HAYALET MEKTUPLAR

18

05.11.202?

Bugün,sana karşı duyumsadığım derin sevgiden bahsedeceğim.

Senin için çok karanlık gecelerde çokça kez duvara bakarak şiirler yazdım.
Şüphen olmasın ki, en iyi şiirlerim her zaman en karanlık ve duvara en çok baktığım gecelerime aitti.

Seni zihnimde öyle bir noktaya yerleştirmişim ki, varlığın ya da yokluğun sarsamadı. Çünkü sana duyumsadığım sevgi senden bağımsızdı. Tamamen bana has bir nicelikle sevdim seni.

Hiç dokunulmamış, saf olan köşeme yerleştirdim. Ne çok ne de kısa sürede vardın hayatımda. Ama zihnimden hiç koparıp atamadım seni.

Ben, kendisini ifade etmeye gönüllü bir insan değildim. Ama sana olan sevgimi sonsuza dek haykırabilirdim. Ta ki, bana sus diyen sen olana kadar. Sen de çok iyi biliyordun ki, sus dediğin an susacaktım.

Ama sen bana hiç sus demedin ki o güne dek. Ben de o süre zarfında hep beni seviyorsun sandım.

Sen benim sevgimi sürekli belli edip yaşamama izin verince, zannettim ki duygularımın tarafınca bir karşılığı var. Ne büyük yanılgı ama...

Benim gibi bir insanın sen tarafından sevilebileceğine inanmak yaşadığım en büyük yanılgılardan birisiydi. Yere çakışlarım arasında en serti belki de.

Tabi bunlar senin için hiçbir şey ifade etmeyecek. Çünkü ben senin için hiçbir şey ifade etmiyorum.

Seni hâlâ aynı şekilde seviyor olmak, kendime yaptığım en büyük saygısızlık. Fakat kendime karşı zerre sevgi duyumsamazken nasıl saygılı davranabilirim ki?

Ben kendimi bile sevmiyorken imkansız olan seni sevdiğim için kendime en baştan ihanet etmedim mi zaten?

Sen, kendime yaptığım en büyük ihanetsin. Ve ben, hiçbir ihanetime böylesi güçlü bir bağ ile bağlanmamıştım.

Seni seviyorum. Ama seni sevdiğim için kendimi asla sevmeyeceğim

Sanırım bugünün satırları beni bir tık incitmişti. Çünkü kendime karşı dürüst olmuştum. Ama sorun değil, zaten bir hayaletin sevgisi de kendisi kadar siliktir.