Wolf Eyes [HERSCHRIJVEN]

Eye 26 - Ayden

Ik duwde mezelf hijgend en brommend tegelijkertijd tegen de dichtstbijzijnde boom aan. Ik realiseerde het nu pas. Hoe kon die gene mij met één bijt in mijn nek, mij veranderen in een wolf zonder een enige'doei'? Natuurlijk kon dat niet. Ik liet een lange zucht uit mijn mond glippen en sloot mijn ogen. Ik luisterde naar mijn hart die razend op en neer bonkte. Ik luisterde ook naar de middag vogels die tegen dunne en dikke takken aan vliegen. Hoe konden die zo vrij zijn? Zó van het leven genieten? Zouden zij ook eens gaan veranderen?

Ik merkte dat mijn scherpte hoektanden en nagels en mijn behaarde kaak waren verdwenen. Gelukkig. Ik voelde me er echt anders in. De wolven-look beviel mij totaal niet, maar ik kon er niets aan veranderen. Ik stond op en veegde het gras van mijn, inmiddels gescheurde broek. Zou ik terug gaan? Naar de klas waar waarschijnlijk ik de gênantste moment al heb gehad? Ik schudde mijn hoofd, waarna ik plotseling twee strakke handen voor mijn ogen zag. Ze voelden hard en strak aan. Ik nam een gil, maar ik was te laat want een tweede hand nam mijn mond in beslag. Ik kon niets meer zien of roepen en werd opgetild en verplaatst. ''Hmhph..'', probeerde ik wanhopig.

''Shhht!'' siste iemand hard, waarna ik werd neer gezet op iets wat als een boomstam aanvoelde.

''Au! Wie zijn jullie?!'' Riep ik nadat de hand van mijn mond was verlost. Ik kon haast niet meer ademen.

Blijkbaar was het niet erg netjes om meteen te roepen. Ik kreeg een harde mep van een poot tegen mijn wang aangedrukt en ik voelde meteen iets roods. ''Waar was dat voor nodig...''Mompelde ik zacht en besloot om mijn schoenen te bestuderen.

''Ayden, luister. Wij hebben jou gekozen, dus nu moet je stil zijn en luisteren.'' Zei een vrouwen stem vel.

Ik tilde mijn hoofd op en knikte met een vraagteken boven mijn hoofd. Ik zag een meisje rond de twintig jaar oud vlak voor mij tegen een boom aanleunen. Haar partners, waaronder twee mannen, een meisje en een kleinere jongen, stonden achter haar. Je kon de sproeten van het meisje van rond de 20 jaar, met de kort, krullende bruine haren, vel zien. Ze had donkere groene ogen en de andere keken mij aan alsof ik totaal niet te vertrouwen was, of alsof ik van een totaal andere universum was geboren.

''Hugo heeft jou gebeten toen je werd aangereden. Het leek hem wel het juiste moment.. en nu hoor jij dus bij ons. Daar kan jij niets aan veranderen, Aydentje.'' Grinnikte het meisje zacht.

''Maar, jij smaakte wel lekker.'' Grijnsde Hugo eng. Hij was blond en had een scherpe kaaklijn, en niet te vergeten; de engste van de groep.

''Oké.. dat verklaart dus alles.'' ''U-Uhm, hoe weten jullie mijn naam?'' Hij keek hun allemaal één voor één aan. ''Wie zijn jullie?!''

''Niet gaan janken, joh.'' Het meisje stond op en plofte naast mij. Ze legde haar beide handen op haar knieën en wees naar haar zelf. ''Ik ben Elodie, de leider van de groep.'' Daarna wees ze naar de groep tegenover. ''Lily, Hugo, Asher, en onze kleine Jude.''

''En jouw naam is bekend in de groep wegens een hele bekende meisje. Ken jij Gloria?'', zei ze nadat de rest van de groep een hand aan mij deelden.

''Uhm, eh.. ja?'', stotterde ik vragend. Ik wist de antwoord van mijn vraag nog steeds niet, maar daar ging ik niet verder op in.

''Gloria heeft ook een groep, net zoals wij. Wij kennen elkaar van vroeger, wij waren harde vijandan van elkaar, dus een wij hebben een mooie verleden gehad achter ons rug gehad.'' Kuchte Elodie zachtjes tussen haar zin. Ik zag plotseling Asher, de langste van de groep, op mij af komen. Hij pakte mij bij mijn arm vast. Heel erg ruw.

''Luister, weerwolfje zijn is geen pretje. Je moet je goed beschermen, concentreren, en het zeker niet zomaar doorgeven aan iemand anders. Volg je me?'' Ik slikte hevig en knikte langzaam mijn hoofd.

''Ash, zet hem neer.'' Zei Elodie streng. Hoe kon zo'n jong meisje een leider zijn van een groep van wolven? Ik werd neergezet en keek ze nog steeds één voor één aan.

''D-Dus j-jullie zijn allemaal w-wolven?'' stotterde ik weer. Waarom zou ik bang moeten zijn? Gloria was een wolf, en van haar was ik totaal niet bang.

Lily, het meisje na Elodie, met licht blond lange haren, schudde haar hoofd. ''Ik ben een Banshee.'' Daar had ik nog nooit van gehoord. Het klonk als een vis.

''Dat is een mythisch wezen. Een fee die de dood van een mens aankondigt. Maar,'' Ze keek even naar Elodie. ''Daar moet ik nog een paar dagen over blijven oefenen.'' Zuchtte Lily met een kleine glimlach. Ik knikte. Het klonk bijzonder en ik was benieuwd wat ze allemaal kon uitspoken.

Ineens kreeg ik een mobiele telefoon naar mij toe geworpen. ''Hiermee kan je ons altijd mee bereiken, en als wij bellen, moet je opnemen. In welke situatie dan ook. Wij zij belangrijk voor je geworden, onthoud dat alsjeblieft, Ayden.'' Zei Elodie streng. Ze boorde haar ogen in de mijne, in de hoop dat ik haar niet tegen zou tegen spreken.

''Uhm,'' ik staarde naar de zwarte kleine Nokia. Even aarzelde ik en stopte het in mijn jaszak. Ik zou het onderweg weggooien. Ik kon ze toch niet meteen in vertrouwen nemen?

''Nja, oke.'' Ik stond op van mijn plek en zuchtte nerveus. ''Bedankt, denk ik..''

''Hé,'' Lily, de Banshee huppelde naar mij toe. Ze legde haar hand op mijn schouderblad en haalde haar schouders klein op. ''Je hoeft ons niet meteen in vertrouwen nemen. Maar denk hier over na, voordat je jezelf in gevaar brengt.''

''Oké,'' Ik keek ze aan en liep van het pad af. ''Ik – ik moet gaan.'' Ik keek ze aan. Ik kon ze echt niet meteen vertrouwen. Ze waren inmiddels vijanden van Gloria's groep.

''Ik moet hierover nadenken.'' En ik liep weg zonder om nog om te kijken. Ietsjes verder op zag ik ineens iets bekends op een bankje zitten net voor de ingang van de bos. Gloria.

Ik nam de mobiel zij mij hadden gegeven tevoorschijn. Ik ademde langzaam in en weer uit. Misschien was wel een goed plan als ik me zou aansluiten in hun groep omdat dat is besloten door de beet. Door de beet hoor ik bij hun en zoals Elodie dat zei, ik kan er jammer genoeg niets aan veranderen. Woedend schopte ik een steen weg, wat zorgde voor een pijnlijke steek in mijn teen. Smart.

''Heey,'' zei ik en ik ging naast haar zitten met de handen die ik aan mij had, in mijn zakken. ''Ik moet je iets vertellen... Gloria. En geloof me, ik zie geen visioenen en ik ben niet gestoord,''

~*~*~*

Ook al was het een paar dagen geleden, ik wou jullie een snelle update van 1000 woorden geven! Wens Chaima succes met de volgende Eye hoofdstuk en ik hoop dat jullie hebben genoten, haha <3 Comment / Vote / Follow & Stay strong! Wij appreciëren ieder van de opties!^^

♥ Haelinea