Hyunjinlerden ayrıldıktan sonra arabaya doğru yürüdüm ve ön kapıyı açıp sürücü koltuğunun yanına oturdum.
Chan bakışlarını bana çevirip "Hoşgeldin, günün nasıldı?" konuştu.
"Sağol, günüm iyiydi ve bir anda neden beni çağırdın?"
"Tanımak için dedim ya."
Kafamı onaylar anlamda salladım ve arabayı çalıştırmasını bekledim.
O da sahile doğru sürmesiyle 10 dakika gibi bir sürede gelmiştik.
Arabadan inip kayalıkların oraya gittim ve oturdum. Neden bir anda böyle demişti hiçbir fikrim yoktu.
Daha neyi tanıyabilir yani?
"Daha neyimi tanıyacaksın ki Chan? İsmim belli, hayatım belli daha ne yani?"
Atarlanmamı normal görmüş olacak ki yanıma oturdu. Birşey demedi, sorularım cevapsız kaldı.
Kafasını yukarı kaldırdı yıldızlara baktı.
Sanki gözleri gökyüzüne dönmüştü, o yıldızlar gözlerine küme olmuştu...
"Yıldızları sever misin?" diye sordu bir anda. Gülümsedim, her gece şiirlerime döktüğüm o küçük tanelere baktım.
"Severim, hemde çok. Sen?"
"Yıldızlar ilgimi hep çekerdi ama geçen hergün kayboldukları için pek takmazdım. Sonra bir çocuğun gözlerindeki yıldızlar sayesinde sevdim."
"Kimmiş, o çocuk?"
"Gülüşü güzel biri." dedi gözlerime bakarak.
Sonra aklıma gelen şeyle konuştum.
"Sen de anlatsana bana. Hayatını yani, istersen."
"Tabiki anlatırım hemen, dizime yatmak ister misin?"
Gülümsedim ama yanlış anlar diye düşündüğümden birşey diyememiştim.
"Hadi ama Seungmin, yat işte. Seninde bunu istediğini biliyorum."
Birşey demeden hemen dizine kafamı koydum ve ona döndüm.
"Aslında çok güzel bir hayatım vardı. Asla hiçbir zorluk çekmedim. Ailem hala hayatta ve onlara çok borçluyum. Hayatım da hiç özel bişey olmadı, arkadaşlarım hariç."
Durdu biraz. Sonra kafasını bana indirdi yüzümü inceledi.
"İşte hiç özel diyeceğim biri de girmedi ama..."
Cümlesine devam etmeden önce elini saçıma attı ve okşamaya başladı yavaşça.
"Bir yıldızın peşine takıldım, o da bana takıldı ve sanırım o yıldız, özelim diyeceğim kişi olacak."
Burda benden bahsettiğini anlasam bile tedirgin olmuştum.
"Peki o yıldız kim? Nerde, ne yapıyor?" diye sordum sanki bilmiyormuş gibi. Bilerek sorduğumu o da anladı, gülümsedi, elini yanaklarımda ve şakaklarımda gezdirdi.
"Seul güzeli kendisi." diyince gülümsemiştim. Bana diyo bana.
Kayalıklarından ordan geçen bir arabadan yükselen Silent Cry şarkısı beni durgunlaştırmıştı.
"CB97'yi tanıyor musun? Çok güzel bir şarkıcı ama anonim kim bilinmiyor. Tabi Hyunjin benim için araştırmıştı bir sürü şey biliyorum hakkında. Sen bılıyor musun?"
Boşta olan elini ensesine götürüp kaşıdı ve kıvırcık saçlarını karıştırdı biraz.
"Şimdi bir şey söyleyeceğim sıkı dur." dedi ve onay bekler gibi bana baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Day6 / Chanmin
FanfictionSeungmin, hayatı boyunca müziklere sığınmış ve onlarla hayatta kalmaya çalışmıştı. Bugün o çok sevdiği grubun konserine tüm parasını verip gitmişti ve bağıra çağıra eğlenmişti. Orda en mutlu hali ile şarkı söylerken onu izleyen bir çift kahve gözden...