Çocukluk arkadaşım

7.BÖLÜM

*Annemi bir kez daha kaybettiğimi hissetim🤍

Güzel bir pazar sabahı güneş perdenin kenarından bana göz kırpıyor huzurlu bir sabahtı. Hazırlanıp aşağıya indim. Babam çayın altını yaktı . Günaydın prensesim kahvaltıya el atta hazırlayalım dedi babam gülerek günaydın canım babam güzel bir baba kız kahvaltısından sonra Ayla aradı hazır mısın gitmek için yarım saate geliyoruz dedi. Hazırım Ayla bekliyorum dedim . Babama bakıp seni bırakmak istemiyorum dedim babam kızım git hem sana da bir değişiklik olur dedi bu hafta çok yoruldun biraz eğlenmek seninde hakkın dedi için bir huzursuz anlayamadım. Sen peki ne yapacaksın baba bugün??
Benimde dışarda işim var halledip sonra eve gelip eve bir el atarım çok tozlandı dedi . İyi ama sende yorma kendini . Aylalar gelmişler bile hadi kızım bekletme arkadaşını iyi eğlenceler size beni kafana takma hadi canım dedi beni arabaya kadar geldi sonra el salladı .

Gezi beklediğimden eğlenceli geçiyordu birçok yer gezdik Ayla ile fotoğraflar çektik güzel vakit geçirdik ama hala içimde bir huzursuzluk vardı saat altıda bitti gezi eve gitmek için can atıyordum. Bizim kapının önünde bir kalabalık vardı babama bir şey oldu zannettim içim gitti baba!! Diyerek kalabalığın ortasına daldım babam bir taburenin üzerinde oturmuş yüzü hep his çok korktum ne oldu sana öyle diyip aglayarak babam sarıldım arkama baktığımda evimiz kül olmuştu . Bu sefer hiçbir şeyimiz kalmadı . Anılarım çocukluğum her şeyim kül oldu Annemin mutfağı yanmış. Nasıl oldu baba sen iyisin demi ?? Yaralanmadın değilmi? Babam ellerimi tutmuş dolu gözlerle ben iyim . Özür dilerim benim yüzümden annenden kalan herşey kül oldu. Ben babamin yüzünü ellerime alarak" baba öyle deme ".

Yemeği tüpte unuttum ortalığı toplarken annenin sana hamileyken çektiği videoyu buldum sanki o burdaymış gibi hissettim . Engel olamadım kendime ben Anenin sesini unutmuşum kızım mutfakta çıkan yangını bile fark edemedim.
Babam yüreğindeki yangın daha büyük bu ataş bırak bir evi bir dünyayı yakar ben seni anlıyorum üzülme diyip sarılıp ağladım artık bir evimiz bir kalmadı.

Komşumuz eve bakıp üst katlarda fazla hasar yok ama alt katta birsey kalmamış . O gece bizi komşularımız evinde ağırladı babannemlerin yanına taşınacaktık artık kalacak başka bir yerimiz yoktu . Annemi bir kez daha kaybettim bugün . O evin her köşesinde annemin anıları vardı onlarda yandı kül oldu bağıra çağıra ağlamak istiyorum ama yapamıyorum en kötüsü de bu . Bu gece sabaha kadar uyumadım. Sürekli babamın sözleri aklımdan çıkmıyordu Annemin sesini unutmuş üç yıl oldu annemin sesini duymayalı.

Sabah kalkar kalkmaz eve gittim kalan eşyaları toplamak için. Duvarlar simsiyahtı annemin güzel yemekler pişirdiği mutfağı artık kül olmuştu. Artık annemi daha fazla özleyeceğim onunla anılarımızın olmadığı yerde kalmak zor olacaktı . Gözlerime laf geçiremiyorum.Hadi İnci dağılma kızım topla eşyalarını çık burdan!! Odamda pek bir hasar yoktu eşyalarım ve birkaç fotoğrafı alabildim denizin verdiği uçurtma yanmamıştı buna çok sevindim. Onları alıp çıkarken yerde Annemin ve babamın fotoğrafını buldum yarısı yanmıştı bunu alıp yere çöküp ağladım . Annem canım annem seni hep ruhumda taşıyacağım beni izliyorsun biliyorum başımı yukarı kaldırıp seni çok özledim annem!! Kalbim paramparça seni seviyorum annem 🤍