Sevgi nedir diye sordum kendime.
İki kelebekdir dedi yüreğim.
İki mutlu, raks eden kelebek.
Peki sevilmemek, sevilememek nedir?
İşte ona bir cevab bulamadım.
Nasıl anlatayım. Her kes güzel yollarda, ben adım bile atamamışım gibi. Her kes sevilmiş...
Babamın gelmesini bekliyordum. Çünkü bana bir süprizi olduğunu söylemişdi.
Babam bahçe kapısından içeriye girdiğinde kocaman gülümsemiş ve heyecanla "BABA" diye bağırarak kollarına doğru koşmuşdum.
Babam yere doğru çömelerek kollarını açmış ve "Prensesim" diyerek beni kucağına alıb saçlarıma öpücük kondurmuşdu.
Benimle beraber ayağa kalkdığında gülümseyerek yüzüme bakıyordu. "Napıyormuş benim kızım?" Dudaklarımı büzerek bakışlarımı yere indirdim.
"Canım çok sıkılıyordu. Sen yokken canım çok sıkılıyor baba." Sesim o kadar çaresiz çıkmışdı ki kendime acıyasım gelmişdi.
"Uyy ölürüm ben sana." Alnıma kocaman bir öpücük bırakdıkdan sonra az önce benim kalkdığım yere oturmuş ve benide kucağından indirmeden dizlerine oturtmuşdu.
"Bana ne süprizin vardı?" Gözlerim heyecandan kocaman açılırken Babam gülerek burnuma viske vurmuşdu "Bakıyorum da hiç bir şeyi unutmuyorsun." Kıkırdayarak babamın yanağını öpmüşdüm.
Elini cebine atarak küçük bir poşet çıkarmışdı. Ben heyecanla babamın ne yapdığına bakarken o poşetden bir kolye çıkardı.
Tekrardan bakışları gözlerimi bulduğunda bana göz kırpmış ve elindeki kolyeyi boynuma takmışdı.
Siyah ipin ucunda mavi renk bir kelebek vardı.
Ben kolyeninin ucunu elimle tutarken bakışlarımda babamın kahverengi gözlerindeydi.
"Bu kolyeni hiç bir zaman boynundan çıkarma tamammı birtanem?" Kafamı salladığımda babamın elleri saçlarıma gitmiş ve saçımı kulağımın arkasına almışdı.
