Chapter 12
"Well I find you interesting..."
"Well I find you interesting..."
"Well I find you interesting..."Tinignan ko ang orasan ko sa cellphone. 8:00 pm na at tinatamad akong lumabas sa kwarto ko. Iniisip ko yung sinabi ni Seb. Why am I interesting? Bukod sa pagkakaroon ko ng amnesia na hindi niya alam, wala na. I think I am not interesting at all.
May kumatok bigla sa kwarto ko. "Cara, kung di ka aalis sa lungga mo, kumain ka man lang.."
"Di ako gutom."
"Tss. Papasok ako ah." hindi niya na inantay ang pag-oo ko at pumasok na. Does he understand the meaning of the word privacy? I want to be alone. Alone and think of waht Seb said to me.
"What do you want?" sabi ko habang nakahiga at nabaliktad ang ulo ko na halatang tamad na tamad at walang ginagawa.
"Kung magmumukmok ka, sabihin mo lang. Mamaya mamayat ka pa lalo at ako ang aawayin nila Mama at Papa pag-uwi." Hindi pa rin umuuwi sila Mama at Papa. Nacontact naman namin sila na sabi nakalimutan daw nila kami pagsabihan na pupunta sila sa Japan. Wala naman kaming nagawa dahil mahal na mahal nila ang isa't isa eh nakalimutan na kami ni Tris.
"Mapayat ako pero hindi sobrang payat na mukhang hindi pinapakain." umayos na ako ng higa at naupo naman siya duon sa sofa ko habang nakadekwatro.
"Sige, pag namatay ka sa gutom di kita sagot ha?" nag-okay sign naman ako.
"Bakit ka ba kasi mukhang depress?" sasabihin ko ba sa kanya? Hindi namaa magandang ikwento to sa kanya. Mas lalo na parang walng kwenta lang 'tong bagay na 'to.
I should not think too much of this nonsense. As I said; Walang kwenta ang bagay na 'to.
"Wala nga." hindi siya naniwala sa sagot ko kung kaya naupo na siya sa tabi ko sa kama.
"Mall tayo."
"Nagsasawa na ako." umiling-iling siya.
"Why? That's what teenagers do. Palaging nasa mall, right?" at dahil wala naman akong ginagawa. It's better to wander of than to think stupid thing in my room.
"Gabi na ah?"
"That's what it makes things go fun; at night wandering off. Isn't that exiting?" May pasok ako bukas at siya rin. Hindi ko naman siya nakikitang nagrereview kahit minsan. Mas lalo na pag-college ka diba? Dapat mas busy ka kaysa sa mga highschool? Pero hindi din naman siya yung mga tipong stupid na tao. He' smart. That's what Mama and Papa said.
I like his plans to go outside so I agreed to his offer.
Nagbihis ako ng napulot ko lang sa closet ko. Isang crop-top at ripped jeans. Nagsneakers na lang ako para sa sapatos. Bumaba na ako para yayain si Tris na umalis na. Nakita ko naman siya naka white t-shirt na v-neck at nakaripped jeans di at sneakers sa pambaba.
"Mukhang naka-couple oultfit tayo ah." nandiri ako sa sinabi niya kaya binato ko siya ng unan sa sofa.
"Nagkataon lang na ganito suot natin." bumagay ang suot niya sa kanya kahit napakasimple. "Tss. Magpapalit na nga ako." pinigilan niya naman ako.
"Just joking. Di ka naman mabiro. So tara na?" sumakay na kami sa kotse niya kahit labag sa kalooban ko kasi baka mabilis nanaman ang pagkakadrive niya. I rather commute than ride this monster car of his. Pero dahil mapilit siya; wala na akong nagawa at pumayag. Malayo kasi ang mall dito at makakatipid ako kung sasakay na lang ako sa kotse niya.
"Promise di ko bibilisan." nangako naman siya kaya naging kampante ang lagay ko. Ng ipinaandar niya na ay tinupad niya naman ang sinabi niya na binagalan niya.
BINABASA MO ANG
Forgetting HIM
RandomShe just woke up without a single pieces of her memory. They said she had an amnesia because of a car accident. She doesn't know what to believe. Everyone was a stranger to her. Ng makita ng dalawa niyang kaibigan sa isang kahon ang isang notebook n...