Koştum...Koştum...
Düşeceğim gelmedi aklıma
Etrafımda bana uzanan eller yoktu
Yapayalnızdım bu karmaşada
Acılarımı bir kenara atıp kalktım ayağa
Dirayetliydim,ağlamayacaktım asla
Belli etmedim içimdeki burukluğu
Yitirdiklerimin yası vardı hala avuçlarımda
Cevap veremedim,özür dileyemedim
Düşürüp kırdığım cam parçalarından
Devam edemedim yoluma
Kanayan ellerim acıyordu hala
Kaybeden benliğimin gölgesi yansıyordu cama
Yaralanmış hislerim bekliyordu bir durakta
Gücüm yoktu
Yeniden başlamaya...
Suskunluktu beni ağırlayan cansız konuşmalarda
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALICI DÜŞÜŞ
RandomYalnız başına oturan bu sessizlik beni anlatan bir üsluptur yalnızca.Sustukça çoğalan satırların arasında sıkışmış beni sayıklar.İçimde konuşturamadıklarımı bir gölge sanatına dönüştürür.Sergiler bütün gizlerini eski meydanlarda.Düşünceler büyür bey...
