Bazı Yaralar Geçmez

23. Bölüm: Gerçeklere Çeyrek Kala

Bölüm Şarkısı:
Sezen Aksu - Tutuklu

Keyifli okumalar.✨💖

~10 Yıl Önce~

"Baba lütfen yapma, yapamam ben, yapamam bunu kızıma." Genç kadın bir eli yerde düşmemek için direnirken göz yaşları yüzünden yağmur gibi akıyordu.

"Kes sesini ne diyorsam o olacak, anladın mı beni!" Dedi yaşlı adam elindeki değneği siyahlarla kaplı odanın sert zeminine vururken.
"Yapamam, yapamam baba." Dedi genç kadın, nefesi yavaş yavaş kesildiği için konuşmakta fazlasıyla zorlanıyordu.

"Benim sözümü dinleseydin böyle olmazdı. Kenan ile evlenseydin şimdiye böyle olmazdık. Sen mutlu bir şekilde yuvanı kurmuştun bense mallarımı kaybetmezdim bir hiç uğruna. Senin yüzünden." Dedi yaşlı adam ve yerde gözyaşları için ağlayan kızının saçlarından tutarak yüzüne attığı sert tokatla, genç kadının tiz çığlığı odada yankılanmaya sebep olmuştu.

Yaşlı adam elini kızının saçlarına acımasızca tekrar daldırarak gözlerini gözlerine değmesine sebep oldu. Siyahın en koyu tonuna sahip olan sesiyle, "Ya öleceksin ya da seni kendi ellerimle öldüreceğim. Kızın seni öldü bilecek. Anne ve babasının cezasını çocuğu çekecek. Kendini hazırla hep bunu bilerek yaşa. Ya ben seni öldüreceğim ya da sen bir gün ansızın kocan tarafından öldürülüp kızını öksüz bırakan bir anne olarak kalacaksın."

Genç kadın babasının acımasızca sözleri tarafından gözleri yanmaya ve sertçe yutkunmaya başladı. Babasının dediğini zamanında yapmadığı için pişman değildi. Kenan ile evlenmediği için asla pişman değildi fakat daha on dört yaşına yeni girmiş olan kız çocuğunu bekleyen gelecekten korkuyordu.

Ve abisi.... daha varlığından bile haberdar olmadığı bir abisi ve tamamlanmamış bir aileyle genç kızın gelecekte nelerle karşılaşacağından epeyce korkuyordu. Eşi Kadir Aksu onunla evlendiği için pişman değildi. O sadece aşkını kurtarmıştı. Sadece geride kalan masumlara üzülüyordu. Bu aşkın iki tohumu bu hikayede en yaralıları olacaktı.

Genç kadın, babasının elindeki bastonu iki kere yere vurması üzerine düştüğü yerden kalkıp titreyen dizlerini aldırış etmeden, sızlayan yanağıyla odanın kapısına doğru ilerledi. Kapıdan çıktığı gibi özgürlüğe kavuşan göz yaşları hızlı hızlı akmaya devam etti.

Küçüklüğünün ve çocukluğunu geçtiği büyük malikaneden ayrılırken kapıdaki korumaların demir kapıyı büyük gürültüyle açması üzerine çıkan ses ile kendine gelmişti genç kadın. Kural bir, her ne olursa olsun zaaflarını kimseye belli etme.

Genç kadın, demir kapının girişinde duran arabasına binip evine doğru dürmeye başladı. Bu sırada da aklından ne yapması gerektiğini düşündü. Bir şeyler yapmanın farkındaydı. Fakat hala oğlu Kenan Kaya'nın elindeyken eli kolu bağlanıyordu. Oğlunu kazanırsa, kızını kaybedecekti. Kızını kazanırsa, oğlu ailesini hiç tanımayacaktı.

Genç kadın kafasındaki soru işaretleri ile mahalleye giriş yaptığında arabasını müstakil evinin önüne park edip arabadan indi. Evin kapısının önüne geldiğinde zile bastığı gibi eşinin kapıya açılmasıyla kendini eşinin kollarına attı. ''Korkuyorum.'' dedi genç kadın eşinin kolları arasındayken. Genç adam konuyu biliyordu ve üstesinden geleceklerini biliyordu.

Sevdiği kadının sırtını sıvazlayarak kolları arasında titreyen kadını sakinleştirmeye çalıştı. Nihayetinde sakinleşmeyi başaran genç kadın kocasıyla birlikte yukarı çıkarak oğlu için kızının kabusu olan o günün planını kurdular.

O günden itibaren başladılar oyun oynamaya anlaşamayan iki ebeveyin olmaya....

Asıl gün geldiğinde genç kadın kırmızı sıvıyla dolu poşeti gömleğinin içine katıp düğmeleri kapatmaya başladı. Odada ki koltuğa oturarak kızının durakta bekleme saatinin gelmesini beklemeye başladılar.