Şimdi Jay ve Hoon aynı koltukta, Taehyun da yanlarındaki tekli koltukta uyuyolardı.
Bu sefer Heeseung'un göğsünde yatan bendim.
Saçlarımı seviyodu.
"Biliyo musun gitmek istediğin o dansın tarihini bugüne almıştım aslında."
"Ne dansı?"
"Bana demiştin ya bi gün dansa gitmek istiyorum seninle diye."
"Ha o. Unutmuşum."
"Jaeyun."
"Efendim?"
"Sen hiçbir şeyi mahvetmedin. Her şeyi mahveden bendim."
"Ne? Ne alaka?"
"Sana her şeyi mahvettiğini söylerken ne konuştuğumu bilmiyodum. Ben o an kendimi kaybetmiştim. Sanki iki kişiliğim birden beni ele geçirmişti."
"Nasıl yani?"
"Biri ne olursa olsun sana hiçbir şey yapmayacağım ben ve tüm suçtan kurtulmak isteyen o şey. Ben seninle konuşurken bile kafamdakilerle savaşıyordum bazı şeyleri tam hatırlamıyorum bile ama o an yaptığım şeyi seni kendimden korumak için yaptım."
"Ne söylediğini hatırlıyor musun?"
"Hayır, hepsini hatırlamıyorum."
"Bana ne söyledin biliyo musun?"
"Ne söyledim?"
"Kulağıma eğildin ve aynen şunu söyledin..." Derin bir nefes aldım ve söyledim.
"Bugün bu evden ya benim ya da senin ölün çıkacak."
Bir yandan tuttuğu elimi sıkıca tutmaya başladı.
"Özür dilerim ben-"
"Çok korktum. Ben o an ölmekten değil ben o an ölmenden çok korktum. Bıçağı boğazına dayadığında bana verebileceğin zararı umursamadan koştum kollarına."
Kafasını eğdi.
"Sonuçta ikimiz de birbirimiz için hayatımızı feda ettik."
Derken gözümden bir yaş süzüldü ama ağlamadım.
Kafasını kafama yasladı.
Sıcak nefesini hissettiğim an ağlamaya başladım. Ona döndüm ve sıkıca boynuna sarıldım sanki hiç bırakmak istemezmişcesine sardım onu kollarımla.
Kolları sıkıca beni sardı. Şimdi ikimiz de ağlıyorduk tekrar ama ona göre daha şiddetli ağlıyordum.
Hatırladıkça nefesinin olmadığı zamanı ben daha çok ağlıyodum.
"Lütfen tekrar beni bırakma."
"Bırakmayacağım. Hepsi geçti artık."
