Sevgi nedir diye sordum kendime.
İki kelebekdir dedi yüreğim.
İki mutlu, raks eden kelebek.
Peki sevilmemek, sevilememek nedir?
İşte ona bir cevab bulamadım.
Nasıl anlatayım. Her kes güzel yollarda, ben adım bile atamamışım gibi. Her kes sevilmiş...
Bu kitabda geçen bütün kişi ve kurumlar tamamen hayel ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumalarla hiç bir ilgisi yokdur.
Bölüme başlamadan önce yıldıza basarmısınız? Ve rica ediyorum satır arasında yorumlarınızı belirtin. Sizlerin fikirleri benim için önemli :))
Keyifli Okumalar!
Şarkı: Yıldız Tilbe-Al ömrümü, Emircan İğrek-Defoluyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋
"Hadi kalk doğum günü kızı!" Diye kulağımın dibinde konuşan Melisa'nın sesiyle yüzümü buruşdurmuşdum. "Birazdan misafirlerin gelicek ama sen hayla uyuyorsun." Söyledikleriyle gözlerim açıldığında kaşlarım da çatılmışdı.
Üzerinde ki askılı, fırfırlı kırmızı elbise ona çok yakışmışken, saçlarını tepeden sıkı bir at kuyruğu yapmış ve elbisesinin altına beyaz spor ayakabıları giyinmişdi.
"Ne misafirleri?" Diye sorduğumda sesim yeni uyandığım için kalın çıkmışdı.
"Abim küçük bir parti yapmak istedi. Bir kaç arkadaşını ve çok önemli iki insanı davet etdiğini söyledi."
Çok önemli iki insan kimdi? Belli ki bunu Melisa'da bilmiyordu.
"Evren nerde ki şimdi?" Yorganı üzerimden atdığımda doğrulmuşdum. "Şirketde bir kaç işi varmış. Birazdan gelir." Kafamı salladığımda Melisa kapıya doğru yürümeğe başlamışdı.
"Hadi üzerini giyin de gel. Aşağıda seni bekliyoruz. Her şey hazır, bir tek sen hazır değilsin." Dediğinde hafifçe gülümsemiş ve bir kez daha kafamı sallamışdım. O sırada da Melisa odadan çıkmışdı.
Ayağa kalkarak banyoya girmişdim. Üzerimde ki kıyafetleri çıkarıb duş kabinine girdiğimde küçük bir duş almışdım.
Dün gece Evren'in mükemmel süprizinden sonra eve gelmişdik. Dün o kadar yorucu geçmişdi ki geldiğim gibi de kendimi yatağa atmış ve öylece uyuya kalmışdım.
Bornozu üzerime geçirib saçlarıma da havluyu bağladıkdan sonra giyinme odasına geçmişdim. Dolabın kapısını açmış karşısında dikilirken odanın da kapısı açılmışdı.
Bakışlarım hızla kapıya döndüğünde Evren'in geldiğini görmüş ve kocaman gülümsemişdim. "Hoş geldin." Dediğimde ise sesim oldukca neşeliydi.
