Bazı Yaralar Geçmez

17. Bölüm: Geçmişin İkinci Yüzü

Oy vermeyi ve satır arası yorumlarda bulunmayı unutmayınn.😍

Bölüm şarkısı:

Vagon: Ama Bana Bakma Öyle
Sezen Aksu: Bir Çocuk Sevdim

                                   💥

Sevgilerle, abin...

Abin. Abin. Abin.

Gözlerimi kapatıp yaşların gözümden akmasına izin verdim. Salona geçip elimdeki flashla koltuğa oturdum. Geçmişi düşünmeye başladım.

16 Yıl Önce

Sıcacık evde yanında annesiyle beraber sobanın başında oturmuş, babasının eve gelmesini bekliyordu küçük kız. Babası bu sıralar alkole başlamıştı ve küçük kız bu durumdan hiç memnun değildi. Babasıyla eskisi gibi vakit geçirmiyordu. Baba sevgisinden mahrum kalıyordu. Babası öğrendiği bazı gerçeklerle yüzleşmek ağır geldiği için beyninin uyuşması için alkole başvurmuştu. Tabi bu işin sonunun kötü biteceğini bilmeyerek.

Küçük kız kapının açılma sesini duyar duymaz, annesinin yanından kalkıp kapıya ilerledi. Babası bu sefer içmemişti, sapa sağlam ayaktaydı. Ama bir tuhaflık vardı yanında küçük kızdan iki yaş büyük bir oğlan vardı babasının yanında. Annesi eşinin yanındaki çocuğu görür görmez koşarak çocuğuna sarıldı. Küçük kız da koşarak babasına sarıldı. Ve babasının yanındaki küçük çocuğa bakarak konuşmaya başladı. "Babacım bu abi kim?" Diye sordu küçük kız merakla.
Babasının vereceği cevabı çok merak ediyordu. "Güzel kızım, içeriye geçelim tanıştıracağım sizi." Dedi babası ve ayakkabısını çıkartarak hep beraber sobanın başına toplandılar. Nefesten iki yaş büyük olan, on yaşındaki delikanlı kardeşiyle tanışacağı için çok heyecanlıydı. Annesinin yanında oturmuş sabırsızlıkla kardeşiyle tanışmayı bekliyordu.

Babası ilk sözü alarak konuşmaya başladı. "Kızım, hep derdin ya benim oyuncaklarla oynayacağım bir kardeşim yok diye aslında vardı. Ali... senin abin." Kumral saçlı çocuk kalkarak kardeşine sarıldı ve o anda büyük bir gürültü koptu.

Aksu ailesinin kabusu gelmişti. Kenan Kaya. Kendi oğlu zannettiği ama aslında kendi oğlu olmayan Aliyi almaya gelmişti.
Halime Aksu hemen ayağa kalkıp içeriye adamlarıyla giren adama öfke içinde baktı. "Ne istiyorsun bizden, artık yeter Ali senin oğlun değil. Benim ve kocamın, Kadir'in oğlu dna testide yaptık niye inanmıyorsun." Dedi ve Aliyi arkasına alarak geride durmasını sağladı. Nefes ise korkuyla sobanın arkasında olan bitenleri izliyordu. Kenan Kaya öfkeyle Halime Aksu'yu itip Aliyi almaya çalıştı. O sırada adamların tuttuğu Kadir Aksu adamların kollarından kurtulup Kenan'ın yüzüne sert bir yumruk geçirdi. "Bir daha karıma elini sürersen, bir sabah uyandığında o ellerini göremezsin, ayağını denk al!" Dişlerinin arasından öfkeyle konuşmuştu. Adamlar Kenan'ın talimatıyla Kadir'i tuttular. Burundan kan gelen Kenan Kadire acımasızca vurmaya başladı. Küçük kız ve oğlan korkudan ağlamaya başlamışlardı. Halime Aksu ise Kenan'ın itmesiyle kafasını sobanın sert mermerine çarpmıştı. Yarı baygın bir şekilde olanları anlamaya çalışıyordu. Kenan Kadir'e son yumruğunuda geçirip kan içinde kalan eliyle Aliye döndü. "Oğlum, geldim hadi evimize gidelim."
Küçük çocuk korkuyla adamın uzattığı kanlı eke baktı. Gitmek istemiyordu ailesinin yanında kalmak istiyordu ama burda daha fazla kalırsa ailesine zarar geleceğini bildiği için koşarak kapıdan çıktı. Ardından Kenan, küçük kıza bakıp gülümseyerek adamlarıyla beraber eskiden aile sıcaklığının olduğu şimdi ise buz gibi olan evden ayrıldılar.

Zihnime düşen o acımasız günün görüntüleri, abim olduğunu kanıtlıyordu.

"Ali..."

"O benim abimmiş"