HAYALET MEKTUPLAR

14

09.11.202?

Bugün, bu klinikte kaldığım süre zarfında yaşadıklarımdan bahsedeceğim biraz.

Ne kadar süredir burada olduğumu bilmiyorum. Çünkü ilk zamanlarda sürekli uyutuluyordum. Belki bir, belki birkaç ay. Ne kadar süre olduğundan emin değilim.

Uyutulma sürecim bittikten sonra, onların verdiği ilaçlara bağımlı olmaya başladığımı fark ettim.

İlaç almadığım zamanlarda krizler geçiriyorum. Burada bulunan diğer hastaları hiç görmedim. Sadece ara ara çığlık seslerini duyuyorum.

Bazı gecelerde, çığlık sesleri çok daha fazla oluyor. İçlerinden bir tanesini hiç unutamıyorum. Gece uykuya dalmak üzereyken aniden bir kadının çığlık sesini duydum. O kadına ne yapıldı bilmiyorum. Fakat "gözlerime dokunmayın" dediğini hatırlıyorum.

Yine bir başka gecede bir adamın haykırışlarına uyandım. O adama ne olduğunu da bilmiyorum. Fakat sonraki gün beni almaya gelen maskeli adam bir odaya götürdü. Odada dolaplar vardı. O dolapların birinden yanmış, bir kol sarkıyordu. Odanın içinde yanık et kokusu vardı.

Korkunçtu. Buradaki insanları katlediyorlar. Bizlere ne yapmaya çalıştıklarını bilmiyorum fakat bu kliniğin içerisinde bulunan hiçkimsenin güvende olmadığından eminim.

Burada kaç kişiyi benim gibi zehirlediklerini bilmiyorum. Fakat beni götürdükleri odalarda cam dolapların içerisinde bana verdikleri ilaçlardan çok fazla olduğunu gördüm.

Zannediyorum ki, burada benim gibi çok fazla insan var. Benim kurtulmayacağım kesinleşmiş bir gerçek gözümde.

Umuyorum ki, buradaki diğer insanlar kurtarılıp güzel bir hayat edinirler kendilerine.

Bu cehennemden kurtarılmayı umut eden insanlar olduğuna eminim.

Satırlarımı yazmayı bitirdim. Diğerleri ile aynı şekilde zarflayıp mühürledim.
Bu güne ait olan satırları diğerleri gibi çekmeceme kilitlemedim. Yatağın hemen arkasında duran taş duvardan bir tuğlayı çekerek arkasına gizledim.

Belki bir gün bulunurdu ve buradaki insanlara faydası dokunurdu.