Mha x Reader (Oc)

22-Yastık

Shoto: "Uyuyabildin mi Midoriya?"
Midoriya: "Hayır...pek sayılmaz. İida-kun sen?"
İida: "bende pek uyuyamadım... Akemi-kun sen..."
Akemi: "valla ben çok iyi uyudum"
İida: "benim de iki yastığım olsa bende iyi uyurdum"
Akemi: "Bu benim sorunum değil. Sizde isteseydiniz sizde alırdınız!" Diye çemkirdim
İida: "Çalışanları hipnoz ettin!"

**Küçük bir geri dönüş**
Akemi: "Hemşire hanım" diye seslendim Midoriya'nın yatağını düzelten hemşireye.
Hemşire: "Buyrun küçük hanım" dedi güler suratla
Akemi: "sizden bir şey isteyebilir miyim?"
Hemşire: "Tabiki!"
Akemi: "Ben bir yastık daha alsam olur mu?"
Hemşire: "ne yazık ki efendim yapamayız."
Akemi: "Ama ben..." Dedim ve masum kız rolü yapıp başımı yere eğdim
"Bilirsiniz ben çok özel bir aydan geçiyorum...karnıma kramplar girip duruyor ve çok fazla duygusallaşıyorum. Kendimi çok yanlız ve kötü hissediyorum. Kendimi zor hissediyorum ve birine sarılma ihtiyacı duyuyorum...ve bir odada üç erkekleyim..." Dedim yalandan birkaç göz yaşı döküp burun çektim
Bunun üzerine hemşire üzüldü ve hızla odadan çıktı. Dakikalar geçmeden yanında iki yastıkla geri döndü
Hemşire: "Buyrun hanımefendi. Başka bir ihtiyacınız var mıydı?" Dedi bir anne gibi saçımı okşayıp. Bende ona kocaman gülümsedim ve hiçbir şeye ihtiyacım olmadığını söyledim.
**bu kadar**

Akemi: "Ayıp ediyorsun ne hipnozu insan gibi istedim"
İida: "onu kandırdınız"
Midoriya: "Evet. Bu biraz ayıptı Akemi-san"
Akemi: "Ama...ya gerçekten kendimi kötü hissediyorsam?" Dedim ona şirin koca gözlerle ve masum suratla bakıp
Midoriya: "Üzgünüm! Gerçekten böyle bir şey demek istemedim! Yani şey sandım-"
Akemi: "haha komiksin" dedim ve kollarımı kavuşturup arkama yaslandım
Shoto: "bu kız bir canavar..."
Akemi: "Teşekkürler"

Midoriya: "Şimdi düşünüyorum da... muhteşem bir şey yapmışız değil mi?"
Shoto: "Evet"
Midoriya: "Böyle bir sona tanık olmak...yaşıyor olmamız bir mucize gibi hissetiriyor."
Akemi: "Kesinlikle...İida beni kurtar adam önce hayatım gözümün önünden film şeridi gibi geçmişti... Kabalık yaptığım için özür dilerim İida ve Teşekkürler "
İida gülümsedi
İida: "Sorun değil ve lütfen teşekkür etme. Asıl benim size teşekkür etmem gerek. Hepiniz ben ve Kızılderili kahraman için canınızı ortaya koydunuz"
Shoto: "biz zaten kahraman adaylarıyız. Gelecekte de böyle işler yapöamız gerektiği için böyle şeyleri öğrenmemiz ve alışmamız lazım"
Midoriya: "Todoroki-kun haklı"
Akemi: "Yine olsa yine yapardım" dedim omuz silkinip
İida: "lütfen yapmayın"
Akemi: "İida yaklaşıp 3-4 saatlik bir boş zamanın var mı?"
İida: "neden?" Bu sorum ile sadece İida değil Midoriya ve Shoto da şaşırmıştı
Akemi: "Çünkü size kahramanlık, fedakarlık, arkadaşlık ve yarının ne kadar normal bir şey olduğu ile ilgili bir müzakere yapacağımızı söylediğimi hatırlıyorum, bay intikamcı" dedim odada ki gerginlik yavaş yavaş derinleşirken.
Akemi: "her kim ki benim arkadaşlığım, yardımımı reddeder ama yanımda arkadaş diye dolaşırsa ki şu yarı yarı arkadaşınız(Shoto'yu işaret ederek)da benle arkadaş olmak yerine hala bad boy kafaların da gezseydi-
Shoto: "ben napt-"
Akemi: "Şşşt! Sus! Sırayla konuşucaz! İlk ben!"
Dedim sinirle
Shoto sustu ve yerine sindi
Midoriya: "Akemi-san korkunç..."
Akemi: "Nerde kalmıştım?" Dedim gülümseyerek
"Hah evet hatırladım. Her kim bunları yapıp hala yanımda arkadaş diye geziyorsa. (elime bir yastık aldım) Ben o arkadaşmın kolundan tutar (yastığın köşesinden tutum) arkadaşımın saçını okşar (yastığı okşadım) sonra onu bir insanı yerden yere vuran bir goril gibi yerlere sererim!" Dedim sinirle ve yastığı yatakta bir sağa bir sola çarptırıp yatağa geri koydum. Sonra soğuk bir şekilde kocaman gülümsedim ve bacak bacak üstüne attım
Akemi: "Anladın mı tatlım?" Dedim tehditkâr bir sesle. Shoto, Midoriya ve İida aynı anda hızlı hızlı başlarını salladılar
'Vah yavrucağızlarım...azıcık korkuttum galiba'