Boran odasına girdiğimde üstünü değiştiryordu üstü çıplaktı çığlık atıp arkamı dönmüştüm Boran'ın gülme sesleri geliyordu arkadan ah salak Hande niye kapıyı çalmadan niye giriyon bee "utanma" "Ne utanıcam ben sapık mıyım ben seni izliyim" Allah'ım rezil olduk ama hala asiliğim zirvede
Boran gülerek beni kolumdan tutup kendine çevirmişti Allah'tan bu sefer üstüne t-shirt vardı gözü ellerime kaymıştı al işte ne dicektim ben şimdi "Hande ellerine ne oldu" "önemli bir şey değil" "ne oldu dedim Hande" "önem-" "NE OLDU ELLERINE DEDIM!" demişti bağırarak ama ben bu bağırmadan korkar mıyım biz ne aslanlar gördük "BAĞIRMA LAN BANA AYI" demiştim bende bağırarak bana gözlerini kocaman açmış şok içinde bakıyordu
Ne yani korkmamı bekliyordu asıl o benden korksun "tamam Hande tamam güzelim ne oldu söyle" "abim kriz geçirdi elinde cam vardı onu almaya çalışırken oldu" ellerimi avuçlarının içlerine alıp öpmüştü "Boran ben çok özür dilerim bugün için" "olanları biliyorum Hande merak etme"
Aklıma o Helin'in değdiği laf geliyordu "sizin gibi yalancılarla yaşamaktansa daha iyi" bu söz aklımdan çıkmıyordu biliyorum ona hiç bir zaman yalan söylememeliydim onu 17 yıl annen öldü demiştik ama nasıl derdim annem istemedi seni
Peki Lale için ne değişti onca yıl sonra ne değişti ya ne gözlerim dolmuştu Boran beni kendine çekmişti "ağlama kurban olduğum" demişti daha sıkı sarılarak sonsuza kadar böyle durabilirdim ama aklım abimdeydi ondan ayrılıp yanağına öpüp hemen odadan çıkıp
Eve gelmiştim içeri geçtiğimde abim yatakta oturmuş duvara bakıyordu gidip abimin yanına oturmuştum abim ağlamaktan kısılan sesi ile "hatırlıyor musun ilk kelimeleri abla abi olmuştu" demişti gülerek
Flash back
Minik prensesimiz Sürekli oyuncaklarını atıp duruyordu sıkılmış duruyordu dizim de yatmış abim en son dayanamayıp "güzelim dur artık" demişti ama Helin gülüyordu "dinlemez abi miniğim" demiştim gülerek abim de benimle birlikte gülerken "abya api" Abimle bende şok içinde Helin'e bakıyorduk kız kardeşimizin ilk kelimesi abla abi olmuştu
Flash back bitti
"ama o" abimi kendime çekip sarılmıştım o ise dizime yatmış ağlıyordu bir yandan saçlarını öpüyordum bir yandan seviyordum
Abim'in düzenli nefes alış verişinden uyuduğunu anlamıştım bende yavaş yavaş onun koluna uzunmıştım belki artık abimden başka kimsem kalmıcaktı eskiden olduğu gibi yine birbirimizden başka kimsemiz olmıcaktı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En son dayanamayıp benimde gözlerim yavaş yavaş kapanmıştı
Sabah
Belim tutulmuş bir şekilde uyanmıştım tabi adam gibi yatmassam olacağı bu abim çoktan uyanmış "bizi kahvaltıya çağrıyorlar hadi hazırlan gidelim ne kadar çabuk biterse o kadar iyi" diyip kalkmıştı dolaptan siyah kot pantolon üstüne beyaz t-shirt üstüne kırmızı kareli gömlek giymiştim
