Forgetting HIM

The Date ?

Chapter 5

Yieee! I have a date! I am neatly dressed right now to look like I am presentable sa harap niya. Aba napakagwapo ng makakasama ko ngayon, tapos magmumukha akong muchacha niya?! No way!

Niyaya niya kasi ako. Hindi naman kami ganun magkakilala peroooo~
Basta may date ako! At walang kokontra! Kahit ang author ng storya na 'to!

Flashback***

I was saved by a guy who is the reincarnation of Appolo...

His eyes were cold his face were serious. Dead.Serious.

Tahimik ang buong canteen dahil sa eksenang pagdating ni Clyde Francisco,
tulala ang lahat. Walang gustong magsalita o kaya naman gumalaw.

I came back to my senses ng hilain niya ako palabas ng canteen at nakita ko ang pagnganga ng tao. Ngayon ko lang na realize kung bakit sila napanganga ay hindi dahil sa pagdating sa eksena ni Clyde, kundi ang pagligtas niya sa akin. Like Heloooo~? Kilala kami sa school bilang Ultra mega super duper ENEMIES. E.N.I.M.I.E.S.!!! Ang alam nila ay tutulungan niya pa yung lalaki na yun batuhin ng kung anu-ano pang pagkain ss mukha ko at pagtatawanan. Pero iba yung nasubaybayan nila. Hinndi ganun ang nangyari.

Nagulat na lang ako ng makarating kami sa isang garden...

Alam ko sa likod ata 'to ng canteen. Maganda dito, kaya lang may aircon sa canteen kaya mas prefer nila duon.

Paligoy-ligoy lang ang mata ko sa lugar. Why do I feel like this place is important to me? Why do I feel like nostalgic when I do not have any memories.

I felt pain my chest.

"Ba't mo ako dinala dito." tinanggal niya na ang pagkahawak sa kamay ko at umupo duon sa may bench sa harap ko.

"Hindi ba't dapat magpasalamat ka?" Oo tama siya na niligtas niya ako, pero bakit? Bakit niya ako niligtas kung galit siya sa akin?

"May amnesia ka hindi ba?" tuloy niya.

"At naniwala ka naman sa sinabi ko? Do you really believe that easily,Clyde?"
I still acted na wala akong amnesia at ako pa rin ang Cara na kilala niya na sumira sa lovelife niya.

He chuckled. What?! Anong nakakatawa sa sinabi ko?

"first sign..."

"You know sa school na ito, uso ang magtawagan ng surname lang. But they call each other names kapag close sila. The funny thing is... you never called me by my name. That's obvious because we're not close and we're enimies and we hate each other... You call me 'Franciso' but right now you're calling me Clyde."

"Second sign, hindi mo na dinadala ang camera mo. Yan ang pinakaimposible na mangyari."

"Third Sign, you always kept your hair in a ponytail. But look at you now. Ni hindi ka man lang nag make-up. Isa lang ang posibilidad nun. Pwedeng nakalimutan mo lang mag-tali at make-up pero hinding hindi mo kakalimutan ang camera mo at hinding hindi mo ako tatawagin sa pangalan mo. Ma pride na tao si Cara Valiere. At hindi si Valiere ang nasa harap ko ngayon. Kundi isang taong walang memorya."

Hindi ako makagalaw sa kinkatayuan ko. Oo, sige. Tama na siya.
Malay ko ba sa maliit na detalye malalaman niya na may amnesia ako.
Pinapasuot nila Nikki at ni Trixie ako ng make-up pbago pumasok ng school kaya lang nangangati mukha ko eh. Atsaka mas bagay na nakaladlad lang ang buhok ko.

Hindi ko alam na tinatawag ko siyang 'Francisco' dahil wala naman sinabi yung dalawang bruha na yun.

Yung Camera? Hinanap din namin sa buong kwarto maging sa buong bahay. Hindi namin nakita. Walang nakakaalam kung asaan ang camera na 'yun na punong puno ng mga litrato.

Tumayo siya at lumapit sa akin. Napakalapit niya sa akin. Hinawakan niya ang ilang hibla ng buhok ko. Gusto kong kiligin pero I was nervous too.He was just standing infrront of me while he was just staring at my face.

"When I saw you in the music room at first I didn't recognize your face. You look more beautiful without make-up,Valiere... "

Then lumakad na siya palayo sa akin habang nakatulala pa rin ako at hindi gumagalaw.

Bigla na akong humarap kung saan siya papunta. Nagulat ako ng muli ulit siyang humarap.

"Are you free this saturday?" Tanong niya habang nakangiti. It wasn't the Ice prince that I saw but it was the real prince charming! Kyaaah~

"O-Oo"

"Meet me at the front of the station at 1:00." then he smiled again and waved at me for the last time.

Did he just ask me out?!!!

End of Flashback***

Friday ng Gabi (Bago yung Date)

Kinuwento ko sa dalawa yun buong pangyayari ng pagkatapos ako hilain ni Clyde sa canteen.Aba kinikilig ang dalawa nang ikwento ko. Nasa bahay kasi sila. Eh mukhang gustong gusto nila dahil nakikta nila si Tris. Tss. Malalantod!

"Atsaka... Niyaya niya ako bukas." Naibuga nila yung iniinom nila.

"MAY DATE KAYO NI FRANCISCO?!" sabay nila at sabay ang pagbukas ng pintuan. Nakita ko ang Mama at Papa ko. Tss. Huwag mong sabihin nakikinig sila this whole time?!

"Tito,tita? Ano pong ginagawa niyo sa harap ng kwarto ni Cara?" Tanong ni Trixie.

"Malamang nakikining sila sa usapan." sabi ni Nikki.

"Tama ba ang narinig namin Cara? May date ka?" Tanong ni Mama.

"Hindi pa naman sure... Niayaya lang a---"

"Kyaa~ Daddy dalaga na ang anak natin!"

"Haha. Akala namin tomboy ka anak. Sige aalis na kami ng mommy mo ng makapagplano kayo. Wag kang mahiya kung may kailangan ka sa amin."
Umalis na sila ng kilig na kilig.

"Mukhang magshota parin magulang mo ah? Hahaha." sabi ni Trixie.

"So anong plano mo? Pupunta ka? Paano yung lalaking nasa diary mo?"

"Hindi ko din alam eh..." Pupunta ba ako o hindi.

Saturday***

At the end. Ayun... Pumunta din ako.

"Valiere! Nag-antay ka ng matagal?" sabi niya habang papalapit siya.
Nakapolo siya ng denim and v-neck na white t-shirt and black jeans.

"Hindi naman. Kakarating ko lang."

****

Hi! Please vote and comment :)))) Feel free to ask questions. Hindi ako mangangagat, promise! ;)