Wolf Eyes [HERSCHRIJVEN]

Eye 16 - Ayden

"Ontken het toch niet telkens, Gloria. Ik weet dat je een wolvin bent. Als je wilt blijft het geheim tussen jou en mij, maar geef het alsjeblieft toe." Zucht ik en laat mijn hand zakken. Gloria moet weten dat ik te vertrouwen ben. Als ze denkt dat ik niet te vertrouwen ben, is alles dus voor niets geweest. Ik laat een zucht horen, ik wil haar echt helpen en wat ik haar zag doen bij het feest tegen die jongen ging wel wat te ver, dat weet ze zelf ook. Maar ik ben blij dat ze toch is gekomen. Ik laat een kleine zucht tussen mijn lippen rollen en voel meteen een paar lippen op de mijne. Geschrokken kijk ik Gloria aan, god wat voelt dit geweldig. Maar doet ze dit zodat ze me laat weten dat ze toch geen wolvin is of is het toch wat anders..? Ik leg een hand op haar middel en vervolgens laat ze los. "Wolven kunnen ook niet verliefd worden zonder te veranderen. Zo zie je maar dat ik alleen maar hou van wolven maar er zelf geen ben." En daarna laat ze mij verward achter. Heb ik iets verkeerds gedaan of zoiets? Ik probeer haar te helpen! Haar geheim is veilig bij mij. Ze hoeft niet zo weg te rennen van mij..

Ik laat nog een zucht mijn lippen rollen en kijk om me heen; het is inmiddels al donker, ik zie dronken mensen van het feest naar buiten komen. Zou ik toch naar binnen gaan? Misschien verwacht Jason mij of Gloria? Ik schud zacht mijn hoofd en blijf naar voor kijken met een verwarde blik. Het is daar nu vast een kippen hok. Ik loop met kleine passen vooruit en vervolgens hoor ik een auto langs me rijden, voor het geval dat trek ik mijn kapuchon over m'n hoofd. ''Ayden?'' Ik durf niet op te kijken maar doe het toch maar. Ik zie mijn vader achter het stuur zitten, is dat mijn vader wel? ''Hey jongen, ik was onderweg naar huis..'' Ik slik en kijk naar beneden. ''Heb je een lift nodig?'' Vraagt hij en duwt de auto deur van achterin open. Het liefst wil ik niet in instappen, het lieft wil ik alleen in het donker naar huis lopen. Maar ik stap toch in en ik slik als ik op de achterbank plof. Het ruikt vreemd. Ik hoor hem de auto niet starten, maar kort kuchen. ''Ik eh.. ik weet dat je je moeder erg mist zoon, het was ook niet zo lang geleden dat ze...'' ''Pap, ik wil dit gesprek niet hier houden. Wil je rijden? Ariana is vast ongerust..'' Onderbreek ik hem met een zware stem en kijk naar beneden met nog steeds mijn kapuchon over mijn hoofd, ook al was het bloed heet hier. Zonder antwoord draait hij de sleutel om en rijdt door.

Mijn gedachten dwalen nog bij Gloria. Ik pak mijn mobiel erbij en typ een sms naar Gloria. 'Ik hoop niet dat ik teleurgesteld heb of zo, maar wil je morgen afspreken?' Ik kijk via het raam naar buiten en zie dat we zijn aangekomen, ondanks dat het zo donker is. Eerst kijk ik naar mijn vader die uit stapt, daarna volg ik hem naar de deur en kijk hem strak aan. ''Begin niet over mama als Ariana erbij is, alsjeblieft.'' Smeek ik hem. Hij knikt en opent de deur. Het huis is zoals altijd stil, maar Ariana heeft vast gemerkt dat we thuis zijn gekomen aangezien ze zacht naar beneden loopt. Het blijft stil tot dat ik naar haar toe loop. ''Hey kleintje. Heb je honger?'' Vraag ik maar zij onderbreekt mijn vraag. ''Waarom is papa hier?'' Vraagt ze opeens. Ik zucht en kijk onze vader aan. ''Er is hier een vader nodig..'' ''Waar bleef je dan al die tijd?'' Vraagt Ariana vervolgens, bijna met tranen in haar ogen. Ik heb geen zin in dit gesprek. ''Pap, zullen we eten maken?'' Zucht ik zacht. Ik kijk hem met weer een strakke blik aan. Even kijkt hij alsof hij net zoals Ariana in tranen gaat uit barsten, maar hij loopt naar de keuken. Ik draai me om en kniel me voor haar neer. ''Ariana. Ik beloof je dat het goed komt. Alsjeblieft, stel je vragen voor papa later. Laten we nu even blij zijn dat hij er is. Goed?'' Zeg ik zacht en kijk in haar kleine, bruine ogen. Ze heeft lichte sproetjes over haar neus en wang en haar haartjes hangen krullend naar beneden. Ze knikt en loopt naar de bank waar ze erop ploft. Ik hoor mijn telefoon pieppen en pak hem. ''Prima, we spreken wel af op het pleintje aan de overkant van de winkelcentrum.'' Ik glimlach scheef. Hmm, zal ik haar bij mij thuis uitnodigen of haar verassen op iets anders? Ik denk aan de bioscoop, of zo. Ik trek mijn jas uit en realiseer me dat ik mijn pak nog aan heb, blijkbaar heb ik het daarom de hele tijd bloed heet. Even kijk ik naar de keuken, waar mijn vader iets aan het maken is en daarna kijk ik naar Ariana die op de bank iets leest, in mijn ogen zie ik een Tina schrift. Hebben we die dan in huis? Ik loop verder de trap op en ga naar de badkamer waar ik me even douch. Terwijl ik me was denk ik aan Gloria en de zoen, mijn gevoelens voor haar stroomde naar boven op dat moment, maar ik heb geen idee of ze het meende, daarom wil ik morgen ook afspreken met haar. Misschien zal ze morgen toe geven wie ze echt is. Ik doe er altijd niet meer dan vijftien minuten over het douchen, ik doe er zo zuinig mogelijk over, ook al vind ik douchen het fijnste wat er is. Ik loop de badkamer weer uit en stop even als ik in de gang van het huis sta. Mijn blik valt op al de familie foto's die aan de muur hangen. Op elke foto sta ik, Ariana en onze vader. Als ik verder loop blijft mijn blik hangen op de foto waar alleen onze moeder op staat. Ik bijt op mijn lippen en verstop mijn handen in de zakjes van mijn joggingsbroek. Ik mis haar. Als papa ooit met een andere vrouw thuis komt, vergeef ik het hem nooit.

HOIHOI WOLFIES! ♥ Ik dacht; jullie verdienen wel een nummer terwijl je mijn hoofdstuk aan het lezen bent, (wat behoorlijk.. slecht is gelukt, maar vergeef het me, want we hebben nog altijd onze Chaima ♥) Ik vind Impossible echt een mooi nummer, yesh.. Jullie mogen trouwens altijd onze fouten er altijd uit halen, (ieder mens maakt fouten, don't worry c;). Laat ook je ideën horen en laat een vote/comment achter. Fijne 2015!

Liefs, Helin