Wolf Eyes [HERSCHRIJVEN]

Eye 18 - Ayden

''Wie ben jij? Woont Gloria hier niet?'' Vraag ik met een frons in mijn rimpels. Ik zie Gloria ook naar de deur komen en de jongen kijkt ons met halfdichte ogen aan. Daarna loopt hij weg. De vragende blik op mijn gezicht blijf nog staan. ''Gloria, wie... was dat?'' Vraag ik en kijk haar aan.

"Geen idee. Ik was deze ochtend bessen gaan zoeken in het bos en ik vond hem daar liggen. Volgens mij zit hij bij ons op school, kan dat?" Ik knik. "Maakt niet uit. Waarom ben je hier? Zouden we nu al uit gaan?" vraagt ze.

"Euh... Nee, ik wou eigenlijk mijn excuses aanbieden voor wat er gisteren was gebeurt. En we hadden geen tijd afgesproken gisteren dus wou ik vragen of straks om 5 uur goed was." zeg ik en wrijf ondertussen wat in de rechter kant van mijn nek. Ik weet niet waarom, maar goed. Ze knikt. "Ik ga dan maar weer. Mijn zusje wacht op me." zeg ik zonder om te wachten op haar. Ik draai me om en loop weg. Aangezien mijn vader wat vandaag langer thuis is, wilt 'ie natuurlijk ook dat ik thuis bén. Maar daardoor ga ik de afspraak van mij en Gloria niet afzeggen. Ik neem een zucht. Wat moet Gloria met die knul in haar huis? En hoe bedoelt ze met dat ze hem in de bos lag liggen? Had hij een ongeluk gehad? Had Gloria de jongen gered? Ik zit zó diep in mijn gedachten, dat ik niet oplettend, oversteek en er een auto, met snelheid, recht op mij af rijd, en met een grote schrik val ik op de grond, bijna onder de auto. Van de pijn knijp ik mijn ogen dicht. Ik hoor de pieppende banden van de auto remmen en na een paar seconden op de koude grond, hoor ik de ambulance. Dit had niet moeten gebeuren. Dit had niét moeten gebeuren! Waarom let ik nooit echt op? Nu kan ik mijn zusje en vader in de steek laten. Oh, en de afspraak van Gloria afzeggen. Great. Zweet komt af op mijn voorhoofd. Pijn voel ik aan mijn benen en nek. Bloed voel ik in mijn armen. Laat ik maar zeggen dat ik zo ongeveer verlamd ben. Ik word op een brancard gelegd, en achterin de ambulance wagen gezet. "Nee.. nee. Laat me gaan!" Zeg ik zo hard mogelijk, maar alles wat zij kunnen horen is gemompel. ''Je moet even rustig aan doen, jongen. Je bent aan het bloeden, je bent onderweg naar het ziekenhuis, ze gaan je bekijken. Je bent hard gevallen..'' Hoor ik de stem van een man zeggen. Ik draai mijn gezicht om. Hij is mijn bloed aan het weg deppen. Een man met een donkere huidskleur, een dikke snor en stoppels zie ik naast me zitten met dokter's kleren aan. Ik neem een dieppe zucht. ''Weet u misschien al wie er achter de stuur zat?'' De man schudt zijn hoofd, ''Hij was al verder gereden.'' Ik kijk naar zijn naamkaartje. 'E.KAMP' Staat erop. ''Eddie Kamp.'' Grijnst hij zacht. Ik knik en draai mijn gezicht weer naar het midden. ''Ik wil wat mensen spreken..'' Het enige die ik nu wil spreken is Gloria, die zich nu vast aan het klaar maken is of zo, voor onze afspraak. Ariana, en mijn vader.. ''Dat kan nu even niet, maar ik ben er zeker van dat je ze zult spreken.''

Mijn blik glijd langs de kleine ramen, de ambulance staat op stoppen en eindelijk hoor ik de sirene niet meer. Ik voel de pijn nog steeds een mijn benen, mijn nek voelt wel gedraaid en ik merk aan mijn armen, dikke verband zitten. Ik zucht. Ik word niet lopend, maar rennend door een paar mannen naar binnen gedragen en na een paar seconden word ik al in een kamer geduwd. Wow, dit had ik niet op één dag verwacht.

Heeeey lieve wolven-lezers, happy 1 februari! :3 Sorry voor mijn korte stukje en zeer late update! Ik had namelijk echt geen inspiratie voor dit hoofdstuk, dus ik dacht, laat ik Ayden een ongeluk bezorgen... Hihi, don't be angry! Verder wil ik zeggen dat ik een nieuwe gebruiksnaam heb gekozen genaamd Haelinea! Fijne dag verder sweetie's ♥ VOTE - COMMENT - FOLLOW -... SHARE!! ♥

xoxo Haelinea aka Helin