GECE

6.bölüm:GİZLİ OLAN

🦋🦋🦋

Keyifli okumalar.
Bölümü beğenip, yorumlamayı unutmayınn..
💜💜

🦋🦋🦋

***
Bazen bilinmezliğin içinde kayboluruz. Asıl amaç kendimizi mi kurtarmak olur yoksa görünmezliğin içinde kaybolmak bir nebze de olsa rahat mı olur?

Bazen bir kıyının yamacında oluruz. Kimi görür ama görmezlikten gelir. Kimi ise gerçekten görmeden geçer yanından.

Bazen derin bir okyanusta kayboluruz. Yardım çığlıklarını kimse duymaz. Belkide duymamazlıktan gelirler.

Bazen hiç geçmeyecek bir acının içinde buluruz kendimizi. Ne yapmaya çalışsak da geçmez içindeki ateş.

Bazen kurtulmak için ateşe su dökmek yetmez.

Bir bıçagı alıp kalbinin derinine saplarsın o zaman ateş dinmez tamamen yok olur.

...

Karşımdaki kocaman tesise bir de Vural'a bakıyordum.

Vural'ın yüzündeki sırıtış bir an bile son bulmuyordu.

Yani sadece birilerini öldürmek için ve tabiki onun değişiyle adalet kurmak için bu kadar zahmete girmemiştir dimi.

Sonunda düşüncelerimi cümlelere dökerek "siz sadece kötü insanları öldürmek için bu kadar uğraşmamışsınızdır herhalde. Yani tamam kendince bir direniş başlatın ama bu kadarı çok fazla. Başka şeyler dönüyor burda."

Daha çok kendime konuşuyordum aslında çünkü Vural hiç birini cevaplayacak gibi durmuyordu.

Ama Vural beni şaşırtarak "evet çaylak sadece adam öldürmek için" durdu. "Kötü adamları öldürmek için bu kadar zahmete girmedim. O zaman ne eğlencesi kalırdı ki. Ve ayrıca tek başıma direniş başlattığımı kim söyledi? Tahmin edemeyeceğin şeyler dönüyor içeride" sona doğru kısılan sesi beni gersede belli etmemeye çalıştım.

İçerde ne dönüyor olabilirdi ki. Hem merak duygusu hem de korku  şu an bedenimi dengeliyor gibiydi.
Bakışlarım kocaman tesistedeyken.

"Hadi ama çaylak daha içini görmeden bu hale geldiysen, içeriyi görünce düşünemiyorum seni." Dedi Vural.

Evet çünkü ne yalan söyleyeyim  bu kadarını beklemiyordum.

İçerde ne döndügünü anlamam için içeri girmeliydim ama buna cesaret edebilirmiydim ki.

İçimde kopan duygu karmaşası dışarıya nefes olarak çıkıyordu.

Vural'a dönüp "ama anlamadığım bir şey var" dedim. Meraklı gözlerini üstüme dikmiş ne diyeceğimi bekliyordu.

"Neden beni buraya getirdin, neden bunu gösteriyorsun bana" dedim. Cevabını bildiğim soruyu sormak saçmalıktı. Sonuçta abim onların elindeydi ve karşılık beklemeden onu vermeyeceklerdi bana.

Dikkatle vereceği cevabı bekledim ama o yine beni şaşırtmayarak "yakında öğrenirsin çaylak her şeyin bir zamanı var." Dedi sesindeki ciddiyetle.