Hoon's Pov:
Heeseung'un bayıldığını görünce Jay hızlıca yanına gitti ve kolunu omzuna atıp ayağa kaldırdı Heeseung'u.
"Doktoru çağırın." dediğinde koşarak kapıya çıktım ve "Doktor var mı?!" diye seslendim.
Beni gören hemşire koşarak buraya geldi.
İçeri geldiğimizde Jay Heeseung'u yandaki koltuğa yatırmıştı.
Hemşire hemen gelip yarasına baktı.
"Yataktan kaldırmamanız gerekiyordu." dedi.
"Dinlemedi bizi. Aniden kalktı."
"Şanslısınız ki dikişine bir şey olmamış."
"İyi mi yani?"
"İyi. Serum bağlayacağız tekrar-"
"Heeseung."
Jaeyun'un sesini duyduğumuzda herkesin gözleri oraya yöneldi.
"Heeseung." dedi tekrar. Hızlıca yanına gittim.
"İyi misin?"
"Hoon, Heeseung." dedi ve gözlerinden yaş gelmeye başladı.
"İyi Heeseung merak etme, yaşıyo."
"yaşıyo mu?" derken göz yaşları hızlandı.
"Yaşıyo Jaeyun. Heeseung yaşıyo."
Koluma sarıldı ve daha şiddetli ağlamaya başladı.
"Ben onun soğuk bedenini öptüm. Ben..."
Konuşmakta zorlandığını fark ettiğimde "Zorlam kendini. Bak ikinizi de kurtardık Jaeyun."
"Kollarımda ölmesinin daha iyi olacağını söyledi." dedi ve sanki hiç ağlamadığı kadar şiddetli ağlamaya başladı.
"O kollarımda..." dedi ve devamını getiremedi.
Kim bilir neler yaşadı.
"İkiniz de iyisiniz, sakin ol."
Heeseung'un başındaki hemşire "Odasına geri götürüp serumunu takmamız gerek." dedi.
"Götürmeyin, lütfen götürmeyin onu. Lütfen benimle kalsın."
"Dinlenmesi için-"
"Lütfen burda kalsın."
"Neyse serumunu burada da takabiliriz."
"Teşekkür ederim."
Hemşire gülümsedi ve "Rica ederim." diyip ayaklandı.
"Birkaç şey getirmem gerekiyor. Siz de o sırada hastamızın sırtını biraz dikleştirin." dedi ve odadan çıktı.
