Het schoolreisje

18.

Lotte's Pov
Het is een paar uur later en ik en Rob liggen nog steeds op bed te chillen. "Hoe gaat het met de hoofdpijn?" Vraagt hij opeens. "Wel oke, het is een stuk minder erg geworden." Vertel ik. Maar dan horen we opeens geklop op onze deur. "Wij zijn het, kunnen we binnenkomen?" Vraagt Milo. "Ja kom maar!" Roept Robbie en dan gaat onze deur open. Janne, Milo, Koen Matthy en Raoul komen binnen lopen. "Wat gezellig, iedereen is er." Zeg ik lachend terwijl ik weer rechtop gaat zitten. "Hoe gaatie Lotte?" Vragen Raoul en Janne tegelijkertijd. Waardoor ze elkaar lachend aankijken. "Ja hoor gaat wel weer." Antwoord ik. "Nou we dachten we komen jullie gezelschap houden." Verteld Janne. "Wat willen we doen?" Vraagt Rob. "We zouden verstoppertje kunnen doen?" Stelt Matthy voor.

We staan met z'n alle in onze kamer. Matthy was de zoeker en de rest moest verstoppen. "Oké jongens, jullie mogen verstoppen in 5 4 3 2...... 1 GO." Roept Matthy en we rennen allemaal onze kamer uit. Ik zie Janne, Koen 3' Raoul samen de ene kant op rennen en Rob, ik en Milo rennen naar beneden. We komen uit in de eetzaal. "Ik ga onder die tafel zitten!" Zegt Milo alsof het de beste verstop plaats ooit is. "Mij best, maar dan word je wel meteen gevonden hè." Zegt Robbie lachend. Hij pakt mijn hand vast en samen rennen we naar de kleine woonkamer. "Kijk daar die kast, misschien kunnen we daar in." Zegt Rob, terwijl hij naar een soort locker wijst. "Ja is goed, kunnen we wel ff kijken." En samen lopen we er naartoe. En we de deurtjes open doe is hij helemaal leeg. Samen zouden we er net in passen

Dus we stappen beide in de kast en Robbie doet het deurtje dicht. We staan bijna tegen elkaar aan. Ik word er een beetje benauwd van. Maar dan voel ik dat robbie zijn handen op mijn heupen legt. "Ja sorry anders verlies ik dadelijk mijn balans." Zegt hij onschuldig. "Ja tuurlijk kneus." Lach ik. Ik pak een beetje onhandig mijn telefoon uit mijn zak. Ik zie dat de twee minuten net voorbij zijn. Dus het spel gaat beginnen.

Ik hoor Matthy al meteen van de trap af rennen. Door zijn luide gestamp. En niet veel later hoor ik Milo al weer schreeuwen. "NEE NIET ALWEER." Die jongen word ook altijd als eerste gevonden. Ik probeer echt me lach in te houden maar toch mislukt het. "Sssst straks hoort die ons." Zegt Robbie terwijl hij zijn hand voor mijn mond houd. Ik haal zijn hand snel weg. "Doe is even normaal van de graaf." Zeg ik lachend voordat ik mijn lippen op de zijne plant. Hij gaat mee in de zoen. En ik voel hoe zijn handen van mijn heupen naar mijn kont gaan. Ik lach zachtjes tegen zijn lippen aan voordat ik de zoen voort zet. Robbie laat opeens los uit de zoen, en begint hij zachtjes mijn nek te kussen. Ik voel hoe hij een beetje aan mijn nek begint de zuigen. Alsjeblieft laat dat geen zuigzoen worden

Maar dan horen we Matthy de kamer binnen rennen waar wij zitten. We laten elkaar los en proberen zo stil mogelijk te zijn. Het spel is namelijk nog maar 10 minuutjes bezig en ik wil niet nu al gevonden worden. "Zou iemand in die kast kunnen zitten?" Hoor ik Matthy opeens aan Milo vragen. "Ja zou kunnen." Antwoord Milo en ik hoor een par voetstappen onze kant op komen.

"Hebbes!" Schreeuwt Matthy an hij de deuren van het kastje open trekt. "Sow, wat waren jullie aan het doen in die kast." Grapt Milo. "Ja heel leuk, gewoon aan het verstoppen." Antwoord ik. "Tuurlijk daarom heb je een zuigzoen in je nek Lotte." Zegt Matthy lachend. Ik kijk boos naar Robbie die me aankijkt met een grijns.

"Nou kom dan kunnen we die andere drie gaan zoeken." Zegt Matthy. Dus stappen Robbie en ik uit de kast en lopen we achter de andere twee aan. Die al meteen naar boven lopen. Wij lopen achter hun aan. "Kom we gaan die kant op." Zegt Matthy als hij een random gang in rent. Dus wij rennen er maar gewoon achteraan. Aan het einde van de gang staat een grote zitstoel in een hoek die verdacht ver van de muur afstaat. Matthy kijkt erachter en schreeuwt meteen. "hebbes Raoul!!" Raoul klimt achter de stoel vandaan. "Godsamme man, ik dacht echt dat ik ging winnen." Lacht Raoul. "Jammer man volgende keer beter."

We zijn al een kwartier aan het zoeken en we hebben Janne en Koen nog steeds niet gevonden. "Sinds wanneer is Koen zo goed in verstoppertje." Zegt Robbie. "Ja geen idee." Zegt Matthy. We lopen nu naar de laatste plek waar ze zouden kunnen zitten. De kamer van Matthy en Koen. Matthy gooit de deur open zonder na te denken. Maar dan zien we Janne en Koen zoenen. Snel duwen ze zich van elkaar af. Beide blozen ze hard en kijken ze beschaamd naar beneden. "Omg" zeg ik zachtjes