng principal, nang malaman niyang nagka amnesia ako ipinagsama kami sa iisang classroom ni Trixia at ni Nikki.

Papasok na kami sa classroom at naglalakad na kami sa hallway. Napansin ko ang iba ay gumigilid talaga at yung iba naman iniiba nila yung way nila pag nakikita kami.

Mukhang inaasahan ko na rin naman yun.

Pumasok na ako sa room ng mapatigil ang lahat sa kanila-kanilang mundo at tiningnan kaming tatlo. May nakita naman kami sa pangatlong row na bakanteng tatlo at agad ng umupo. Ang katabi ko ay umalis nang makaupo ako. Okay mukha akong may virus.

"Can you feel the atmosphere Cara? That is how they're scared of you! Gustong Gusto mo yan dati. Ngayon anong feeling maging isang Cara Valiere na kinakatakutan sa buong school?" Sabi ni Nikki. Bitchy mode nanaman 'to Pero nassnay na rin naman ako kakatambay nila sa bahay tbis following days.

"Wag kang mag-alala. Mag-iiba din tingin nila sa akin."

"How can you think so?" I just smiled at her. Kasi kahit ako hindi ko alam. Wala akong maisagot. Kunwari meron na lang.Hahaha.

"Andyan na si Mam!" sabi ni Trixie.

Breaktime***

"So asan ba yang Clyde Francisco na yan?!" tanong ko ng mahina dahil baka may makarinig. Palabas na kami ng room.

"Easy lang! Alam naman namin kung saan yun mahahanap. Kaya lang mahirap yun kausapin!" Sabi ni Trixie.

"At bakit naman?! Kailangan pa yung appointment para makausap siya?!"

"Sigurado bang kakausapin mo siya? Isang Clyde Francisco 'tong pinag Uusapan natin..."

"Sigurado na talaga ako Trixie... Gusto kong malaman kung siya ba yung nasa may diary. Nakalimutan man ng utak ko pero mararamdaman naman ata ng puso ko yun!"

"Yuck! Andramaaa! Sige kausapn mo siya nang parang sinabi mo na ang death sentence mo. Kaya nga kayo magkaaway kasi magkaugali kayo. He's the bitch boy version of you. Ano bigla mo na lang siya kakausapin na 'oi may amnesia ako pwedeng magtanong kung ikaw yung nagugustuhan ko?' Magplano ka muna bago kausapin siya." Sabi ni Nikki at may tama din siya. Hindi ko naman kilalla si Clyde na yan.

"Siguro titingnan ko na lang muna siya."

Asa tapat kami ng isang music room.

"Dito siya palagi. Sa room no.23 ng music room."

Nagulat ako ng bigla akong tulakin sa loob ng room. Aba't mga bwisit! Di pa ako ready!

Nakita ko ang isang Piano. Naka open yung bintana kaya hinahangin yung kurtina. Mukhang Wala naman siya... Aalis na sana ako ng...

"Sinong tao dyan? Nakita mo namang may gumagamit ng kwarto na 'to diba?"

Tumigil yung hangin at bumaba ang kurtina. May tao pala?

Shit! Shit! Shit! Fuck! I'm not ready for this kind of encounter! Ang plano ko lang ay tingnan muna siya! Wala sa plano 'to! Bwisit talaga yung dalawang yun.

I tried to stay calm to look like I'm not panicked. Mukhang okay naman acting ko.

I tried to smirk para wala siyang mahalata na may amnesia 'tong kausap niya. Madali lang namang umarte ng dating Cara.

No.1 Step of how to act like Cara: Be a bitch just like Nikki.

"So if it isn't Ms.all high and mighty, Cara Valiere. Ako nanaman ba ulit biktima mo?" He smirked as well.

"Wag kang mag-alala, binisita ko lang naman ang isa sa mga kalaban ko kung buhay pa. Ngayon na nakita ko namang buhay pa siya at mukhang okay pa naman. Titingnan ko naman ang iba." Sabi ko ng hawakan ko na ang door knob at buksan ito.

"Alam kong may binabalak ka Cara." He was calm. Ibang iba siya sa akin. He was acting cool.

I tried to look at him again habang nakahawak pa rin sa pinto.

"Hindi ba't pwedeng nagka-amnesia ako at tinulak ako ng mga kaibigan ko dito. At wala akong ka alam alam. Ang alam ko lang ang pangalan mo at kung anong ginawa ko sayo..." Umiba naman ang expression niya. He was somewhat... Interested sa sinasabi ko.

"At pwede din naman hindi. HAHAHAHAHA!"

Umalis na ako at naramdaman koang pagtibok ng puso ko. Kaba lang ba ito