Sevgi nedir diye sordum kendime.
İki kelebekdir dedi yüreğim.
İki mutlu, raks eden kelebek.
Peki sevilmemek, sevilememek nedir?
İşte ona bir cevab bulamadım.
Nasıl anlatayım. Her kes güzel yollarda, ben adım bile atamamışım gibi. Her kes sevilmiş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitabda geçen bütün kişi ve kurumlar tamamen hayel ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumalarla hiç bir ilgisi yokdur.
Bölüme başlamadan önce yıldıza basarmısınız? Ve rica ediyorum satır arasında yorumlarınızı belirtin. Sizlerin fikirleri benim için önemli :))
Keyifli Okumalar!
Medya: GÜLCE ARSLANOĞLU (ACAR)
Şarkı: Hadise-Deli oğlan.
🦋
Kırgınlık dünyanın en acı veren hissidir. Hele ki sevdiğin, değer verdiğin, hayatınınmerkezine aldığın insan tarafından kırılmak çok başka bir acıdır.
Kalbin göğüs kafesine sığamazken, hayatını mahv edib, ruhunu acılar içinde bırakmakdı kırgınlık.
Şu an Damla'nın Poyraz'a olan bakışları da tamammen kırgınlıkdan ibaretdi. Damla bir savaşın ortasındaydı ve bu savaşda silahı ona doğrultan hayatının merkezi yapdığı Poyraz'dı.
İkisinin de gözleri bir birinden ayrılmazken, Poyraz'ın duygusuz bakışları Damla'nın kırgın bakışlarıyla yarışıyor gibiydi.
Gözünden bir damla yaş yanağına doğru süzüldüğünde gülümsemişdi Damla.
Canının yanmasına rağmen çaresizce gülümsemesi Poyraz'ın sertçe yutkunmasına ve gözlerini Damla'dan kaçırmasına neden olmuşdu. Yaratdığı enkaza daha fazla bakamamışdı.
"Mutluluklar dilerim." İki kelime, bunu söylerken ki onca acı. Sevdiğine ve sevdiği adamın sevgilisine mutluluklar dileyen Damla'ydı.
Ayırdığı gözlerini tekrar Damla'nın gözlerine çıkardığında, buz gibi sesiyle "Teşekkür ederim." Demişdi Poyraz.
"Saol canım." Diyen Selin'in samimiyetsiz sesine gözlerimi devirmişdim.
Bu sefer göz temasını çeken Damla olmuşdu. Elinin tersiyle göz yaşını silib yüzünde ki gülümsemeni silmeden Evren'le bana döndü. Poyraz'a ve Selin'e bakmamışdı.
"Ee, hadi eğlenmiyormuyuz? Ben buraya boş boş durmaya gelmedim. Eğlenmeye geldim." Sesini ne kadar eğlenceyi tutmaya çalışsa da, genzine dolan ağlama isteğini zorla basdırdığını hiss ede biliyordum.
Evren'le bir birimize aynı anda bakdıkdan sonra benim gözlerim Poyraz'ı bulmuşdu. Hayla Damla'ya bakarken sanki ona bakdığımı hiss etmiş gibi bana dönmüşdü.
Gözlerimde ne gibi bir ifade vardı bilmiyordum ama boynunu bükerek dudaklarını büzdüğünü görmüşdüm. Çarəsizlik onda da vardı ama şu an üzüleceğim son insandı. Damla'ya bunu yapmamalı ve onun kalbini kırmamalıydı.
