HAYALET MEKTUPLAR

17

06.11.202?

Beni bu kararı almaya iten bir diğer etkeni anlatayım bugün de.

Adalet. Şu kliniğe tıkılmadan önce adalet için yaşardım. Bir gün gerçekten başarılı bir hukukçu olacağıma inanırdım hatta. Ancak, benim adalet için kurduğum hayaller de artık geçmişten bir parça haline geldi.

Dünya kirli bir cehennem. İnsanların ezenler, ezilenler ve izleyenler olarak kategorize edildiği bu cehennemde, masumlar ezilen, cellatlar ezen, pislikler ise izleyenlerdir. Zannediyorum ki, bir gün izleyenlere de sıra gelecektir. Yani, umarım.

Ben hayattan koptum. Çünkü hayat adil değil. Mevcut düzende, adil olarak nitelendirebilecegim tek şey, herkesin ölecek olmasıdır. İşte bundan ötürü de, bir kez olsun gerçek adaletle tanışma kararını kendim vermiş olmak istiyorum. Ne kadar erken, o kadar iyi.

Adalet, bizlerin en büyük ayıbıdır belki de. Herkes bir kez olsun göz yumduğu adaletsizlik için başını önüne eğip çok kısa da olsa düşünmeli bence. Çünkü bizler düşünmeyi bıraktığımız her anda adaletten kopuyoruz.

Senden ricam, hayatında hangi alan olursa olsun adil olmaya çalış. Çünkü dünya yeterince adaletsizlikle dolu. Benim dünyamın büyük bir parçası olan sen, adil olmalısın. Bunu çok istiyorum.

Bana yeterince adil olabilmem için bir hayat sunulmadı. Ama sen tam olarak buna sahip olabilecek konumdasın. Bunun farkında ol.

Son cümlemi yazdıktan sonra mektubu zarfa yerleştirdim ve çekmeceme gizledim.

Adımlarımı önünde demir parmaklıklar olan cama ilerleterek gökten bir yıldız görmeye çalıştım. Fakat hava kapalı olduğu için aradığımı bulamadım.

Yatağıma döndüm ve yorganı üzerime çekmeden cenin pozisyonu alarak uyumaya çalıştım.