Bazı Yaralar Geçmez

22. Bölüm: Teklif Ve Mutluluk

Bu bölüm yeni yaşıma girerken atıyorum. Benim için anlamlı bir bölüm umarım beğenirsiniz.
31.05.2024

Bölüm şarkısı:
Sıla-Oluruna bırak
Emir Can İğrek- Beyoğlu
İzel-Düşer o

Keyifli okumalar❤️.

💥

Biliyordum, öğrenmiştim. Zaten aptal olmayan biri anlardı ama onlar beni aptal yerine katıp kandırmaya devam etmişlerdi. Er ya da geç bu ortaya çıkacaktı ama ben onun gelip bana söylemesini beklemiştim. Neredeyse geldiğinden beri biliyordum, ondan öncede tahmin ediyordum fakat o hiç oralı dahi olmayıp bana söylemeye tenezzül etmemişti.

Şimdiyse karşımda şok olmuş gözlerle bana bakmaya devam ediyordu. ''Öğrenmeyeceği mi zannettin, neden söylemedin?'' dedim gözlerim dolmaya başlarken. Niye sürekli böyle zamanlarda gözlerim doluyordu, lütfen dolmasınlar kendimi acındırmak istemiyorum.

Bar sandalyesinden hızlıca kalkmasının etkisiyle devrilen sandalyeyle bazı bakışlar bize dönmüştü. ''Ceyda mı söyledi?'' dedi sinirle. Bir kaşım havaya kalkerken kollarımı göğsümün altında bağlayıp, ''Ceyda da mı biliyor?'' diye sordum.

Ellerini kattığı başından indirip iki yana düştü ve '' Ceyda söylemedi mi o kadar tembih etmeme rağmen.'' Gülerek kafamı yana salladım. '' Siz gerçekten şaka gibisiniz. Sen dibimdesin gelip söylemiyorsun, hele Atlas ona hiç bir şey demiyorum zaten Ceyda'ya da yazıklar olsun. Siz beni aptal mı zannettiniz o Atlas yok mu, o Atlas birbirinize olan hareketlerinizden belli zaten bildiği.'' dedim sinirle.

Bir eli saçına giderken gözlerinin gözlerime değmesinden korkuyordu. '' Atlası ve Ceyda'yı ben tembih ettim. Ceyda zaten buraya gelirken uçakta ki konuşmalarımı duymuş Atlas'la. Sabahta sana söyleyecekti ama ben mani oldum.''

''Ne güzel, ne güzel. Atlas peki, o ne zaman söylemeyi planlıyordu?'' diye sordum dalga geçerek. Ceyda için dediği büyük ihtimal doğruydu çünkü Ceyda benden bir şey gizlemezdi. Ama atlas için diyecekleri için biraz tedirgindim.

''Burada olan işimiz bittikten sonra Türkiye'ye dönünce yeni bir hayata başlayacağımız zaman ben söylemek istedim. O da kararlarıma saygı duyup kabul etti. Ama Atlas'la ayrılmak istiyorsan ayrılabilirsin arkandayım." Dedi son cümleyi söylerken sırıtarak ve ekledi.

"Nefes, güzel kardeşim. Hep bu anı bekledim senle kovuşmayı bir kardeşim olsun bana abi desin istedim ve sen şu an karşımdasın. Geçmişi artık bırakalım yanında olmak istiyorum, beni abin olarak kabul etmeni istiyorum. Eğer ki annem ve babamı affetmezsen anlarım ve her zaman senin arkanda duracağım, bundan hiç şüphen olmasın. İntikamımızı alıp, Türkiye'ye döndükten sonra yeni bir hayata abi kardeş başlamak ister misin?" Tereddüt içinde söylemişti bunları onu kabul etmememden korkuyordu fakat bilmediği bir şey vardı onun nasıl kardeşine ihtiyacı varsa, benimde abime ihtiyacım vardı.

Yüzüme kondurduğum küçük tebessüm ile gülümsedim. Abim karşımdaydı ve beni istiyordu. Bunca zamandan sonra birbirimizden geçirdiğimiz ayrı yirmi üç yıl geride kalmıştı artık beraber olacaktık.

Karşımda benden cevap bekleyen abime bakarak kollarımı boynuna doladım. En güzel cevabı verdiğimi düşünüyordum. Artık bir arada olacaktık. Kolları belimi sararken aile özlemimin giderildiğini hissetmiştim ve bu çok güzel bir duyguydu. Aile, yazılımı ve okunuşu kolay, dört harfli bir kelime ama kurulması çok zor bir düzenekti.

Elleri saçlarımı severken bende ellerimi boynuna dolamıştım ve bunca yıl hasret kaldığım abi kokusunu içime çekmiştim. Bu sırada ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamayarak hemen ardından gözümden akan göz yaşıyla ağlamaya başlamıştım.
Kolları benden ayrılırken yüzümü ellerinin arasına alıp akan göz yaşımı sildi. "Ağlamak yok, üzülmek yok artık dağ gibi abin var arkanda." Dedi gülümserken.