HAYALET MEKTUPLAR

19

04.11202?

Bugün için sakladığım konu ölüm.

Çok ölüme şahit oldum. Ailemin üyelerinin hepsinin ölümünü gördüm.
Bunları sana daha önce söylememiştim.
Satırlar eline geçer mi bilmiyorum fakat ben ailemden herkesi kaybettim.

Bir yangında hepsi birden yitip gitti.

Ölüm, öyle garip şey ki, en yakınına uğrayana dek varlığından haberdar olsan dahi yok sayıyorsun. En yakınına uğradığında ise, gömülenin sadece ölen olmadığını fark ediyorsun.

Zamanla kabulleniyorsun tabi. Fakat bazen öyle anlar geliyor ki, yokluklarını bir başka idrak ediyorsun. Gülüşlerini unutuyorsun mesela. Şanslıysan ve elinde gülümseme dolu bir fotoğraf varsa dünya üzerindeki en büyük servetlerden birisine sahip sayarsın kendini.
Bazen de bir anda bir şey dank ediyor sanki. O, öldü diyorsun. Ve bakıyorsun ki uzun süredir yok. Yaşadığın her yeni günde, kayıpların birer anıya dönüşüyor. Üzerinden zaman geçtikçe, onlar daha fazla 'gecmiş' oluyor ve sen daha çok hatırlamaya çalışıyorsun.

Unutuyorsun çünkü. Başını vura vura hatırlamaya çalışıyorsun mesela. Ama yine de o akşam hangi elbiseyi giydiklerini hatırlamıyorsun.

Güzel bir şey yaşıyorsun. En güzel tepkiyi onun vereceğini biliyorsun. Fakat o yok. Tepki veremez. En büyük lüksün, daha önce benzer bir durumda verdiği tepkiyi zihninde canlandırmaktan fazlası değil. O güzel güzel şey artık güzel olmaktan uzaklaşıyor bir süreliğine.

Çünkü ölüm, çaresi olmayandır. Geride kalanı en çok tüketendir bazen.

Bir hayalet olarak kendimi tanımladığımı göz önünde bulundurduğumuzda, aslında ölüden çok da farklı olmadığımı, yanlızca bedenimi yaşattığımı söyleyebiliriz.

Ama mühim değil. İnan hiç değil. Çünkü bazen sadece öyle olması gerekir.

Şimdiye kadar, sana yazdığım her şeyde dik durmanı ve ne olursa olsun umut etmekten vazgeçmemeni aşılamaya çalıştım. Ama mevzubahis ölüm olunca sana 'umut' yalanını söylemeyeceğim.

Ölüm için umut sadece göktür. Bir gün göğe ulaşıp kavuşacağını bilmektir. Dolayısıyla, ruhumda cesedini taşıdıklarımın varlıklarından bir parça gökle birlikte hediyem olsun diye bu zarf'a küçük bir şey koyacağım. Sana emanet.

Satırlarıma noktayı koyduktan sonra uzunca bir süre duvara baktım. Hiçbir şey göremedim. Aynı zamanda çok şey gördüm.