Het schoolreisje

6.

Robbie's Pov
Ik aai met mijn hand over Lotte haar rug om haar te kalmeren. "Wat is er aan de hand, gaat het met haar?" Hoor ik Matthy opeens vragen. "Ik weet het niet, ze was aan het huilen." Fluister ik terug. Matthy kijkt bezorgt voordat hij zich weer omdraait en verder gaat in zijn gesprek met Milo. "Lotte kan je vertellen wat er aan de hand is?" Vraag ik het meisje als ze zich loslaat uit de knuffel. Ik kijk haar in haar ogen aan. Wauw wat was ze mooi. Nee Robbie niet zo denken dit is niet het moment. Zeg ik in mijn gedachtes tegen mezelf. "Het is gewoon, ik maak me druk om mijn zusje." Zegt ze dan voordat ze beschamend naar beneden kijkt

Lotte's Pov
"Het is gewoon, ik maak me druk om mijn zusje." Zeg ik zachtjes, voordat ik naar beneden kijk. Ik schaam me kapot dat ik zomaar vertel wat er aan de hand is. "Hey t is oké, wil je over wat leuks praten?" Vraagt Robbie. "Ja is goed." Zeg ik terwijl ik hem een waterige glimlach schenk. "Ik ben echt benieuwd hoe de kamers er uit gaan zien." Vertelt Robbie. "Ja same, ik hoop dat we een mooi uitzicht hebben!" Vertel ik aan de brunette naast mij terwijl ik de laatste tranen wegveeg. Janne had gelijk, een op een was hij echt ene leuke jongen.

"Koen wat heb ik nou gezegd, niet met waterpistooltjes op mensen schieten!" Zegt de mentor boos terwijl wij allemaal in een deuk liggen. Koen schiet nog een keer een straaltje water op het voorhoofd van Milo voordat hij weer snel terug gaat zitten in zijn stoel. "Koen jonge echt waar." Zegt Robbie nog steeds lachend. "Iedereen we zijn aangekomen bij Schiphol, jullie mogen uitstappen." Zegt de mentor van de andere havo 5 klas die ook mee was. Robbie staat als eerste op aangezien hij bij het gangpad zat. Hij overhandigd mij mijn tas en jas uit het vak boven ons. "Thx." Zeg ik en ik schenk hem een nu niet meer waterige glimlach. Hij glimlacht terug. "Geen probleem."

We lopen met alle klassen Schiphol binnen, holyfuck wat was het hier groot. Ik had wel vaker gevolgen, maar nooit vanaf Schiphol. Altijd via Eindhoven AirPort of Düsseldorf. En hier was het wel een stuk groter. "Ne begint het echt!" Zegt Janne enthousiast terwijl ze haar arm in de mijne haakt. "Jaaaa ik heb er zoveel zin in Jan!." "Ja jij hebt vooral zin in Robbie. Plaagt ze. "Janne normaal doen!!" Zeg ik maar ze is al weggerend. Ik la art mijn koffer los en ren achter haar aan. "Dames hier komen!" Schreeuwt onze mentor boos. En nog een beetje giechelend lopen we terug. "Sorry meneer."

Tijdskip totdat ze door de Gates geen zijn

We zitten met onze klas ergens op een bankje te wachten tot het tijd is om te gaan boarden. Aan mijn rechter kant zit Janne en aan de linker kant zit Robbie. Ik kijk naar hem, zijn bruine haren die op een een of andere manier altijd goed vielen, zijn kaaklijn, en zijn mooie groen grijze ogen. "Je zit te staren Lotte." Hoor ik opeens Janne giechelend fluisteren in mijn oor. Snel draai ik om naar de rechterkant. "Helemaal niet ik zat gewoon diep in mijn gedachtes." Ontken ik, ik zie Janne al kijken met een blik van dat ze me niet geloofd. Ik schud het van me af en begin ergens anders over. "Waar heb jij eigenlijk het meeste zin in?" Vraag ik. "In het eten, lekkere pizza en pasta." Zegt Janne terwijl ze haar lippen likt. "Janne ben je serieus?" Ik sla lachend op het bankje waar we op zitten. "Janne dat is Italiaans eten." Nu moet Janne zelf toch ook wel heel hard lachen.

"De vlucht naar Spanje gaat nu boarden." Horen we een stem zeggen door de speakers. De mentor roept iedereen bij elkaar  om in de rij te gaan staan. Ik en Janne solisten weer op aangezien we bij ons maatje moeten staan. Ik en Robbie stonden weer lekker vooraan dus dat was een stuk minder stil staande mensen in het midden van het gang pad. "Lotte, Robbie loop maar." Zegt onze mentor terwijl we samen naar  binnen lopen. "AAAHH ik heb er zo veel zin in." Roept Robbie blij waardoor ik moet lachen. "Jaa ik ook, nou kom dan kunnen we onze stoelen vinden." En we beginnen samen te rennen door de gang. Eenmaal aangekomen in het vliegtuig hebben we onze stoelen snel gevonden. Het was een best klein vliegtuig aangezien onze school skeer is en het goedkoopste vliegtuig heeft geboekt. Eigenlijk was het ook wel fijn. Want nu zaten er maar twee stoelen naast elkaar. Ik heb de stoel bij het raam en Robbie die bij het gangpad. Oftewel dezelfde opstelling als in de bus. Ook wie er voor ons zaten was hetzelfde als in de bus. Ik vond de vriendengroep wel gezellig. Het was beter dan wie er deze keer achter ons zat, Jasmijn.

"Oh gezellig Lotte dat je voor me zit!" Zegt ze overdreven blij. Haar stem maakt me al misselijk. "Mhm, heel gezellig." Antwoord ik. "Wat leuk Robbie dat jij ook zo dicht bij me zit." Probeert Jasmijn te flirten met Robbie. "Jasmijn tief een eind op, echt waar." Ik begin te lachen. "Wat zit je nou te lachen, vies wijf." Zegt Jasmijn beledigend naar mij waardoor Robbie zich omdraait, en haar vies aankijkt. Ze was meteen stil.

Na een kleine twintig minuten steigen we eindelijk op. Ik vind het toch een beetje een kut gevoel en begin te trillen met mijn been. Robbie merkt het en legt een hand op mijn been. "Doe maar rustig, komt goed." Zegt hij om me gerust te stellen. Maar dat lukt niet echt aangezien hij zijn hand op mijn best wel verse sneeien heeft gelegd. En die doen nu ontiegelijk veel pijn. Ik kijk naar Robbie, en ik zie dat mijn licht grijze broekspijp langzaam een beetje rood word. "Shit."