Wolf Eyes [HERSCHRIJVEN]

Eye 9 - Gloria

Ik kijk naar mijn spiegelbeeld. De hele nacht heb ik niet kunnen slapen en voor dat ik ging slapen heb ik nog een hevige ruzie gehad met Sophia. Dit is iets wat ik totaal niet verwacht heb. Het is echt heel uitzonderlijk dat we ruzie hebben en sinds dat we beiden ouder zijn geworden, maken we praktisch geen ruzie meer. Maar gisteren had ik haar gebeld en terwijl ik aan het praten was, leek ze de hele tijd afwezig te zijn en als ik met iemand praat terwijl die persoon niet naar me luistert, kan ik heel erg kwaad worden. Niet dat ik altijd aandacht wil maar ik doe altijd moeite om naar iedereen te luisteren. Ook al vertelt die persoon het meest onbelangrijke ding ter wereld.

Uiteindelijk heeft ze toegegeven dat ze een relatie heeft met mijn ex. Toen ik ooit bij haar bleef logeren voor een aantal maanden, had ik een relatie met een jongen die bij haar in het dorp woonde. Ze mocht hem echt niet! Natuurlijk, tot een paar dagen geleden toen ze zelf een relatie met hem is begonnen. Ik zucht even en probeer mijn ochtend er niet door te laten verpesten. Het is ten slotte haar leven dus doet ze gewoon lekker wat zij wilt, toch?

"Gloria! Word wakker! Je bent te laat voor school!" Mijn moeder is er zo te horen niet blij mee. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om naar school te gaan, daarom zit ik nog steeds op mijn bed, starend naar mijn spiegelbeeld. Ik sta met veel tegenzin op en zoek een outfit uit. Normaal let ik wel erg op mijn stijl. Niet dat ik moet overdrijven maar ik loop wel rond in mijn eigen stijl. Meestal vinden andere meiden dat niet echt mooi. Niet dat ze dat ooit hebben gezegd maar ik zie het gewoon aan hun blikken en meteen draaien ze zich om naar elkaar en beginnen ze te giechelen.

Ik voel me nerveus worden als ik eraan denk. Niet ook dat nog? Ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen, in de hoop dat ik wat rustiger word. Mislukt. Ik moet nu echt wel naar school vertrekken, anders mis ik de bus zelfs. In de badkamer was ik snel mijn gezicht en droog mijn haar, die nog vochtig is door de douche die ik gisteren nacht genomen had.

Beneden doe ik mijn schoenen aan en zonder iets tegen mijn moeder te zeggen, loop ik de deur uit. De bus, hopelijk is die nog niet vertrokken, anders ben ik echt laat op mijn tweede schooldag. Opeens besef ik dat ik eigenlijk niet te laat wil komen op school. Anders ga ik te veel opvallen. Ik haast me naar de bushalte. Als ik even wacht, kan ik de realiteit accepteren: de bus is al lang vertrokken. Dat wordt te laat komen dus.

*

Ik loop wat ongemakkelijk de school binnen loop naar het secretariaat. Ik hoop maar dat ze niet moeilijk gaan doen over dit. Ik klop zachtjes op de deur en een vrouw van zo'n 30 jaar kijkt verrast naar me op. Volgens mij heeft ze mij hier niet verwacht. Ik trek ongemakkelijk mijn mouwen naar beneden en doe een grote stap richting haar bureau.

"Mevrouw, ik ben vandaag te laat gekomen, sorry." In mijn vorige school was het ten strengste verboden om te laat te komen. Je wilt niet weten wat je voor straf kreeg als je het waagde meer dan 2 keer te laat te komen. De vrouw kijkt me met een blik aan die zegt: ik zie ook wel dat je te laat bent. Ze typt iets op haar computer en kijkt me dan weer fronsend aan.

"Zou ik het misschien in jouw agenda mogen inschrijven?" vraagt ze dan uiteindelijk. Ik maak een o-gebaar met mijn mond en haal mijn agenda dan uit. Ik leg het op haar bureau en kijk haar glimlachend aan. Niet dat dat het beste is wat ik kan doen als iemand die op de tweede dag van het schooljaar laat is gekomen. "Oh, wacht... Jij bent dat nieuw meisje. Ow, dan hoef ik je nog geen nota te geven. Voor de nieuwelingen schrijven we de eerste week nooit nota's in." glimlacht de vrouw naar me. Ik kijk haar tevreden aan. Wat heb ik vandaag weer een geluk.

"Oké, dank u wel mevrouw! Heel vriendelijk van u." Ik loop haar kantoor uit en als ik de deur achter me heb gesloten, zucht ik opgelucht. Ik kijk in mijn agenda om te zien welk lokaal de eindbestemming moet zijn. 22. Goed, dat valt ook nog mee.

Als ik uiteindelijk boven ben geraakt, klop ik even op de deur. De leerkracht kijkt me even onder zijn bril aan en doet teken dat ik mag gaan zitten. Ik loop zo snel ik kan naar Ayden toe. Ik weet dat ik weer het ene en het andere moet gaan vertellen tegen hem.

"Waar bleef jij?" vraagt hij. Ik haal snel mijn schouders op en probeer me verder op de les te focussen, wat nogal moeilijk is. Als ik mijn blik even op Ayden laat vallen, lijkt hij ook niet echt met de les bezig te zijn. Hij zit de hele tijd te piekeren. Wist ik maar over wat. Het zou ten minste over iets veel leuker zijn dan over wat ik nu aan het denken ben. Ik zucht. Waarom heb ik gewoon het gevoel dat het vandaag niet goed gaat aflopen?

De bel gaat eindelijk en al snel is Ayden weg. Dat was ook wel heel vriendelijk. Dan dacht ik dat ik iemand had leren kennen die er voor mij zou zijn dit schooljaar maar heb ik het weer mis, net als altijd. Het moment dat ik uit het lokaal loop, zie ik dat een meisje haar hand op zijn schouder legt. Ik ken haar niet en hij heeft me ook nog niet over een meisje verteld. Misschien is het zijn vriendinnetje en heeft ze hem gevraagd om niet meer met mij om te gaan. Ik accepteer gewoon het zicht en loop naar een automaat om snel iets te kopen om op te eten, aangezien mijn maag leeg is. Ik steek er wat geld in maar als ik op het nummer van het koekje druk, komt er niets uit. Na een aantal pogingen, lukt het nog steeds niet. Fijn, én ik heb geen eten én ik heb het enige geld dat ik vandaag bij me heb, opgemaakt.

"Ik help je wel..." zegt een meisje. Ze slaat een aantal keer tegen het automaat en drukt weer op het nummer dat ik zonet ook had ingedrukt. Het apparaat beweegt eindelijk en als het koekje er eindelijk uit is, geeft ze het aan mij.

"Wow, dank je. Als jij er niet was, is mijn hele dag verpest geweest." Ze grinnikt even en neemt dan zelf een lepeltje dat naast het automaat staat. Ze doet teken dat ik haar moet volgen, wat ik met plezier doe.

"Dus volgens mij ben je nieuw hier, ik heb jou nog nooit eerder hier op school gezien." Ik knik naar haar. "Ik ben Tiffany, trouwens."

"Gloria." lach ik vriendelijk. "Ja, mijn moeder en ik zijn anderhalf maand geleden naar hier verhuist dus daarom." Tiffany knikt geïnteresseerd. Opeens stopt ze ergens in het midden van de gang bij twee jongens. Ze drukt een kus op de mond op één van hun. Haar vriendje veronderstel ik. De twee jongens kijken mij eerst allebei aan en kijken dan naar elkaar.

"Oh, jongens. Dit is Gloria. Ze is nieuw, dus wees lief voor haar! En Gloria, dit zijn Evan en Ryan. Mijn vriendje is Ryan en van mij mag je Evan hebben." grijnst ze. Ik kijk Evan even aan en kijk dan met rode wangen weg terwijl ik heftig 'nee' schud. Ze schieten opeens allemaal in de lach.

"Grapje, hè." grinnikt Tiffany nog na. Ik knik naar haar met een glimlach op mijn gezicht. Misschien kan een slechte dag toch nog goed aflopen.

Hey guys! Wow, nee deze keer ben ik ook heel laat met publiceren :o Sorry sorry sorry! Echt ik was helemaal vergeten dat het mijn beurt was om te schrijven, domme ik duuh! Hahaha, ik hoop dat het een leuk stukje is, ik heb het een beetje lang gemaakt dus tell me what you think :D 

Chaima x