Son papatyam (+18)

17.BÖLÜM (ESKİ HAYATIM)

Merhaba papatyalarım nasılsınız?

Aşkların başladığı yeni bölümümüz hayırlı olsun...

•
•
•

Annemin elinden tutup kaldırdım. Bunca zaman anneme hak etmediği çok söz söyledim ama bilmiyordum. Amcamın dediği gibi babam parasıyla halletmiş bir çok şeyi.

Karakolun kapısında bekliyordum bende ifade verecektim ama ben en sondum. Yanımda Aras vardı.

"Olanlar için üzgünüm sarışın."

"İkimizde çok kalp kırdık Aras. Sen Eda ablayı ben annemi, ne kadar acımasızca değil mi? İkisininde bütün derdi çocuklarıydı. İkimizde dinlemedik görmedik. Benim hatalarım babamın yanlışlarını görmeme rağmen annemi suçlamaktı."

"Kendini suçlama bende görmek istemedim çoğu zaman."

Selin teyzem yanıma geldi. "Annenin ifadesini okumak ister misin?"

"Neden daha fazla canımın yanmasını mı istiyorsun?"

"Hayır sadece okursan anlayabileceğin o kadar çok şey var ki."

Anladığımı gösteren şekilde başımı salladım. İlk günden itibaren anlatmıştı. Okudukça boğazım düğümleniyordu.

Selin teyzemin beni aldırması için ısrar etmesi annemin ise karşı gelmesi. Babamla yaptığı konuşma. Son anda kaçacakken anneannem denen varlığı kötü kadının annemi saçlarından sürüyerek götürmesi.

Babam annem bana hamileyken hiç dokunmamış ama doğumdan sonra devam etmiş şiddeti ve tecavüzü.

Annem hep morluklarını kapatıcıyla kapatıyormuş eğer dudağı falan patlarsa ben sorduğumda uçuk çıkmıştı yoldum derdi bana onu hatırlıyorum.

İşte en acı kısım "İren büyüdükçe şiddet gördüğümü tecavüze uğradığımı anlamaması için bağırmalarımı içime atıyordum."

Benim hep o kavga sandığım şeyler aslında hep tecavüz girişimiymiş. "İkinci tecavüz çocuğuma hamileydim." Bence okuduğum en acı söz olabilir. "Hamile olduğumu bilmiyordum. İren Selin'e gitmişti. O sırada Özgür'e karşı gelmeye çalışırken Özgür bana güçlü bir tokat attı yere savruldum. Kan normalde dudağımdan gelmesi gerekirken bacağından süzülüyordu. Korkuyla hastaneye gittik. Düşük geçirmiştim."

Çok acımasızca gelebilir ama ben o zamanlar annemin çocuğunu bilerek düşürdüğünü düşünmüştüm. Ben istemeyerek doğdum kardeşimi de doğurmak istemediğini düşünmüştüm.

Şuan düşündüğüm zaman iyi ki doğmamış. Yoksa annem bizim için hala susuyor demekti.

Okudukça babamı sevdiğim günlerden iğrenmeye başladım. Bu adama hala baba demem bile ödül gibi bir şeydi.

Hatırladıklarının bir çoğu anlatılmıştı. Ben evden gitmemiş olsam son tecavüz girişimi olmayacaktı. Ben hastanede intihar etmiş, babam diye ağlarken o evde benim yokluğumda anneme tecavüz ediyormuş.

İşte en acı an gelmişti elimdeki kağıttan kafamı kaldırdığımda babam elleri kelepçeli bir şekilde polis arabasından indirildi.

Ardından gazeteciler geldi babama bir sürü soru sordular cevaplamadı. Beni gören gazeteciler yanıma geliyordu ki babamın peşinden gittim.