SAPLANTI | +18

|7|

Yazarla sohbet köşesi:
Kitaplardaki mükemmel insanlardan nefret ediyorum. Kim mükemmel ki gerçek hayatta? Her karakterime inatla kötü bir özellik koyacağım. Onların da insan olduğunu hatırlatmak için. Gerçi bu kötü özellikleri eklerken birazcık abartmış olabilirim ehehe

Oku bakalım bebiş💜💅

Ben gelince hiç de durmadılar. İçimi az da olsa açabildiğim iki kişi aynı anda ihanet etmişti bana. Kalbimin ağırlaştığını hissettim. Sonunda öpüşmeleri bitince armağan donuk bir ifadeyle suratıma bakmaya başladı. Bıyık altından güldüğünü fark ettim. Her bakışında daha da küçüldüm, daha da çirkinleştim sanki.

Oda arkadaşımsa üstünü düzeltmekle meşguldü, bir süre sonra o da bana döndü,suratında mahçup bir ifade vardı. Timsahların yemek yedikten sonra ağlaması kadar saçmaydı üzgün numarası kesmesi. Yapmayabilirdin bu kadar üzüleceksen ama sikinde olmadı, mis gibi de yedin benim sevgilimi. Şimdi de melül melül bakıyor. Hadsizin tekiydi.

Onlara bakmayı kestim ve yatağıma yöneldim. Çantamı bıraktım ve pijamalarımı yatağa koydum. Şu an bunu yapmama gerek yoktu ama sırtımı onlara dönüp sakinleşmem gerekiyordu. Sesimin titrememesi için boğazımı temizledim ve tekrar onlara döndüm.

"Yurt odalarına erkek girmesi yasak. Gitmezseniz idareye haber vereceğim." Armağan güldü.

"Versene." Kaşlarımı çattım. Nasıl bu kadar rahat olabilirdi? Midemi bulandırıyordu.

Hışımla çıktım ve idarenin kapısını çaldım. Saat geç olduğu için sadece güvenlik vardı. Müdür gitmişti. Güvenlikçi abinin yanına gittim ve durumu anlattım. Öyle şey mi olur dedi ve yurt odasına birlikte gittik. Armağanı görünce şaşırdı ve selam verdi, havadan sudan konuşmaya başladılar. Benimse sinirden gözüm seğiriyordu. Elimle gözümü tutma isteğini zar zor engelliyordum.

Güvenlikçi abi odadan ayrılırken kolundan tuttum ve ona tip tip baktım. O da napayım der gibi bakış atıp yanımdan gitti. Arkasından koştum.

"Abi neden böyle yapıyorsun, kurallardan üstün mü o adam?"

"Kızım karıştırma beni. İşimden mi olayım ne istiyorsun?"

"Neden korkuyorsun?" Yürümeyi kesip bana döndü.

"Bak evladım, benim senin yaşında bir kızım var. Kulaklarını aç dinle beni. Bu adam ve bu adamın ailesi senin benim gibi değiller. O çocuk sana sadece dert getirir. Uzak dur. Suyuna git ama mesafeni de koru. Duydun mu beni?"

"Nereden biliyorsun ki?" Gülümsedi.

"Bilmemen işine gelir. Dediğimi sakın unutma tamam mı?"

"Bana neden bunları söyledin?" Gözlerime baktı.
"Dokunsam ağlayacak gibi bir halin var. İçimden geldi söylemek sadece. Gidip de müdürle boşu boşuna konuşma sen zararlı çıkarsın." 

"Tamam. En azından başka bir odada kalsam bu günlük.Boşta bir yer varsa lütfen. O odaya dönmek istemiyorum." Gözlerini kaçırdı.

"Ben bunu yapamam kızım üzgünüm. Kurallara aykırı."

"Onun odada olması da aykırı."

"Üzgünüm,elimden bir şey gelmiyor."

İç çekip odama geri döndüm. Ayaklarım geri geri gidiyordu her adımımda. Kalbim küt küt atmaya başladı kapıya iyice yaklaştığımda. Resmen kabus gibiydi olan her şey.

Sonunda odaya geri döndüğümde oda arkadaşımın içeride olmadığını fark ettim. Armağan duruyordu sadece. Onu görmezden geldim ve pijamalarımı alıp odadan çıktım. Tuvalete gidip giyindim ve geri döndüm. Paçalarım tuvalette hafif pislenmiş ve ıslanmıştı ama umursayacak durumda değildim. İçeri girince hala aynı şekilde duruyordu.