Say Yes|jaywon

21|Siyah

Bazen durup düşünürsünüz ya,konu farketmeksizin doğru olanı değilde yanlışı yapmayı tercih edersiniz.

Peki yanlışı yapmak tercihimizi de yanlış yapar mı,insan her zaman doğru olanı mı yapmalı bu hayatta?

Bence değil eğer tercih yapmam gereken konu veya olay bana göre yanlışsa bende yanlışı yaparım.

"Erken geldin bugün"
Ceketimi çıkarıp astıktan sonra mutfağa geçip elimdeki poşeti tezgaha bıraktım.

"Öyle oldu,konuştu mu bugün hiç?"
Babam tezgaha yaslanıp bana baktı.
"Evet evet bayağı sohbet ettik hatta ama"

"Ama?"
Aldığım çilekleri yıkadığım sırada  konuşmaya devam etti.
"Diyorum annenle bir konu-"
Babamın yine aynı şeyleri konuşacağını farkettiğimde lafını kestim,konunun nereye gideceğini az çok tahmin edebiliyordum.
"Lafının devamını getirme"
Bana doğru dönüp konuşmaya devam etti.

"Jungwon yapma böyle"
Çilekleri iyice yıkadıktan sonra hepsini dolaba koydum.
"Israr etme,konuşmayacağım onla"

Konuşmamızı kısa kesip yukarı çıkacaktım,merdivenlere yöneldiğimde babamın konuşmasıyla duraksadım.
"Bir ara aşağı gel konuşalım"

Ne konuşacağız acaba.

"Belki gelirim"
Yukarı çıkıp odama gittim,
Chaewon'un odasının kapısı kapalıydı.
Üstüme rahat bişeyler giydikten sonra odama göz gezdirdim.

Evdeki sessizlik beni rahatsız ediyordu.

Etrafı biraz toparladıktan sonra gözüm aynaya kaydı.
Bileklerimin gözüktüğünü fark etmemle hemen üstümdekini çıkarmıştım.
Chaewon'un görmesini istemiyordum.
Dolabımdan rastgele bir kıyafet alıp üstüme geçirdikten sonra aynadan kontrol ettim.

Bazen düşünüyorum bu kadar kötü,çirkin birini nasıl böyle güzel sevebilirsin diye.

Derin nefes aldıktan sonra odamdan çıkıp Chaewon'un odasına gittim,kapıda durdum.
İkilemde kalsamda sonunda kapıyı tıklatıp yavaşça kapıyı açtım.
"Chaewon?"

Etrafa bakındığımda başta Chaewon'u göremedim,sesimi duyduktan sonra kendi kendine yaptığı çadırdan koşarak çıkıp bana sarılmıştı.

Normalde çocuklarla aram pek iyi değil,hatta hiç iyi değildir o yüzden Chaewon'la konuşurken ister istemez geriliyordum.
Eve gelmeden önce Jay'le konuşmuştum,en azından onun sayesinde bişeyler daha öğrenmiştim.

Kafama takılan her konuyu özgürce Jay'e danışabiliyordum ve konu saçma dahi olsa bana yardımcı olabilmesi çok güzel hissettiriyordu.
Onla çekinmeden her şeyi konuşabiliyordum.

"Seni çok özledim,bana çilek aldın mı?"
Benden ayrılıp gülümsediğinde hayranlıkla baktım ona.
O kadar masum o kadar duru bir güzelliği vardı ki,çoğu zaman hayran kalıyordum ona.
"Bir tanem aldım tabiki de unutur muyum hiç?"
Ona karşılık gülümsediğimde konuşmaya devam etti.

"Babam bugün anneme gideceğimi söyledi,doğru mu bu?"
Yüzüne gelen saçları düzelttim,onun yanımdayken rahat hissetmesini istiyordum.
"Doğru,sen istemişsin anneni görmeyi"
Dudaklarını büzdü.
"Ya orası öyle de"
Lafını devam ettirmesini bekledim.

"Annem seni sevmiyor ya seni gördüğünde tekrardan kızarsa?"

Sen neden düşünüyorsun bunları?

"Hiç bir şey olmaz sen yorma kafanı buna tamam mı?"
Üstünü düzelttikten sonra gülümsedim.
"Tamam,ben çantamı alıp gelicem"
Saçlarına ufak bir öpücük kondurduktan sonra odadan çıktım.

Kötü hissediyordum, zaten kötü şeyler olacaktı nasıl hissedebilirdim ki?

Chaewon'un da gelmesiyle hepimiz arabaya binmiştik,kısa süre içinde varmıştık.
Ben arabadan inmeyecektim,başıma gelecekleri az çok tahmin edebiliyordum.
Babam Chaewon'u indirdikten sonra benim kapımı açmıştı.
"Jungwon hadi,lütfen"

Babamın uzun ısrarı sonucunda arabadan inmiştim.
Yüzüme soğuk vuruyordu ama ben üşüyemiyordum,sanki hala vücudum yanıyormuş gibi hissediyordum.

Chaewon ve babam kapıya yaklaşıp zile basmıştı,ben onlardan uzakta bekliyordum.
Kapı açıldığında ilk Sunoo'nun yüzünü gördüm,Chaewon'u içeri aldıktan sonra annem çıktı kapıya.

Gözlerinde öyle güzel bir şey gördüm ki, hayatım boyunca bana asla göstermediği bir şeyi gördüm.
Sevgiyi,sevgiyle bakıyordu herkese ama bana baktığında o bakışları o kadar korkutucu oluyordu ki.

Korkmuyordum ama yapabileceklerinin sınırı yoktu,sevmiyordu beni nefret ediyordu benden belki ilk zamanlar hissettirmek istememişti bana ama hissediyordum.

Beni seviyor olsa neden göz göre göre hayatım boyunca taşıyacağım izler bıraksın vücudumda.

Annemin bakışları bana döndüğü an gözlerindeki o öfkeyi o kadar net görmüştüm ki.
O kadar güzeldi ki aslında,o kızıl saçları beyaz teniyle.
"Ondan uzak duracaksın duydun mu beni?"
Hiddetle dışarı çıktığında ben bir adım gerilemiştim.

"Benim kızıma yaklaşmayacaksın,senin gibi iğrenç birini görmek istemiyorum kızımın yanında"