Hold On To What You Believe

Hold On To What You Believe - 3.Bölüm

*3.Bölüm*

~24/06/2015~

Gece korku filmi izlerken televizyonun karşısında uyuyup kaldığımı ancak sabah her tarafım tutulmuş bir şekilde uyandığımda farketmiştim. Film bitince DVD kendini uyku moduna almış ve bütün gece ekrandaki mavi ışık ile uyumuşum. İsteksizce etrafıma göz gezdirdim. Etraf darmadağındı. Ara sıra bir hizmetçi tutmayı aklımdan geçirmiyor değildim ama param o kadar bol değil maalesef.

DVD'yi kapattım ve televizyon devreye girdi. Karşıma çıkan bir magazin kanalıydı. Televizyonu kapatmak için kumandaya doğru bir hamle yaptım ama gördüğüm fotoğraf karşısında donakaldım. Muhabirin sözlerine iyice dikkat kesildim: "...Her geçen gün hayran kitlesini artırmakta olan başarılı müzik grubu The Darling Buds geçtiğimiz gün resmi twitter hesaplarından grubun dağıldığını bildirdiler. Grup, üyelerinden birisi olan Dan Smith'in gruptan ayrılması üzerine grubun dağıldığını açıkladılar. Jamie, Ronald ve Tristan ise geçtiğimiz saatlerde üçlü olarak kariyerlerine devam edeceklerini ve grubun yeni isminin Counterfeit olduğunu açıkladılar..."

Kapının sesi ile irkildim. Israrlı bir şekilde çalıyordu. Ben her ne kadar duyduklarımın şokunu atlatamamış olsam da haberin devamını dinlemek konusunda ısrarcıydım ve kapının susması için beklemeye başladım ama susmuyordu. Gelen her kimse başımdan biran önce gönderip habere geri dönme niyetiyle kapıya gittim. Kapıyı açtığım an karşılaştığım ses beynimde yankılandı: "Selam."
"Jamie?"

Rüya gördüğüme inandırmaya çalışıyordum kendimi. Daha doğrusu kabus. Jamie'yi belki iki seneden fazladır görmemiştim. Bundan sonra da görmek istemiyordum. Onu tam unutmuşken... Ne tepki vereceğimi bilmiyordum. Vermem gereken tepkiyi biliyordum. Kapıyı suratına kapatmalıydım ama kalbim başka bir şey söylüyordu. Neredeyse onu özlediğime inandıracaktı beni.

Jamie, arkamda duran televizyona bir göz attı ve "Demek öğrendin." dedi.
Şaşkınlıkla "Neyi?" diye sordum.
"Grup dağıldı." diye ekledi. Şuan gruba ne olduğu veya ne olacağı zerre kadar umrumda değildi. Jamie canlı kanlı karşımdaydı ve ben söylemek istediğim onca şey varken susmak zorunda hissediyordum kendimi. Ona bağırmak, tekmelemek, boğazım ağrıyana kadar küfretmek istiyordum. Sakinleştikten sonra da beni neden terkettiğini sormak... Biraz düşününce cevabı zaten bildiğimi farkettim. O lanet grup için bırakıp gitmişti beni.

Biranlık öfke veya refleksle kapıyı kapatmaya yeltendim ama ayağıyla buna engel oldu. "Ne yani? Beni içeri bile almayacak mısın?"

Hiçbir şey olmamış, her şey normalmiş gibi davranması beni deli ediyordu. "Sen beni bırakıp gittin!" diye bağırdım. "Beni terkettim. Bunca zaman sonra ne yüzle gelebiliyorsun buraya?"
"Özür dilerim." demekle yetindi.
"Beni bir grup için bıraktın."
"Bir çok nedenim vardı. Üzgünüm. Birdaha aynı hatayı yapmayacağım."
"Birdaha diye bir şey olmayacak."
"Seni seviyorum." dedi.

Öylece kalakaldım. Söyleyecek bir şey bulamıyordum. İçin dışıma çıkana kadar ağlamak istiyordum. Gittiği zaman yaşadığım her şeyi bilmesini istiyordum. Bütün sinirimi çıkarmak istiyordum ondan ama yapamıyordum.

Jamie içeri girip kapıyı arkasından kapadı ve "Seni götürmeye geldim." dedi elimi tutup.
Elimi çektim. "Güldürme beni. Seninle hiçbir yere gelmiyorum."
"Lütfen."

İçimde fırtınalar kopuyordu. Sonunda tutamadım kendimi ve ağlamaya başladım.
"Gittiğinde neler hissettim biliyor musun? Beni bir mektupla terkedişini kabullenmem ne kadar uzun sürdü biliyor musun? Sen güvendiğim tek insandın. Beni terkettin. Şimdi buraya gelip bütün hayatımı altüst edemezsin!"
"Özür dilerim. Çok özür dilerim. Yaptığım her şeyin mantıklı bir açıklaması olduğuna inanmak zorundasın. O mektubu yazıp sana hoşçakal bile demeden gitmek benim için kolay mı oldu zannediyorsun? Gittiğimde seni unuttuğumu mu düşünüyorsun? Ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim."

Onun da gözleri dolmuştu anlatırken.
"Neden gideceğini söylemedin?" diye sordum. Ateş açmayı bırakmıştım. Sadece doğruları istiyordum.
"Engel olurdun." dedi. "Gitmek yeterince zordu. Bir de sen bilseydin bunu asla yapamazdım."
"Beni niye götürmedin?"
"Bilmiyorum." dedi. "Düşündüm ama çocuk oyuncağı değildi. Burada bir hayatın vardı ve benim için bırakacağını düşünmedim. Bıraksan bile bunu sana yapmaya hakkım olmadığını düşündüm. Yanılmışım. Sensiz yapamazmışım."

Sessiz kaldım. Gözyaşlarımı saklama zahmetine girmiyordum. Neler hissettiğimi görsün istiyordum.

"Seni yeniden bırakamam. Bulmuşken asla. Lütfen benimle gel." dedi. Ellerimi avuçlarının arasına almış adeta yalvarıyordu.
Geri çekildim ve "Gelemem." dedim.

Saniyesinde telefonum çalmaya başladı. Kapının girişindeki konsolda duruyordu. Jamie benden daha yakın olduğu için telefona uzandı. Kilit ekranında çıkan yazıyı okuduğunda yüzündeki ifade değişti. "Aşkım" yazıyordu. Telefonu usulca bana uzattı. Elinden hızla kapıp açtım. Sesimi olabildiğince normal çıkarmaya çalışıyordum ağladığımı farketmemesi için.
"Scott?"
"Günaydın güzellik." dedi.
"Günaydın."
"Bu akşam seni yemeğe çıkarmama ne dersin?"

Jamie durduğu yerden beni izliyordu. Onun gözlerinin içine baka baka konuşamayacağımı anladım. Arkamı dönüp birkaç adım attım. "Şey, şuan kendimi pek iyi hissetmiyorum. Bunu sonra konuşsak olur mu?" diye yalan söyledim geçiştirmek için.
"Olur ama sen iyi misin? Yanına gelmemi ister misin?"
"Hayır, hiç gerek yok. Teşekkür ederim." dedim ve verdiği cevabı dinlemeden telefonu kapattım.

Arkamı döndüğümde Jamie hala kapının önünde dikiliyordu. Şaşkındı. Hayal kırıklığına uğramış gözüküyordu.

"Evet, sevgilim var." dedim duruma açıklık getirmek için.

Ne diyeceğini şaşırmıştı. Uzun bir sessizliğin ardından "Rahatsız ettiğim için özür dilerim." dedi ve kapıdan çıktı...

SELAMMM. ASLINDA BU BÖLÜMÜN BÖYLE OLMASINI PLANLAMIYODUM AMA DÜN THE DARLING BUDS, JAMIE'NİN GRUBU GERÇEKTEN DAĞILDIKLARINI AÇIKLADILAR. RESMEN ÇÖKÜŞ YAŞADIM AMA BUGÜN ÖĞRENDİM Kİ YENİ GRUPLARINI ÇOKTAN OLUŞTURMUŞLAR. ÜÇ KİŞİ DEVAM EDİCEKLER VE İSİMLERİ COUNTERFEIT. BİRAZ GERÇEKLE İLİŞKİLENDİRİP BÖYLE Bİ BÖLÜM YAPMAK İSTEDİM. UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR. YENİ BÖLÜM İÇİN VOTE'LAYIP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFENN. SİZİ SEVİYORUUM. ❤