*1 hafta sonra*
Psikologdan çıkıp eve döndük. Jay'ler bizi bıraktı ve yarın tekrar geleceklerini söylediler.
Etrafa bakındığımızda cidden her şeyi kaldırmışlardı.
Odaya geçtik. Yatağa oturdum.
Heeseung yanıma oturduğunda dizlerine yattım.
"Bu evde neler yaşadık biz."
"Bu yatakta ilk ne yaşadık hatırlıyor musun?"
"Bileğindeki yaraya krem sürdüm."
"O bileğimdeki kesik sana yakalanmamak için attığım kesikti."
"Şaşırmadım."
"Peki salonunda ilk kez yaşadığımız şeyi hatırlıyor musun?"
"Çok sarhoştum."
"Hayır o değil."
"Ne?"
"En başa dön. En en baş. Salonda el sıkıştığımız gün."
"Senden ilk etkilendiğim zaman."
"Senin benden ilk etkilendiğin zaman benim ise beş yıl sonra ilk kez seninle yüzyüze konuşma şansım olduğu zaman."
"Şimdi 7 yıl oldu."
"Zaman çok hızlı geçiyo."
"Zaman o kadar hızlı geçiyo ki iki ay sonra evleniyoruz."
"Hâlâ emin misin?"
"Hâlâ adım gibi eminim."
"Bir de Jaeyun."
"Efendim?"
"İstersen, burada kalmak istemezsen başka bir eve geçebiliriz." dediğinde ona döndüm.
"Ne? Neden geçmek isteyeyim başka bir eve?"
"Burada yaşananlar yüzünden."
"Hayır istemiyorum. Bu evde yaşadık her şeyi ve bu evde yaşamaya devam edeceğiz."
"Emin misin?"
"Eminim Ethan Bey." dediğimizde ikimiz de hafif güldük.
"Ethan mı?"
"Ethan. Adının Ethan olduğu zamanlar güzeldi."
"Adımın Ethan olduğu zaman yaptıklarım da güzel miydi?"
"Adının Ethan olduğu zaman arkamdan yaptıkların hariç her şey çok güzeldi. Bazen o zamanlara dönmek istiyorum."
"Mesela?"
"Mesela mı?"
"Mesela ne zamana dönmek istiyosun?"
"Çook zamana."
"Örnek ver."
"Mutfakta deliler gibi terlediğin zamana."
"Mutfakta deliler gibi terlediğim zaman. Kulağıma eğildiğin zamandan mı bahsediyosun?"
"Evet. Çok komiktin." dedim ve güldüm.
"Kalk."
"Ne?"
"Kalk mutfağa gidiyoruz."
